..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

hermiona

Mam koleżankę, która praktycznie do dnia rozwiązania chodziła na uczelnię, a potem wróciła na studia dosłownie za 3 tygodnie. Wtedy mnie to nie dziwiło ale teraz sobie nie wyobrażam.
Myślę, że tu chodzi po prostu o priorytety. dla mnie np zostawienie niemowlaka takiego do min 3mca na dłużej niż od karmienia do karmienia jest nie do przejścia. A że moja je co 2h no to na tyle wychodzę, a studia to cały dzień przecież.
Z resztą bega a co zrobisz jak zakochasz się w dziecku na zabój i po prostu nie będziesz chciała go zostawiać? Wesoly

tilia

Szwagierka tak zrobiła. Po porodzie nadal kontynuuje studia i jeździ na zjazdy w weekendy. Jak jej nie ma małym zajmuje się tata. Ale dziecko dość bezproblemowe, jak byliśmy w odwiedzinach to na okrągło spało Mruga

strzyga

Wszystko zależy od organizacji, dziecka i przebiegu ciąży, tudzież podejścia wykładowców.

Ja czułam się źle tylko w 1 trymestrze. Chodziłam, siedziałam, pracowałam za biurkiem całe dnie aż do końca. Zwolnienie wzięłam na 2 tyg przed porodem, żeby sie na spokojnie obronić (wredny dziekan przełożył mi obronę po terminie). Obroniłam się, 3 dni potem urodziłam, a po 3 tyg poszłam dalej, ale na dzienne, więc nie na całe dnie. Skończyło się niezbyt fajnie, bo przez jednego wykładowcę straciłam masę czasu, kasy, no i podłamałam się psychicznie i rzuciłam w cholerę. Smutny

sporo czasu sobie to wyrzucałam, ale jednak poszło głównie o finanse niestety

Ale znam kilka pozytywnych zakończeń takich "eskapad". Koleżance np. mąż/ dziadkowie dowozili dziecko na karmienia między wykładami.

heidi

To jednak wymaga dużo samozaparcia i trochę szczęścia (żeby ciąża do końca dobrze przebiegała, żeby po porodzie szybko wrócić do formy, żeby z dzieckiem nie było jakichś problemów). Jeśli jest możliwość przesunięcia studiów na później, to uważam, że to lepsza opcja.

anuszkaja

Ja uwazalam za naturalne, ze bede pracowac do ok 6 miesiaca. Chcialam pracowac, siedzenie w domu wydawalo mi sie bez sensu skoro lubie moja prace i nie zagraza mi ona w zaden sposob. Do glowy mi nie przyszlo, ze moge sie czuc tak zle, by z wlasnej inicjatywy pojsc wczesniej na zwolnienie. Rzeczywistosc okazala sie byc inna, od 4tyg juz musialam lezec z powodu krwawienia. Do tego mdlosc i zawroty glowy tak straszne, ze jedynie lezenie i nie ruszanie sie dawalo jako taką ulgę. W zyciu bym nie dala rady pojsc na zajecia na uczelni, wysiedziec w lawce i jeszcze cos z tych zajec zapamietac.
A co z utrzymaniem laktacji, jesli bylabys oddzielona od dziecka po 8h dziennie? Moje piersi by tego nie udzwignely, musialabym co 2-3h odciagac mleko. W wc?
No chyba, ze na starcie planujesz mm, to wtedy latwiej, bo kazdy moze dziecko nakarmic podczas Twojej nieobecnosci.
Uwazam po wlasnych doswiadczeniach, ze tak jak Heidi pisze, nie tylko samozaparcie jest tu potrzebne. Duzo duzo szczescia rowniez.
Jesli nie szkoda Ci kasy, czasu i nerwow, to sprobuj, moze akurat sie uda Wesoly

krówka

zgadzam sie z heidi i anuszkają. Od siebie to co innego kończyc w ciazy to co sie zaczeło a co innego zaczynać i to 7 mcu.
Ja nie miałam szczescia i moja ciaza była zagrozona a dziecko HNC a kp na pocz to podst. Za mojego studiowania na stacjonarnych studiach i podypl. były dziewczyny w ciazy i jakoś dawały rade wiec jest sznasa. Zalezy jakie mamy mozliwosci tez, bo co innego dojazdy na studia po 100 km a co innego uczelnia w zasiegu miasta...