..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

Karafka

A mi to naprawdę lata i powiewa czy będę mieć pare rozstępów więcej... W życiu mam tyle innych problemów, ze akurat ten jest jednym z najbardziej trywialnych.

koszatniczka

ee bo rozstępy to niezbyt miłe no ale nie związane ze zdrowiem.
Choć ja nie będę gadać, żadnych jeszcze nie mam Mruga

mamma

mąż wczoraj ogląda mój brzuch i stwierdził, że będzie tęsknił po porodzie za takim brzuszkiem Mruga

dla mnie jest już strasznie niewygodny nigdzie nie moge sie z nim zmieścić i o wszystko nim zawadzam to chyba nie bede

chyba, że tylko jego wygląd zapamiętam i o innych aspektach zapomnę Mruga

ale miło, że sie mu tak podoba Wesoly

lisc

może czas na zdjęcia?
heh w sumie ja nie mam ani jednego zdj brzuszka, jakoś nie czuję potrzeba uwieczniania tego

mamma

ja zrobiłam sporo zdjęć ze wszystkich etapów ciąży Mruga

nie wiem czy jeszcze kiedyś będę, a nie mogłabym tego nie uwiecznić,
moja mama np. nie ma ani jednej fotki z brzuszkiem - szkoda

lisc

w sumie jest dużo fajnych pomysłów - np codzienna fotografia w tym samym miejscu i tej samej pozie - takie filmiki na yt widziałam Wesoly

pewnie w 9-tym miesiącu poproszę męża o jakąś fotkę pamiątkową

anuszkaja

o jaaaa, Lisc, powaznie? Ja to mam zdjecia brzucha doslownie od pierwszego wzdecia, ktore mozna zinterpretowac jako brzuch ciazowy

A tak serio, to robimy mi zdj raz w tygodniu w tym samym miejscu w salonie. To taka wersja tylko dla nas, bo w samych majciochach i staniku Mruga

Cykam tez sobie sama komorka i wysylam przyjaciolce i kuzynce z ktorymi nie za czesto moge sie widziec a wiem, ze sa ciekawe i przezywaja razem z nami. Razem z mezem parskamy smiechem, gdy ogladamy zdjecia z poczatkow, gdy wydawalo nam sie ze "oooo, juz widac jaki duzy brzuch!", a porownujac z tym jaki jest teraz, to byl pikus;)
Tak jak Bebe, nie wiem czy dane mi jeszcze bedzie byc w ciazy, byloby mi bardzo smutno nie miec zdj z tego okresu.

lena_d

moja przyjaciółka zajmuje się fotografią, więc ja na brak ciążowych zdjęć nie mogę narzekać, a ostatnio nawet cyknęła nam taką swobodną, zakochaną sesję w parku Mruga

a tak z innej beczki, ale w temacie stawania się matką..
do tej pory promieniałam i czułam się pewnie. mam 15 lat młodszą siostrę, więc generalnie pamiętam co się robi z małym gołym tyłkiem i nie tylko. ale chyba mam jakiś spadek hormonów, od kilku dni noszę się z myślą.. no, nie zrozumcie mnie źle (ja sama siebie nie chce źle rozumieć), że może lepiej by było, gdybym nie była jeszcze w ciąży, gdybym przepracowała w sobie jeszcze kilka rzeczy, jeszcze czegoś się nauczyła itd... jeszcze wniosła coś w nasze małżeństwo. nie wiem, chyba przeraża mnie wizja tego, że oto poród i koniec, na zawsze odpowiedzialność, martwienie się itd. i źle mi z samą sobą, że nie ma we mnie tego entuzjazmu macierzyństwa, tego powera, promyczków, srania tęczą i czego tam jeszcze. przepraszam za wulgaryzm, ale noo, tak się czuję, właśnie tak. i nie rozmawiam z brzuchem, boję się, że urodzę córę i będzie dla mnie obca. wydaje mi się, że ją kocham, ale to jakieś takie dalekie i abstrakcyjne jednak. i tym mi gorzej, że przecież rozumem ogarniam, że dziecko to dar od Boga, a w sercu jakoś pusto..
byliśmy przedwczoraj po wyprawkę, myślałam, że mnie coś wessie w tej hurtowni. nie wiadomo w co ręce włożyć, obojętne mi już było co kupujemy.
no, to się wyżaliłam. myślałam, że to kwestia złego humoru, ale to trwa. no i jeszcze ludzie mnie.. doprowadzają do szewskiej pasji. zachwyty nad brzuchem, porównywanie do innych brzuchów, okrzyki "ale duża", jakie imię, jaki szpital, zwariowałaś że w domu, masz wyprawkę, czemu nibieski a nie różowy różek itd. awwwwrr

lisc

lena, przytulam! choć może nic mądrego nie napiszę, ale to huśtawka hormonów i trzeba przetrwać... pierwsze dziecko (chyba każde, ale zwłaszcza pierwsze, gdy życie się najbardziej zmienia no i to jedna wielka niewiadoma) to jednak rewolucja, więc do huśtawki dochodzą też po prostu emocje i racjonalne myślenie...

mamma

[link widoczny dla zalogowanych]

Malina35

Pięknie zaczęty temat Wesoly

cudownie opisane.

Kleo