..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

micelka

Kajanno, wielkie dzięki, że znalazłaś czas i chęci, aby napisać o swoich doświadczeniach. Widzę, że faktycznie będę musiała trochę poczytać, może też jakaś szkoła rodzenia okaże się pomocna?
Mam wrażenie, że mój mąż, który na co dzień jest oazą spokoju, również okaże się, podobnie jak Twój, lepszy w niektórych sprawach, np. w kąpaniu, bo ja z natury jestem panikarą Mruga

Na razie szczęśliwy całuje mój brzuszek i mówi do niego różne fajne rzeczy Wesoly

Kajanno, mam nadzieję, że pomimo tych wszystkich problemów, które napotkaliście, od trudnej ciąży począwszy, poprzez nieprzespane noce, na kłopotach z karmieniem skończywszy, jednak jesteście szczęśliwi Wesoly

juka

nie pomyślałabym , że instynkt macierzyński to jest intuicyjna wiedza o tym, jak zmieniać pieluchy lub kąpać noworodka

. to są takie umiejętności, których kiedyś uczyły mamy i babcie a teraz książki i net
mnie się instynkt kojarzy zupełnie inaczej

czy istnieje? napewno, ale często utrudniamy mu dojście do głosu.

micelka

Juka, a jest jakaś definicja instynktu macierzyńskiego?

fiamma75

Im dłużej jestem mamą, tym bardziej zgadzam się z juką Laughing

Też uczyłam się od męża przewijania, ubierania, kąpania (tego najpóźniej) i uważam, że jest w tym lepszy ode mnie

- z ksiązek i gazet nauczyłam się tych innych przydatnych rzeczy. Mam o tyle dobrze, że po sąsiedzku jest moja mama i pomaga do tej pory - choćby weźmie młodą na godzinę - ona pomagała usypiać nasz trudny egzemplarz czy pomagała mi gdy Jarek był w pracy a ja 3 tyg. po porodzie leżałam z wysoką gorączką.

Dona

juka

fiamma75

kajanna

juka

kajanna

Hatifnat

Hmm, ja już mam starsze trochę dzieci i patrzę teraz inaczej na kłopoty z noworodkiem ale przy pierwszym byłam bardzo blisko wpadnięcia depresji. W ogóle nie miałam doświadczenia z niemowlakami - siostra miała dziecko ale ja akurat wtedy studiowałam poza domem więc widziałam je od przypadku do przypadku. Cała ciąża była straszna - szpitale albo łóżko, więc jak brałam poradnik opieki nad dzieckiem to czułam się jeszcze gorzej. Po porodzie mnie uśpili do zszycia, dziecko przynosili sześć razy dziennie na karmienie zawinięte w tobołek. Powrót do domu był prawdziwą tragedią. Nie mogłam siedzieć przez miesiąc a i do zajmowania się nie miałam sił. Próbowałam "nadrobić" lekturą braki w umiejętności pielęgnacji noworodków co doprowadziło mnie do stanu nieomal szaleństwa, bo wydawało mi się że wszystko robimy źle. Np. w podręczniku było napisane ile powinna trwać kąpiel albo sprawne przewijanie. Przed pogrążeniem się w depresji uratowała mnie moja siostra, która przyjechała i mi pomogła oraz lektura Chmielewskiej. Normalnie się pośmiałam i nie czytałam w kółko książek o chorobach dzieci. Generalnie to nie przeszkadzało mi bycie z małymi dziećmi i miałam cierpliwość - gorzej było jak weszły w okres 1-3. O wtedy czasami miałam ochotę je kopnąć tak żeby się wbiły w ziemię i poskakać po nich. Nigdy co prawda tego nie zrobiłam ale negatywne uczucia były i to mnie też dołowało. Wiem natomiast, ze nie należy negatywnym uczuciom folgować czynami bo przemoc wobec dzieci nie jest żadnym rozwiązaniem.

Hatifnat

Aha, i zgadzam się z Juką, że instynkt macierzyński polega na tym, że po prostu się kocha dziecko i jest się otwartym na jego potrzeby. Przewijania i kąpieli lepiej się nauczyć od kogoś kto to umie dobrze. Dlatego teraz jest lepiej kiedy dzieci są z matkami (drugie już miałam szczęście urodzić w innych warunkach) i pielęgniarki pokazują jak się karmi, przewija i kąpie - przynajmniej tak było w szpitalu gdzie rodziłam ostatnie.

darus

ooo. brrr!!!! to co napisała Hatifnat przypomniało moje " pierwsze" macierzyństwo. no po prostu mój życiorys...z jednym wyjatkiem: ja wpadłam w depresję.długo by opowiadać...i najbardziej bałam się depresji przy następnych dzieciach. ale okazało się, że poznanie miłości, jaką daje dziecko, macierzyństwo...zupełnie inaczej wyglądało oczekiwanie i pojawienie się w naszym życiu następnych dzieci. i teraz kocham moje dzieci bezgranicznie, ale czasem to też mam ochotę wyjść z domu i do niego nie wracać. wszystko mija wieczorem, kiedy mówimy sobie "kocham cię". powiedzenie tego i usłyszenie bardzo mi pomaga

kajanna

Hatifnat

Mówi się o instynkcie macierzyńskim więc pewnie macierzyński. Nie wiem jak tam jest u innych panów ale mój mąż "otwierał" się na dzieci jak mógł z nimi nawiązać intelektualny kontakt. Zajmował się nimi jak były małe, potrafił wykąpać, przewinąć i ponosić ale jak sam przyznawał - raczej z obowiązku. I niezbyt dobrze odbierał sygnały wysyłane od niemowląt - jakoś nie mógł ich właściwie zinterpretować.