..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

Dona

Wklejam informacje, jakby ktos jeszcze nie słyszał...

a ciekawe....

[link widoczny dla zalogowanych]

no.. i przyszedł i do nas trend z "zachodu", teraz ciąze moze prowadzic połozna (albo lekarz, tutaj ciezarne maja wybór)

tylko jak narazie polozna nie ma zadnych uprawnien zeby skierowac ciezarna na bezpłatne badania..podobno ma się to zmienic..

no i co jeszcze wazne.. porody domowe bedą refundowane.. (akurat to mnie nie interesuje bo nie planuje porodu w domu i jestem temu przeciwna), ale na pewno wielu ta wiadomośc ucieszy..

buba

Dona

buba.. chyba wywołasz "lawine" swoim postem... Mruga

o porodach domowych dyskutowalismy gdzies juz...(ktos pamieta ten wątek)

jak u nas w rodzinie pewna para zdecydowala sie na taki poród, to wszyscy drzeli na mysl o tym i modły składali do Boga, zeby im sie "odwidziało".. i ostatecznie poród odbył sie w szpitalu... wiec chyba Pan Bóg czuwał.. bo stan zdrowi dziewczyny wcale nie klasyfikowal jej do takiego porodu...

ja nie jestem zdecydowanie na "nie"..tzn rozumiem argumenty tych którzy propaguja takie porody..

sama nigdy bym sie jednak nie zdecydowala..

strzyga

też bym sie nie zdecydowała

buba

annetka

Natalka

Ja z kolei zawsze chciałam rodzić w domu, w Szkocji, gdzie przechodziłam ciążę było to możliwe,ale potem wróciłam do Polski i tu wyboru nie było właściwie żadnego ( nie mówię nawet o porodzie w domu, ale nie mogłam również rodzić we wodzie, bo to wymagało specjalistycznych badań, na które było już za późno, nie było opcji znieczulenia, a nawet pozycja do porodu była wymuszona- leżenie plackiem na plecach). Ponieważ mam porównanie przebiegu ciąży w Polsce i za granicą, podkreślam zawsze, że u nas w kraju jesteśmy przewrażliwieni na punkcie ciąży, wykonujemy masę drogich badań, podstawowe badania USG są bardzo często, niejednokrotnie idziemy na zwolnienie, które dostaje każda kobieta w ciąży, niezależnie od faktycznego stanu zdrowia itp, itd. Chcemy maksymalnie zabezpieczyć się przed wszelkimi niebezpieczeństwami i stąd wynika także strach przed porodem domowym.
A przecież rodzenie to poniekąd sprawa naturalna, nie wymagająca ( w optymalnych warunkach) żadnej ingerencji medycznej. Uważam więc, że każda kobieta powinna mieć wybór, gdzie urodzi swoje dziecko. Pod względem psychicznym na pewno wiele z nich preferuje zacisze własnego domu, niż instytucję, jaką jest szpital. A więc temat dobra dziecka również można rozpatrywać w szerokim ujęciu. Jeśli natomiast towarzyszy takiej kobiecie położna, która ma ze sobą potrzebny ekwipunek, i jeśli w szpitalu wiedzą doskonale o postępie porodu i w każdej chwili można się tam udać, nie widzę problemu.

vanillka

Ja rodziłam syna w domu, skończyło się w szpitalu, bo przy pełnym rozwarciu osłabła mi akcja porodowa. Chwilę czekaliśmy, położne powiedziały, że mogą same podać mi oksytocynę (strzykawka była już nabita), ale żeby nie ryzykować ani trochę proponowałyby jednak przenieść się do szpitala. Szpital po drugiej stronie ulicy, przy pełnym rozwarciu i skurczach partych byłam w stanie bez większego problemu tam dotrzeć piechotą. Położne zadzwoniły do szpitala z informacją, że się pojawimy. Po tym spacerku Mruga

mały urodził się dokładnie w 3 skurczach, bez żadnej oksytocyny.
Teraz zmieniliśmy miejsce zamieszkania i już w tej chwili bardzo bardzo żałuję, że kolejnego dziecka (które jest dopiero w odległych planach) nie będą mogła urodzić w domu. Teraz do najbliższego szpitala mamy 8 km i w tych warunkach raczej nie zdecyduję się na domowy, bo jednak ta świadomość, że szpital jest tak blisko była dla mnie ważna. Ale na pewno, jeśli Bóg da i wszystko będzie dobrze, pierwszą fazę porodu będę chciała spędzić w domu z położną - moim dobrym duchem, a dopiero na drugą fazę przenieść się do szpitala.
Patrząc przez pryzmat swojego porodu uważam, że podjęłam dobrą decyzję, jestem bardzo szczęśliwa, że mogłam rodzić (choć nie "urodzić") w domu, ale zdaję sobie też sprawę, że każdy poród jest inny i nie mam zamiaru nikogo przekonywać. To jest bardzo indywidualna sprawa, a ja jestem głęboko przekonana, że w porodzie tak samo ważna jak zaplecze medyczne jest psychika rodzącej. A ponieważ jedna kobieta najbezpieczniej będzie czuła się w domu, a inna na oddziale medycznym, otoczona najnowszą aparaturą, to uważam, że tą decyzję naprawdę należy pozostawić kobiecie i jej nie oceniać. Ona to czuje. Każda trochę inaczej.

Justek

Ja też osobiście nie odważyłabym się na poród w domu, ale najważniejsze, że teraz kobieta ma wybór

strzyga

ja w takiej sytuacji jak vanillka (szpital po drugiej stronie ulicy) nadal bym się nie zdecydowała na poród domowy (ale już ze względów estetycznych), ale jak najbardziej rozumiem

buba

Cóż, ja może jestem strachliwie nastawiona, ale naprawdę obawiam się, że gdyby moja mama sobie nawet przez ulicę latała, mogłoby być za późno (lekarze przed cc nawet rąk nie zdążyli dokładnie umyć).
Nie mówię, że takie sytuacje się zdarzają często, ale się zdarzają.