..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

Natalka

Ja tam nie wiedziałam bo w Szkocji miałam tylko jedno USG w 13 tygodniu....Gdy wróciłam do Polski,został nam miesiąc do urodzin,więc postanowiłam zostawić sobie ciekawość płci jako czynnik motywujący przy porodzie....Jednakże przed samym rozwaiązaniem, płeć dzidziulka najmniej mnie obchodziła...myślałam tylko o tym,aby już urodzić....

Karola, może następnym razem spróbujcie odwrotnej metody Very Happy

U mojej mamy to działało na odwrót

novva

Espree, Micelko, ja myślę tak samo - konkretnej płci nie planowaliśmy, chcieliśmy mieć DZIECKO. A kiedy już się pojawiło, mieliśmy jakieś przeczucie (poparte wiedzą enpeerową Mruga

), że raczej będzie chłopiec. Chcieliśmy tylko w miarę możliwości wiedzieć, żeby móc o maleństwie myśleć i mówić bardziej osobiście. Nie przeszkadzałoby mi jednak zupełnie, gdybym do tej pory nie wiedziała albo gdyby lekarz się jednak pomylił w ocenie.

abeba · Gość

novva, może u tej osoby to szczególny sposób przeżywania straty tamtego dziecka, jakby to kolejne bylo winne, że tamto nie zyje...
mnie zastanawia to planowanie płci - jak sie staraliście o ciażę to kochaliście sie wyłącznie dzień przed czy w dzień skoku np.? bo my i na poczatku, i w okolicy skoku, no po prostu parę razy - trudno stwierdzić z której porcji pochodził szczęśliwy plemnik. no chyba że ktoś wierzy że jak się kochamy na początku to już powstaje dziewuszka i dla następnych plemników już jest zajęte miejsce. Ja w to totalnie nie weirzę...
espree nie zrozumiałam Twojego posta - jaki pierwszy sukces- bycia chłopcem?

Aniąt

abeba, nawet w literaturze się czyta, że jak się rodził syn, to ojciec był dumny jak paw, a jak "tylko" córka, to wstyd... Głupie to oczywiście.

Moim zdaniem ta cytowana przez novvą kobieta musi mieć jakiś dołek psychiczny, ale żeby mieć do dziecka pretensje o płeć??? Okropne.

espree

abeba · Gość

no tak, już pisałam o podejściu mojej koleżanki z pracy i jej męża do faktu że drugie będzei wymarzonym chłopcem Wsciekly

mi jest najbardziej znany model 2 dziewczynki - ja i siostra, moja mama i ciocia, mój tata ma dwie super kuzynki, którym lepiej się wiodło jak mieszkały razem i wychowywały same synka jednej z nich, niz jak kazda poszła w swoją stronę...
ale może chłopak to będzie ciekawe wyzwanie? tylko z góry ostrzegam że zrobię wszystko by pod naszą opieką wyrosł raczej chłopak jak mój mąż (może nawet feminista;) ) a nie chłop w rozumieniu pinkiego;)

juka

coraz bardziej zauważam, że moje różnopłciowe dzieci swoją indywidualność (a nawet polaryzację

) zawdzięczają w równym stopniu płci jak temperamentowi.
Duża jest nadruchliwym gwałtownikiem, despotką i krzykaczem - ale zabawa samochodami z młodszym bratem jest zabawą w samochodową rodzinę, uwielbia twórcze gotowanie, a na dbanie o wygląd poświęca 10 razy więcej czasu niż ja. Średni jest ciepły, miły, refleksyjny i bardzo empatyczny, no i dokładnie zmywa

- ale jak miał roczek i okazało się w naszym domu brakuje "męskich" zabawek, rozkładał lalkom ręce i używał ich jak samolotów . abnegat całkowity jeśli chodzi o estetyczny wygląd, drze spodnie raz na tydzień. zainteresowania typu "męskiego" - nauki ścisłe i filozofia (niedawno całe śniadanie poświęcił analizie skutków grzechu pierworodnego Laughing

). Malutka ma słodki "dziewczynkowy" charakter i z każdym się dogada - a bawi się wszystkim równo.
zagadka: jakiej płci są moje dzieci?

dla mnie ganz egal, jakie zainteresowania dzieci przejawiają i czy aby ich cechy temperamentalne odpowiadają płci. nie mogłabym zaakceptować takiej dewiacji jak w wątku "kto może mieć dziecko", ale ścisłe wyznaczanie co wypada a co nie robić i czuć w ramach swojej płciowej tożsamości jest dla mnie bezsensowne.

szarotka

Ja bardzo chciałabym chłopca..... ale dużo bardziej po prostu DZIECKO

AnnaMaria

dla mnie najważniejsze jest, aby zdrowe było. Cała reszta bez znaczenia.

Aniąt

No właśnie, najważniejsze, żeby było zdrowe... A przecież nie sądzę, że któraś z nas odrzuciłaby chore, prawda? Ale tak się od razy zasłaniamy (ja też), aby zdrowe było...

Natalka

Natalka

mk,

Ja też mam brata niepełnosprawnego i powiem was szczerze,że jak z pierwszym dzieckiem byłam na USG i lekarz powiedział i pokazał mi,że dziecko jest zdrowe(tj,ma nogi,ręce itp.) to chciało mi się płakać ze szczęścia.Dla mnie było bardzo ważne,że dzieci będą zdrowe!Pewnie dlatego,że mam takiego brata.Ale gdyby się okazało,że z jakiś przyczyn dziecko będzie chore,to myślę,że byłabym na to przygotowana, tj.wiem co to oznacza osoba niepełnosprawna i co się z tym faktem wiąże.

Niania

a wiecie co... mnie trochę wkurza slogan "najważniejsze by było zdrowe" gdy pyta się o płeć...
przecież to jasne że chce się zdrowe!! kto chce chora? nikt! a przy pytaniu o płeć jest to odp. nie w temacie Laughing