..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

Justek

A ja chybabym na cesarkę wolała popatrzeć Wesoly

a lusterko to położna myślę że by Ci spokojnie przytrzymała, przynajmniej taka jaką ja miałam Wesoly

mamma

mnie się wydaje, że jakby mnie kroili to mimo znieczulenia czułabym to tak z przerażenia jakbym to widziała

fiamma75

Mi anestezjolog wszystko tłumaczyła, ze nie będzie mnie boleć, ale będę czuć nieprzyjemny ucisk i szarpanie jak będą wyjmować dziecko - i tak było, cięcia nie czułam, tylko potem jak mną szarpali, myślałam, ze spadnę ze stołu. Po wyjęciu dziecka dodaje się jakiś środek i przestaje się już czuć. Mi się w lampie odbijało, ale słabo a z chęcią bym sobie pooglądała.

ika

bebe też myslałam, że to nic kompletnie nie czuć, a tu lekarz mi już na stole mówi, że to nie tak, że nic nie czuć, tylko dotyk będe czuła. No to ok, grzebanie w środku było w miarę śmieszne i ciekawe, za to już wyszarpywanie dziecka mniej...ale ogólnie wszystko dzieje się tak szybko, że nie ma co narzekać Mruga

Edwarda

kukułka

scorpionica

Fajnie się czyta jak Was mężowie wspierali w trakcie porodu.... ja nadal się nie zdecydowałam, liczę chyba na to, że los zdecyduje za mnie i np. sala do porodów rodzinnych będzie akurat zajęta.
Fajnie by było gdyby ze mną był ale w sumie... jemu to obojętne i kazał mi zadecydować.

ika

Mój tato też cc oglądał jak się brat rodził i nawet wszedł na salę i mu pstrykał fotki zaraz bo wyjęciu z brzucha. Mój nie mógl wejśc bo to była awaryjna sytuacja w nocy i w biegu wszystko.

Ja w ogóle zapomniałam, ze to się ruszac nie można i nie pamiętam żebym się jakoś specjalnie starała nie ruszac, ale w skurczu byłam to się tylko do pielęgniarki przytuliałam a ona mnie trzymała mocno żebym się nie ruszała

elusiaczek

Ja chcialam zeby moj maz byl przy porodzie, i byl. On mial wiecej watpliwosci, ale jak przyszlo co do czego, to sie cieszyl ze byl ze mna Wesoly

minnesota

po fakcie potwierdzam, rodzinnie jest dobrze, samotnie beznadziejnie

Ciotka · Wysłany: Śro 0:16, 20 Mar 2013 Temat postu:

Rodziłam synka w obecności męża. To była jego decyzja, że będzie wtedy ze mną. Umawialiśmy się też, że w każdej chwili będzie mógł wyjść. Został do końca, fotografował synka, sprawiał wrażenie szczęśliwego. Niespełna cztery miesiące później wyprowadził się od nas. Od blisko roku jesteśmy po rozwodzie...

Justek · Wysłany: Śro 8:07, 20 Mar 2013 Temat postu:

Myślę jednak że to że był przy porodzie to nie powód tego rozwodu? przynajmniej nie główny

Kruszynka

Ja sobie nie wyobrażam, żeby mojego męża miało przy mnie nie być. Koszmar. Ja jestem chyba za mało przedsiębiorcza i odważna... W ogóle za 2 dni zacznę 37 tydzień i mam w nocy dziwne sny, za dnia targają mną chore myśli typu, że sobie nie poradzę, że mnie wywiozą do szpitala, zaczną nagle kroić, albo będzie mnie tak boleć, że małą będą musieli siła wyciągać....
Ma-sa-kra.
W sumie w rodzinie kilka porodów już było, większość to takie pokomplikowane historie - na szczęście z happy endem, ale ja jestem osobą ze skłonnościami do depresji i wiecie..robię często z igły widły. Prześladują mnie jakieś straszne wizje

Mój Mąż na szczęście to całkowita odwrotność, więc jest dużym wsparciem. Mimo to za mnie nie urodzi, a ja boję się porodu traumatycznego, takiego który odwiódłby mnie od chęci dalszego płodzenia potomstwa.
Ktoś pocieszy?

bakteria

Oj tam, za 2 tygodnie będziesz marzyć, by brzuch już był po drugiej stronie

ja już nie mam wizji traumatycznego porodu, czekam na bóle jak nie wiem, bo póki co gorzej cierpię (nie wiem, czemu) niż w poprzednim połogu

nos do góry, pamiętaj, jak zaprogramowała nas natura!