..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

ewcia87

21tc.

Tak, oczywiście wypytam w szpitalu - jednym, a jeśli mnie nie zechcą, to w innym będę pytać, ale najpierw chcę się na tyle orientować, żeby wiedzieć o co pytać.

Tak, El, czytam. Wydaje mi się, że próg bólu mam wysoko - no to pewnie znieczulenia nie będzie... ale może tu będzie inna sytuacja. Żeby sobie z bólem radzić, muszę być spokojna i pewna, że nic mi nie grozi, a w tej sytuacji - mi i dziecku. Obawiam się, że z tym spokojem i pełnym zaufaniem mogę mieć problem, szczególnie jeśli potraktują mnie jak "mięso"

i będę mieć poczucie braku wpływu na sytuację.

Może być "inwazyjnie", jeśli ta inwazyjność nie będzie sztucznie/niepotrzebnie przyspieszała porodu.

Szkoła rodzenia, pewnie też czas się rozejrzeć powoli...

EDIT: zrobiłam mały wywiad z moją babcią (dwójka dzieci, oboje ponad 4kg). Rodziła oboje w domu, tylko w asyście lekarza z okolicy i położnej, nikt nic nie nacinał, zszyli to, co pękło (twierdzi, że nie bolało) i nawet mówiła, że nie pamięta żadnej traumy w sensie problemy z siedzeniem. Ogólnie wzruszyła ramionami - jaki problem?
Pytanie czy jej się tak przykre wspomnienia z latami zatarły, czy faktycznie tak lekko jej poszło.. ale gdyby było jakoś makabrycznie to chyba by nie zapomniała tak łatwo.

El

Poród opiszę krótko:
przyjazd na izbę i przyjęcie o 11:02, od razu zaproszenie na porodówkę. Jeszcze byłam pełna optymizmu, chociaż rozwarcie na 9 nie dawało szansy na znieczulenie ZO. Z każdą minutą optymizm jednak uchodził, a ból robił się coraz mniej znośny. Pojawiła się szansa na anestezję, ale nikt, niestety, nie powiadomił nawet ordynatora Smutny

Szkoda, wiedzieliby na co się szykować, bo szef anestezji był uprzedzony o moim nietypowym przypadku... i tak w ten sposób zostałam najgorszą położnicą roku 2014, maksymalnie niewspółpracującą i bardzo, bardzo głośną. O 11:45 Junior pojawił się po drugiej stronie brzucha, ufff. Opowieść o tym, jak młody położnik podał znieczulenie do szycia... pod koniec szycia, to może już podaruję.

Łatwo, niestety, nie było. Ale to już za mną - a przede mną nowy rozdział życia. Z Juniorem

Specjalne podziękowania należą się tu Przyjaciółce, która była ze mną w czasie całego porodu i dzięki której wjeżdżając na porodówkę miałam pewność, że cokolwiek się stanie - będzie dobrze, bo Ona mnie wyratuje.
Kochana, ogromnie i z całego serca Ci dziękuję!

hermiona

Otóż

pół niedzieli brzuch mi twardnial jak szalony. od godziny jakiejś 22.30 w sobotę dostałam regularnych twardnien coraz bardziej przechodzacych w dół brzucha jak bóle na okres. Stwierdzilismy że pojedziemy do szpitala zobaczyć czy z młodym ok a że mamy blisko to najwyżej wrócimy jeszcze do domu. Tak jak wam pisałam rozwarcie było słabe a skurcze regularne i do zniesienia.
Wróciłam do domu weszłam do wanny i próbowałam zasnąć Ale średnio mi to szło.
Skurcze zrobiły się mocniejsze więc koło 4 wróciliśmy do szpitala. Rozwarcie po 3h nadal 1.5 cm Smutny

Poszliśmy na salę porodowa i lezelismy sobie pod ktg. Skurcze były coraz gorsze. Koło 8 przyszedł lekarz i rozwarcie ile? 1.5 cm.. A ja już byłam dość zmęczona.
Więc lekarze stwierdzili ze dadzą mi oksytocyne. Po oksytocynie myślałam że zejde. Dosłownie myślałam że mnie rozerwie. Dostałam bóli krzyżowych... położna zaproponowala mi zastrzyk z jakiejś wody który miał pomoc na te bóle. I pomógł Ale to jak bolał sprawilo że prawie umarlam.
Koło 13 rozwarcie ile? 2 cm..
Po 13 zaczęły się takie skurcze że brak mi na nie słów. Dosłownie nie miałam przerwy. Mialam wrazenie że nie ma przerw między nimi. Coś strasznego. Chciałam krzyczeć ale nie miałam sił. Gaz rozweselajacy nic nie pomógł. Krzyczałam i normalnie chyba mi odbiło prawie. Było mi wszystko jedno co się że mną dzieje. Lekarz sprawdzil rozwarcie i 2cm.. no nie ma słów na to co czułam.
W końcu lekarz zgodził się na zewnatrzoponowe znieczulenie. Byłam już w tym momencie jak zombie. Wymiotowalam i było mi wszystko jedno co że mną robią. Dostałam znieczulenie i momentalnie wszystkie bóle odeszly. Była 15.30. 2 minuty po znieczuleniu tętno dziecka 80... i momentalna decyzja o cesarce. W 5 minut byłam już na stole. Zaczęli cięcie i wyciaganie tego dziecka bolało tak strasznie że zostałam uspiona. Nie wiem co to był za środek Ale dosłownie myślałam że umieram. Naprawdę to co się ze mną działo to jakiś sience fiction. Po przebudzeniu trzesly mi się ręce. Widziałam poczwornie że pokazują mi dziecko Ale byłam nieobecna zupełnie. Czułam się okropnie strasznie i przerazajaco. Wywiezli mnie do sali gdzie czekał mąż i przyniósł S z oddziału noworodków. Dzidziuś 10pkt 3770g i 56 cm miał się świetnie Wesoly

próbowałam go przystawiac Ale moje brodawki były całkiem płaskie. Cieszyłam się że go mam ale byłam tak nieruchoma i odurzona że czułam sie dretwo.

Dziś oczywiście jest już o niebo lepiej mimo bólu na brzuchu Wesoly

Podsumowując wiedziałam że będzie źle Ale takiego straszliwego bólu się nie spodziewałam. Mąż spisal się super Ale nie mógł mi za dużo pomoc. Byłam w stanie agonii.

Chciałam naturalnie bez znieczulenia no to skończyło się cesarka. Nic nie szło zgodnie z planem. Wykończyło mnie to psychicznie i fizycznie.

S jest cudny i nie spodziewałam się że opieka nad nim jest taka intuicyjna Wesoly

Dzięki raz jeszcze za wsparcie dziewczyny. Teraz sobie siedzę i patrzę na me słodkie dziecie i wciąż się zastanawiam jak on się we mnie zmieścił Wesoly

bakteria

hermiona, gratuluję! Przykro mi, że tyle się nacierpiałaś Smutny

super, że masz taki dobry nastrój i pozytywne nastawienie! A jak karmienie, dajesz radę? Jakby była potrzebna pomoc, pisz, tu są tony praktykujących i niezłe specjalistki (vide Maria)

El

hermiona, tytułu najgorszej położnicy roku 2014 i tak nie oddam

ale napiszę jeszcze raz: jesteś bardzo dzielną kobietą - i matką!

brain

ojej hermiona, nacierpiałaś się Smutny

bardzo, bardzo współczuję, ale grunt że humor Cię nie opuszcza, a poród to teraz tylko wspomnienie Wesoly

hermiona

Dzięki Ale nie czuje się dzielna. Chyba że dlatego że w ogóle przeżyłam i mam dziś dobry humor Mruga

nie panowalam w ogóle nad sobą i tym bólem. Co do karmienia to brodawki mam płaskie i używam nakladek. Kilka prób ssania już było Ale średnio efektywnych więc jemy mm niestety. Zaraz kolejna próba karmienia.

El możesz sobie tytuł zostawić

ika

Hermiona widze ze tez sie biedna ocierpialas Smutny

Nie wiem tez dlaczego Cie az tyle trzymali Smutny

Chociaz u mnie bylo podobnie. Ale dobrze ze w pore wykryli tetno spadajace i synek jest zdrowy Wesoly

No i super ze odnajdujesz sie w roli matki Wesoly

A trauma porodowa z czasem sie zamazuje i zapomina najgorsze momenty. U mnie sie udalo i pomimo dwoch traum bez wahania zdecydowalam sie na kolejne dziecko. Zreszta teraz powinno byc juz latwiej Wesoly

glr

Hermiona, gratulacje raz jeszcze. Nieźle się nacierpiałaś

Ale warto było,nie? Wesoly

Może po prostu jesteś mniej odporna na ból,a że dotąd takiego typu bólu nie doznałaś, to tak się z Tobą dziwnie działo. W sumie to ból porodu to mało kto dobrze znosi:P Ja też miałam taki moment (zaraz przed znieczuleniem), że już mną telepało, miałam jakieś drgawki od tego bólu, więc rozumiem co musiałaś czuć biedaku! Ale miałam podobnie - po znieczuleniu bóle ustały w momencie, w co mi się nie chciało wierzyć..

Cieszcie się sobą :*

gam

Hermiona współczuję tyle czasu w bólach ale najważniejsze, ze finał szczęśliwy i teraz to juz tylko radość z macierzyństwa

jeszcze raz wielkie gratulacje i dużo dobrego dla Was Smile

A ten rodzaj bólu po oxy ( chyba za dużo dali bo chcieli szybko skurcze wywołać ) prawie pozbawiły mnie przytomności , to samo uczucie ze mnie rozrywa... Koszmar

hermiona

Zapomniałam jeszcze dodać że okazało się że S miał tak jakoś beznadziejnie ustawioną główkę że i tak bym go naturalnie nie urodzila mimo najszczerszych checi.

Pisałam już że kolejne dziecko to tylko cesarka?

ika

No to tym bardziej szkoda ze sie wymeczylas, ale juz wiesz co to bol porodu

No pewnie ze cesarka, dlatego ja tez sie tak na ta cesarke juz napalam i szczerze nawet zaczynam sie bac ze mnie skurcze najpierw zlapia bo zanim to wszystko ogarne z L. i transportem i wpisem do szpitala i oni zanim zbadaja itp. to juz moze zaczac bolec

mamma

przykro mi ze tak to wygladalo z porodem Smutny

ale najwazniejsze ze teraz sie dobrze juz czujecie i zadowolemi Wesoly

emma

Hermiona jakbym swój poród pierwszy czytała. Tylko niuanse inne. Wiem co czujesz. Ból na oxy jest nie doniesienia. Mały też się główką nie wstawił a i tak mnie męczyli.
Trzymaj się kochana! Dobrze że tą cc miałaś!!!!

Acayra

No no Hermiona, sam opis robi mega wrażenie, a Ty to przeżyłaś naprawdę! Za samo wytrzymanie i optymizm po tym wszystkim należy Ci się order.

Tak sobie myślę, że moja siostra musiała mieć podobne przeżycia, ale szczegółów nigdy nie zdradziła, poza tym, że cały poród wymiotowała z bólu. Koniec końców urodziła naturalnie, ale o drugim dziecku nawet nie chce słyszeć. Stwierdziła, że ma ślicznego synka, spełniła i spełnia się nadal jako matka, i już jej tyle wystarczy