..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

krówka

cudne przyjecie dzidzi Wesoly

starszaki fajnie sie zamuja moze nie bedzie tak zle z ta rywalizacja i zazdroscia.
A ty jak sie czujesz? jak sobie radzisz w domu? masz troche pomocy? jak maz na najmlodsza?

zdrowka zycze i duzo spokojnych chwil. Korzystaj dopoki mozesz jak mala z tych spiochow... Wesoly

sylwuska90

Ja czuje się w porządku. Hemoglobina mi spadła i czuje się bardziej osłabiona, jeszcze macica się kurczy i boli i ogólnie ciężej chodzić, ale już coraz lepiej, dziękuję Mruga

Pomoc mam, mąż w domu zajmuje się wszystkimi sprawami. Kąpie, karmi czasem gdzieś zabiera dzieci. Także mam wytchnienia Mruga

Niesamowicie cenie jego pomoc i cały czas mu schlebiam jaki on wspaniały, bo na prawdę niesamowicie się stara Wesoly

Teściowa czasami przyjdzie, pomoże Wesoly

No i mąż cieszy się maleńką Wesoly

Zresztą, którym on dzieckiem się nie cieszy. a że ma kolor włosów kruczo czarnych to już w ogóle

bo starsza córka i syn to póki co jeszcze blondyni

Jak patrze czasem jak bawi się z dziećmi i się nimi zajmuje to przychodzi mi na myśl: "Nie dziwie się, że Pan Bóg daje nam tyle dzieci. Ja jak to ja, matka ze mnie wspaniała nie jest. Ale mąż nadaje się na ojca jak nikt inny!"

krówka

to wspaniale co piszesz. Tylko dziekowac Bogu za taki dar Wesoly

Dobrze ze wie ze teraz tez potrzebujesz wiecej odpoczynku bo jakos musisz wrocic na prosta po trudach ciazy i porodu, a to jednak wysilek dla orgaznizmu i troche regeneracji potrzeba...

Schlebiaj i chwal jak mozesz i ile mozesz Wesoly

koszatniczka

Sylwuśka, jak pięknie piszesz o swoim powrocie do domu, o mężu i dzieciach... Tyle miłości między wami nie może sie zmarnować Wesoly

Edwarda

Serce rośnie! Wesoly

Sylwia, serdecznie gratuluję i życzę wszystkiego dobrego Wesoly

lisc

Sylwia, ale macie wspaniałe święto w domu Wesoly

Tylko pogratulować Wam tej miłości i radości Wesoly

brain

Dobrze czytać takie opisy, gratuluję Wesoly

mamma

Miśka

Sylwuska, aż łezka w oku się kreci, jak Cie czytam. Piękne jest to co piszesz Wesoly

Gratuluję raz jeszcze Wesoly

babajaga

Ale fajnie Sylwuśka, będziesz miała super gromadkę. Jak podrosną to będzie zgrana banda

elemka

Sylwuśka gratuluję ! I pozazdrościć męża i dzieci Wesoly

Edwarda

I super, że krocze całe! Wesoly

Czyli da się Mruga

Gitka

Troszke spozniona, ale zadko tu zagladam Mruga

gratuluje i Edzi i Sylwusce!!!
Edzia, to dopiero wejscie smoka bylo;)
Sylwusk, piekne to co piszesz

serce rosnie! Ciaza niespodzianka okazala sie ogromnym blogoslawienstwem dla Was, oby pozostalo juz tak jak w tych pierwszych dniach Wesoly

Jestem pewna, ze Ty tez jestes wspaniala Mama

buba

Sylwuśka, piękny poród, ogromnie gratuluję!!!

Miśka

To teraz ja Wesoly

Będzie długo, bo pisałam w trzech turach

Termin porodu miałam wyznaczony na 12 sierpnia, a z wykresu celowałam w 14 sierpnia, więc nigdzie się jeszcze nie wybierałam. Nawet torba nie była spakowana Wstyd

Tymczasem w poniedziałek nad ranem przyśniło mi się, że... nie utrzymałam moczu. Obudziłam się i nawet pomyślałam, że głupi sen miałam, ale jak już się obudziłam to pójdę do toalety. Wstałam i chlusnęły mi wody. Obudziłam więc męża, poszłam pod prysznic i zaczęłam się zastanawiać: jechać, nie jechać. skurczy brak. Ale dla dobra dziecka stwierdziłam, że jedziemy. Spakowaliśmy do torby najpotrzebniejsze rzeczy i pojechaliśmy. Na miejscu na początku papirologia. Odpowiadanie po 10 razy na te same pytania: ile pani ma lat, która ciąża, na co pani choruje, chorowała, przebyte operacje. W końcu trafiłam na porodówkę, gdzie zbadał mnie lekarz. Rozwarcie na 1 cm. skurczy nadal brak. Ale że zamiana się kończyła (wody odeszły mi o 4 rano), zrobili mi jeszcze tylko USG i zostawili dla swoich następców. Trafiliśmy z mężem do "naszej sali". Znaczy ja trafiłam. Mąż został na korytarzu i czekał, bo przy wejściu widniał napis "nieupoważnionym wstęp wzbroniony" czy coś w tym stylu. Jak położna się dowiedziała, że on tam stoi i nie chce wejść, bo napis śmiała się dobre 10 minut

Podłączono mnie pod KTG i czekaliśmy. W końcu przyszedł obchód i tu pierwszy minus dla szpitala. W momencie obchodu i mojego badania w sali było 2 lekarzy, 3 położne i chyba ze 4 stażystów. No i ja z mężem. Intymność zerowa, ale trudno. Rozwarcie na 1,5 cm. Lekarze coś między sobą pogawędzili i wszyscy wyszli, aż się jednej położnej spytałam "co ten pan powiedział, bo nic nie usłyszałam. Zaczęła się śmiać, ale powiedziała, że podłącza mi oxy i jeszcze jakąś kroplówkę, bo marudziłam że jestem głodna (było około 10 rano). Podsunęli mi zgodę na oxy i nie miałam w zasadzie wyjścia jak tylko podpisać. Po jakimś czasie pojawiły sie skurcze, a mnie podpięto pod KTG na leżąco (a jak pytałam, na wizycie w szpitalu przed porodem, zarzekali się, że na KTG mogę chodzić, taaaa, jasne. Jak wstałam, i i chodziłam metr w przód, metr w tył, sygnał giną, więc w większości leżałam, a leżenie to była ostatnia rzecz jakiej chciałam). W
Ale skurcze nie były jakieś wielkie. Pod prysznicem było całkiem fajnie. W południe przyszedł lekarz i powiedział mi, że jak na godzinę będę się rozwierać o 1 cm to będzie sukces. Tymczasem dostałam scopolan i po godzinę z 3 cm zrobiło się 7. Wtedy skurcze były już dość mocne. Próbowałam skakać na piłce (o ile kroplówka pozwalała), ale mnie to wkurzało, więc robiłam sobie przysiady przy poręczy łóżka. Zdziwił mnie ból tych skurczy. Był dość mocny, ale bardziej wkurzało mnie ogromne parcie na siku w czasie skurczu. no i te przysiady znacznie mi pomagały, chociaż byłam spocona do granic, aż mi nowa koszulę przynieśli. Po którymś skurczu położna kazała mi się położyć na chwilę, że mnie zbada. Podeszła do drzwi i krzyknęła tylko "wszyscy do porodu!" W sali zrobiło się tłoczno, a ja miałam przeć "jak na siku" w czasie skurczu. po dwóch takich skurczach, kazali mi nie przeć przez dwa następne. I w kolejnym przeć. Poczułam jakby jakiś obcy się ze mnie wysuwał i pomyślałam, że pewnie synek zaczyna wychodzić, a tymczasem mąż mówi mi do ucha: "Misia jest! Jest!" I powiem szczerze, że w tym momencie mogliby mnie pociąć, pokroić, przypalić nie miało to znaczenia, bo mieliśmy naszego synka całego i zdrowego. Łezka w oku mi się kręci do tej pory jak o tym pomyślę Wesoly

. Chwilę później dostałam synka na pierś (jakiś taki duży mi się wydał), mnie zszyli (nacięcia u mnie faktycznie nie bolało. Czułam, że położna coś robi i domyśliłam się że nacina, ale to był ten ostatni skurcz party i czułam bardziej skurcz niż cięcie), a synek poszedł do ważenia i mierzenia. Wynik: 49 cm i 2450 g., 10 punktów. Na tyle słodyczy ile w ciąży zjadłam, to kruszynka się urodziła. Po wszystkim zostaliśmy na sali we trójkę jeszcze jakieś dwie godziny. Potem było już po 19 i mąż jednak musiał wyjść z oddziału, a mnie i synka przenieśli na poporodową. Tyle jeśli chodzi o sam poród. W trakcie myślałam, że jest nie tak jak miało być, bo przed porodem miałam mieć możliwość wyboru pozycji, ochronę krocza, chodzenie przy KTG i nie pamiętam co jeszcze, a w praktyce i tak robili co chcieli, ale myślę tez, że wiedzieli co robią. Jakby nie patrzeć trafiłam na oddział o 5 rano bez skurczy, a o 16:50 urodził się synek. Nie wiem co byłoby iu ile bym rodziła gdyby mi tej oxy nie podali. W każdym bądź razie jak już byłam mocno zmęczona porodem powiedziałam mężowi, że następny poród będzie z ZZO, albo synek będzie jedynakiem. Ale jak tylko dostałam synka powiedziałam mu, że następne będzie na pewno i to w tym samym szpitalu. Położna się tylko uśmiechnęła. Ogolenie poród wspominam bardzo dobrze. Opiekę poporodową już ogorzej, czego efektem są problemy z dostawieniem synka do piersi dziś, ale przy następnym dziecku już będę wiedziała co robić i może uda mi się pewnych sytuacji uniknąć.
Dla wszystkich bojących się porodu (takich jak ja) powiem jeszcze, że nie ma się czego bać. Poważnie. Przynajmniej ja mogę być chodzącą reklamą porodów, a byłam pewna, że będzie ciężko, zwłaszcza że nie chodziłam do szkoły rodzenia. Po porodzie tez da się żyć, choć w szpitalu nie spałam ani chwili, bo się bałam, że mi synek w nocy jak zasnę przestanie oddychać ( Mruga

), to hormony robią swoje i zmęczona ani wtedy, ani teraz nie jestem.

A! I jeszcze się mężem pochwalę (a co!). Przyjechaliśmy z synkiem do domu w czwartek, a tak cały dom w balonikach, serpentynach, uczta w lodówce już czekała. Wszystko w tajemnicy, na przywitanie synka Wesoly

Udał mi się małżonek Wesoly