..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

gyal

Lena, gratulacje jeszcze raz! bardzo pozytywny opis Wesoly

najlepszego dla Was:)

Jadzia

Piękny opis, gratulacje! Wesoly

Karafka

Lena bardzo sie ciesze, ze mimo tego strachu i niechęci przed cc masz takie miłe odczucia Wesoly

super, ze tak sie udało no i ze córka fajna cycowa jak chciałaś Wesoly

Mnie jednak trochę zdziwiły niektóre rzeczy. A mianowicie: dlaczego maz musiał wychodzić przy zmianie podkładów czy cewnikowaniu? Wypraszala go położna czy ty ?

Znow czytam o braku męża przy kobiecie podczas cc... Brak słów jaka to szkoda Smutny

Dlaczego zabrali ci dziecko na ileś godzin na noworodki po cc jak byłas z mężem? Tego najbardziej nie rozumiem...

No i bardzo szybko Cie wypisali, dwie doby po cięciu. Niezłe Mruga

Busola

widzę, że chyba dobre doświadczenia Wesoly

i jaki szczegółowy opis

wiecie co zaczynam nabierać beznadziejnego obrazu "mojego" szpitala - chyba najbardziej oblegany w okolicy, a opieka po cesarce ani w połowie nie jest taka jak opisujecie. Leżałam na dwuosobowej sali (jedynej na oddziale tak małej) z kobietą po cesarce i widziałam. Potem na korytatrzu obok nas następną położyli też po cesarce, bo nie było miejsc. Nikt nikomu nie pomagał się myć, dzieci od razu z rodzącą cały czas były - tylko odwiedzin na salach tam nie ma, więc dziecko leżało często i płakało dopóki mama nie została podniesiona z łóżka. Jak ktoś przechodził akurat i mógł pomóc odłożyć dziecko, albo podać to to robił, a jak nie to dziecko leżało i płakało. Nie widziałam żeby komukolwiek pomogły położne dziecko do piersi przystawiać. Itp. itd.

matunia

Lena świetny opis Wesoly

Bardzo się cieszę, że pomimo tego, że poród odbiegł od Twoich marzeń o mim (poród domowy) to jednak z akceptacją przyjęłaś wersję cc Wesoly

Jeszcze raz gratuluję córci Wesoly

anuszkaja

Gratulacje Lena! Wspaniale ze mimo, iz nie do końca wg Waszego planu a jednak pięknie Wesoly

Zazdroszcze ze macie juz corenke obok siebie Wesoly

A Twoich przeżyć i myśli jestem bardzo ciekawa, ale rozumiem ze nie o wszystkim człowiek ma ochotę pisać publicznie Mruga

Jak możesz napis z mi w prywatnej wiadomości w którym szpitalu rodzilas, niestety możliwe ze będę mieć cesarke...

emma

Super opis Lena.
I faktycznie udane to wszystko. Bo choć można się czepiać dlaczego dziecka od razu nie mogłaś mieć przy sobie na popie albo innych rzeczy to po prostu wiem, że nie których rzeczy w szpitalu nie da się przeskoczyć.
Super, że nikt małej nie dokarmiał, że tak szybko cię wypuścili, że masz pozytywne odczucia. To bardzo ważne.

koszatniczka

Lena pięknie!
Trudne chwile za wami, najważniejsze, że możecie cieszyc się sobą Wesoly

Oby tak dalej!

mamma

Gratuluje Lena

to i ja coś skrobnę, choć w domu jesteśmy jacyś strasznie nieogarnięci z mężem i mimo ze czas jest to na wszystko go brakuje jednocześnie

chyba oboje na jakis hormonach działamy

6 w nocy zaczęły mi sie skurcze pierwsze co 20min potem co 10i 5 wiec zebrałam się zjedliśmy śniadanie i ok. 2 godziny mineły od kiedy mialam skurcze co 10min ubrałam sie do wyjazdu i mi wszystko przeszło, ale pojechałam, w szpitalu podłączyli mnie do ktg, wychodziły mi jakies nieregularne skurcze, że byłam już po terminie wysłali mnie na patologie ciąży, mówili, że powinno mi wszystko wrócić i będziemy czekać, strasznie nie chciałam siedzieć w szpitalu no ale zostałam, na patologi znów mi zrobili ktg dalej wychodziły nieregularne i tak cały dzień miałam nieregularne skurcze, w międzyczasie jeszcze biegunkę, lekarze na obchodach mówili że nie rodze, wieczorem skurcze miałam już bardzo silne ale tak mi wmówili, że nie rodzę że w to uwierzyłam i zaczełam sie stresować co mi w takim razie jest, nie byłam w stanie leżeć i isc spać
jakas polozna wiec powiedziała ze zawola gina zeby mnie jeszcze zbadał zanim skończy dyżur i tak sie okazało że mam już 4 cm rozwarcia i wysłali mnie na porodówkę, spakowałam rzeczy i zjechałam na porodówke, tam dostałam bardzo silnych skurczy odeszły mi wody, podobno strasznie zielone i brzydkie, ja czułam sie jakaś półprzytomna, zbiegli sie lekarze stwierdzili ze lepiej zrobić szybko cesarke, bo miałam chyba 6 cm i nie wiadomo ile to potrwa, oczywiscie sie zgodziłam, polozna mnie ogoliła, pamietajac jak pisala aleen chciałam żeby mi podlaczyli cewnik po znieczuleniu, ale polozna powiedziała ze ona nie moze wejsc na sale operacyjna niestety, ale na szczescie az takie straszne to nie bylo, przebrali mnie bo dostałam dreszczy strasznych i zaprowadzili czy zawiezli na sale operac. zeby mi podac znieczulenie musieli mnie trzymac bo takie miałam dreszcze i strasznie sie streaowałam co z dzieckiem, podczas operacji nic nie czułam widziałam tylko jak lekaże sie strasznie męczą, chyba dziecko było już bardzo nisko i temu dosc długo je wyciągali, wreszcie nad parawanem sobaczyłam nóżki i prawie siadłam na stole z wrażenia ze nareszcie widze synka, potem brzuszek, główke i długie włoski, zaczoł strasznie krzyczeć więc się uspokoiłam nareszcie, przy cesarce była położna która prowadziła w przychodni cała moja ciąże, wytarla dziecko i polożyła mi na chwile na piersiach mogłam go przytulac i całować, potem zabrała pokazać tacie (który dojechał prawie jak weszłam na sale operacyjną i strasznie się awanturował bo nie wiedział że nie może wejsc a widział na filmach ze faceci wchodza ale jakos nigdy o tym nie mowilismy), zwazyc itp. wyszło mu 4190 i tak zdążył się jeszcze niewiele przed północą 6. 01 urodzić Wesoly

mnie skońcyli zszywać i przewieźli na sale pooperacyjną i tam przez 2 godziny w trójke z mężem i maluchem moglismy sobie być, próbowałam przystawiać ale jakoś kompletnie nie chciał, potem zabrali go na noworodki niestety dokarmili powiedzieli ze miał ciężki poród i trzeba

maz mnie odprowadził na sale i musial isc bo noc była, mnie kazali wstać po 6 godzinach i tak lezałam i odliczałam na zegarze, bo wtedy mogłam dostać małego, w między czasie odwiedziła mnie moja polozna z przychodni, poprosiłam ją żeby mi przyniosła małego żebym go jeszcze mogła spróbować nakarmić bo strasznie sie tym karmieniem przejmowałam, przyniosła, niestety trafiła na jakieś ..... które sie nie zgodziły i ja wyrzuciły

potem wstałam poszłam z połozna sie umyć i dostałam nareszcie małego, na szczescie z karmieniem nie mielismy problemów, dopiero w nocy zaczoł strasznie płakać i tak mi go znowu dokarmili co juz pisałam w watku o karmieniu, a płakał bo nie mógł zrobić kupy, co wyszło dopiero na kolejny dzień jak była ta moja położna i ktoś się nim nareszcie porządnie zajął.
Teraz w domku karmimy sie juz tylko piersią i jest ok Wesoly

Ptysiak

Lena, jak napisałaś, że miałaś piękną cesarkę to czekałam z niecierpliwością na tę relację Wesoly

Zadziwia mnie ile spokoju bije od tego opisu! Wesoly

I to przekonanie, że "wszystko co się dzieje, dzieje się właściwie i dobrze" też jest zaskakujące, zwłaszcza jak przypomnę sobie Twoje posty przed

I to drapanie po ramieniu i żarty z anestezjologiem Laughing

No nie, i Bebe napisała podczas mojego odpisywania, a Wasze opisy są tak różne! Szczęśliwie, że jesteście cali i zdrowi po tylu przeżyciach. Relacja trzyma w napięciu, ale nie żałuję, że ją przeczytałam

Fajnie, że jednak szóstego Wesoly

Gratulacje dla Was obydwu! Wesoly

lisc

Dziewczyny, gratulacje!
2 cesarki, zupełnie różne, nastawienie personelu też... ale to już z Wami, teraz już możecie tulić Wasze Skarby Wesoly

emma

Bebe no twoja opowieść trzyma w napięciu. Mruga

Ciekawa jestem czy byś jednak szybko nie urodziła naturalnie bo te skurcze to jednak dały niezły efekt. I z tych 6 to szybko by się pełne rozwarcie mogło zrobić. No ale w życiu nie podjęłabym się tego ryzyka. Bo to dla Bebiątka mogłoby się źle skończyć a kto wie jak dla ciebie.

Jak fajnie że ta położna była. I jakieś takie to wszystko Opatrznościowe, też to widzisz?

aleen

Bebe super że dostałaś "małego" na klatkę i że ja popie był z Wami. Z zielonymi wodami nie ma co czekać to jednak zagrożenie tym bardziej że młody po terminie już był.
Położna z przychodni super. Za to te od noworodków to porażka. Głupoty gadają i jeszcze wmawiają innym.
Nie dziwię się że długokloca wyciagali. 4 kg do tego śliskie Mruga

Cieszę się, że kp u Was na dobrej drodze.

A jak w końcu uda mi się usiąść do komputera to skończę swój opis.

mamma

o tak emma Wesoly

aleen

Zaczęło się o północy 21.12 stałam w kuchni i rozmawiałam z mężem, gdy coś zaczęło ze mnie kapać. Miałam wcześniej skurcze, ale nie zwracałam na nie uwagi bo myślałam, że to przepowiadające. Zadzwoniłam do douli. Ustaliliśmy, że do 3 spróbuję się przespać. Za nim jednak się położyłam, musiałam wszystko sobie i starszakowi przyszykować. Dopiero potem poszłam spać. Skurcze były co ok 10 minut i do wytrzymania więc po krótkim czasie zasnęłam.
Udało mi się pospać ok godzinki. Przed 3 obudziły mnie skurcze. Nadal co 10 min ale silniejsze. Stwierdziłam, że trzeba się zbierać by dojechać do szpitala zanim miasto się obudzi.
O 5 byliśmy w św. Zofii a tam tłumy. Lekarka poprosiła mnie do gabinetu i doradziła bym pojechała do innego szpitala bo przede mną jest 6 pań w bardziej zaawansowanym porodzie i większość z nich będzie rodzić na izbie. Zbadała mnie, szyjka 2 cm długości i rozwarcie na palec.
Trzeba było podjąć decyzje co dalej. By móc mieć doule i męża przy sobie najbezpieczniej było pojechać do szpitala św. Rodziny. I tak zrobiliśmy.
Ok. 6 byliśmy na miejscu. Obejrzała mnie położna. Szyjka niewiele się skróciła, ale skurcze stawały się coraz częstsze i silniejsze. Musiałam poczekać na KTG bo przede mną były jeszcze dwie panie.
Podczas KTG porozmawiałam sobie z sympatyczna położną, która jak się okazało, pracowała kiedyś z moja koleżanka z pracy. Po KTG niestety długo czekałam na to by mnie obejrzał lekarz i skierował na blok porodowy (po pierwsze było po 7 więc lekarze się zmieniali, po drugie zaczęły przychodzić panie na planową cesarkę). Było po 9 jak mnie wezwali do lekarskiego. Tam badanie, wywiad i stos papierów do podpisania. Oczywiście sugestia cc. Lekarz całkiem bez poczucia humory.
W końcu trafiłam na salę porodową. Duża, z łazienką, piłką itp. Przyszła do mnie położna, przywitałam się i poprosiłam by zwracała się do mnie po imieniu. Potem przyszli lekarze Wysoki i Młoda Lekarka. Jak się okazało, że dziecko może mieć ponad 4,5 kg to zlecili USG. Wykonywał je Gbur. Z pomiarów wyszło, że główka może mieć średnicę mniejszą o 5cm niż brzuch. To się często zdarza, ale w przypadku dużych dzieci jest zagrożenie, że głowa wyjdzie a brzuch utknie i to jest zagrożenie życia. No i lekarz Gbur zaczął swą przemowę czym to może się skończyć. Typowy przykład "jak nie rozmawiać z pacjentem". Zamknięta postawa, chodzenie po sali, unikanie kontaktu wzrokowego. Miałam ochotę go wykopać z sali, na szczęście sam uciekł. Ja się popłakałam. Wystraszył mnie, wybił z rytmu porodu i skurcze stały się bolesne, nie do wytrzymania.
Mąż poszedł po innego lekarza. Przyszedł Jerzy, poskarżyłam się na Gbura i poprosiłam by przedstawił swoją opinie. Też był za CC, ale sposób w jaki przedstawiał argumenty "za" całkiem odmienny. Dał mi też dojść do głosu. Okazało się, że za SN przemawia to, że jest samoistna akcja skurczowa. Argumentów za CC było więcej: odeszły mi wody, stan po CC, duże dziecko, różnica w średnicy główki i brzuszka. To jakie mam wymiary miednicy nie dawały żadnej gwarancji. Poprosiłam o czas do namysłu i podpisałam brak zgody na CC (dwa razy jeszcze musiałam dopisywać coś do tej, jak to mówi mój mąż, 'dupokryjki").
W między czasie przyszła moja położna. Poprosiłam ją o opinię. Powiedziała, że 100 % opinii nikt mi nie da, ale jak chce spróbować SN to ona nie ma nic przeciwko. Na moja prośbę zbadała mnie (niestety postępu w rozwieraniu szyjki nie było) i doradziła mi przysiady i pozycję kucną.
Więc kucałam przy wsparciu douli i masażu pleców męża. A między skurczami podejmowałam najtrudniejszą decyzje w moim życiu. Jak ją podjęłam odzyskałam spokój.
Mąż poprosił lekarza, przyszedł Wysoki i spytał czy zmieniłam zdanie. Odpowiedziałam mu, że zdania nie zmieniłam, ale podjęłam nową decyzję. To zdanie jest dla mnie bardzo ważne.
Potem akcja nabrała tępa, co lubię, więc poczułam się w swoim żywiole.
Dostałam jednorazową koszule i płyny.
Przeszłam na blok operacyjny, gdzie przeją mnie anestezjolog. Również poprosiłam by mówił mi po imieniu oraz uprzedziłam go, że będę gadać. Na co on powiedział do anestetyczki, że chyba będą musieli mnie uśpić w związku z tym Mruga

Okazało się potem, że jeździ z moją koleżanką z pracy na jednej karetce. Usiadłam na stole w odpowiedniej pozycji i dostałam znieczulenie w plecy. Niestety "uwięzili" mi rączki. Cewnik założyli jak byłam znieczulona.
Pojawił się zespół operujący: dr Denis z Afryki i Młoda Lekarka, na szczęście także z poczuciem humoru Mruga

Jak wyciągnęli dzidzie to dr podniósł ją w górę nad parawan. Umazana, mokra i jeszcze sina. Potem zabrali ją do mierzenie: 4290g i 57cm. Dostałam ją na dłuższą chwilę do policzka golutka tylko w pieluszki zawiniętą, cieplutką i umazaną mazią.
Potem przeją ją tata, który czekał na korytarzu. W sali dla noworodków znalazło się miejsce by mógł ją kangurować. A dla mnie czas zszywania ciągną się w nieskończoność.
Jak trafiłam na POP to zaraz mi ją przywieźli i przystawili do piersi. Mąż mógł być przy nas przez 2 godziny. Położne czuwały by odłożyć dziecko do łóżeczka jakby mama źle się poczuła ale dzieci zostawały przy mamie. Moim zdaniem to bardzo dobrze wpływa na powrót sił i samopoczucie u mamy.
Po 8 godzinach pionizacja, wyjęcie cewnika, kleik i na normalną salę. Sala dwuosobowa z osobną łazienką. Tylko jedzenie do niczego.
Gdyby nie Gbur to byłby cudowny poród, ale może Opatrzność miała w tym jakiś cel. Tym się pocieszam.
Najważniejsze dla mnie to, to że Estera była przy mnie lub z tatą cały czas.
Doula była dla mnie przede wszystkim wsparciem psychicznym. Wentylem bezpieczeństwa dzięki, któremu nie podejmowałam decyzji kierowana emocjami czy stanem fizycznym. Odciążyła też męża. No i odwiedziła mnie w szpitalu o co ją poprosiłam. Wiedziałam, że przed świętami nikogo do siebie w odwiedziny nie ściągnę.