..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

anuszkaja

Koszatniczka, gratki!!! Swietna akcja, dajesz mi nadzieje, ze moze kiedys jeszcze urodze bez oxy. Hahaha, niezle musialas kopac, ze polozna az krocze musiala chronic Laughing

Ja parlam na boku z jedna noga na takim trzymadle/rynience-cos pieknego, nie musialam nic robic, noga sama lezala, miesnie mialam rozluznione calkowicie. Miedzy skurczami odpoczynek na lezaco w gratisie Mruga

Na nogach bym nie ustala ani nie ukleczala. Ja wyparlam w tej pozycji na drugim skurczu, mi pasowala baaaaardzo. Tylko ze nie lezalam na plasko, gorna czesc ciala byla wyzej niz posladki.

koszatniczka

Nade mna wisiała chusta, ale nie miałam siły jak wykombinować żeby zaplątać w nią nogę Mruga

rynienka by się przydała

sylwuska90

wow

podrapany mąż i pokopana położna Wesoly

ale akcja!
super dzielna Mamuśka Wesoly

krówka

szybka akcja. dobrze ze maz był przy was Wesoly

hermiona

nieźle koszatniczko Wesoly

jeszcze raz gratulacje!

lisc

dopiero doczytałam, super szybka akcja, nieźle Wesoly

gratulacje raz jeszcze!

heidi

Krótko o moim drugim porodzie.

W Wigilię zaczęły się lekkie skurcze. Na szczęście udało mi się jeszcze wziąć udział w kolacji i rozdawaniu prezentów

W nocy miałam bardziej regularne, mocniejsze skurcze - co 10-15 minut. Praktycznie nie spałam tej nocy, tylko odpoczywałam między skurczami. W drugiej połowie nocy nie mogłam już wytrzymać na leżąco i na czas skurczu klękałam z podparciem i starałam się dobrze oddychać. Kilka razy szłam w nocy do łazienki, bo ciągle chciało mi się siusiu i na dodatek trochę mnie czyściło.

Ok. 8:00 stwierdziliśmy, że jedziemy do szpitala. Na miejscu byłam trochę rozczarowana, że po całej nocy mam tylko 5cm rozwarcia

Trafiłam na porodówkę. W ogóle tego dnia była mocno oblężona, cały dzień było zamieszanie - a podobno dzień wcześniej prawie rodzących nie było

Dali mi wenflon - na szczęście nie koło nadgarstka, tylko w zgięciu łokcia, więc właściwie mi nie przeszkadzał - i antybiotyk na GBS. Kolejne skurcze były coraz boleśniejsze i niestety w szpitalu było trochę trudniej o dobrą pozycję - łóżko dziwnie się huśtało, była jakaś drabinka, ale na stojąco miałam zawroty głowy... Podczas tych skurczów używałam TENS (dla niewtajemniczonych - takie elektrody przyczepiane do pleców, dają takie "mrowienie"), pożyczyła mi siostra - mówiła, że jej bardzo pomogło. Osobiście nie mam aż tak rewelacyjnych odczuć - dla mnie to było podobne do gazu rozweselającego, z którego korzystałam przy pierwszym porodzie - pomaga w przeżyciu skurczu, ale nie ma jakiegoś wielkiego efektu przeciwbólowego.

W pewnym momencie wlazłam na łóżko i znowu na czas skurczów klęczałam z podparciem, ale w sapaniu było coraz krzyku

Poczułam trochę parcia i zaraz kazałam mężowi zrywać ze mnie TENS, bo mnie straszna irytacja nagle ogarnęła. Zaczęło boleć jak nie powiem co, nie do końca wiedziałam też, czego ode mnie chcą położne, bo raz słyszałam o leżeniu, a raz o wstawaniu, a ja miałam dopiero 8cm. Ale w kilka minut zrobiło się pełne rozwarcie. Dopiero wtedy odeszły mi wody, chociaż nie jestem pewna, czy przy badaniu, czy położna pomogła. Usadzili mnie na łóżku, kazali chwycić nogi w kolanach i miałam przeć, ale ja już wpadłam w panikę, mówiłam, że chcę, żeby mnie zabili

Bolało, jakby chcieli ze mnie zrobić pasztet (w każdym razie takie miałam skojarzenie

). Zupełnie też straciłam kontakt ze swoim ciałem - najpierw wydawało mi się, że mam jeden niekończący się skurcz, a potem w ogóle nic nie czułam poza bólem. Starałam się przeć, ale przez to, że nie czułam skurczów, w ogóle mi to nie szło, a komentarze położnych, że źle prę, też mi nie pomagały. Chciały mnie zachęcić przez dotknięcie główki, ale nie chciałam (jakoś miałam mieszane po pierwszym porodzie

). Mąż mi potem relacjonował, że wyszła główka, a potem dalej nic, więc zaczęło być trochę nerwowo. W końcu synek dosłownie wyskoczył! Miałam wrażenie, że jest siny i nie oddycha Shocked

Mylnie, dostał 10 punktów, ale już się zdążyłam przejąć, że przez złe parcie zrobiłam mu krzywdę Shocked

Dali mi go na brzuch i wtedy mniej więcej poczułam, co to jest z tym magicznym momentem porodu, bo - chociaż to nie była euforia i takie tam - to i tak było dużo lepiej niż za pierwszym razem, gdy w synku zakochałam się dopiero po 2 tygodniach. Powiem szczerze, że tak jest dużo, dużo, dużo łatwiej - bez wyrzutów sumienia i patrzenia na dziecko jak na kosmitę. I teraz cieszę się z tych pierwszych chwil z maluszkiem

Drugi synek miał 4480g i 62cm. Dobrze, że nie wiedziałam tego przed porodem, przewidywałam tylko 4kg Wink

(Pierwszy synek miał 4140g i 57cm.) Urodził się po jakichś 3 godzinach od przyjazdu do szpitala.

Łożysko nie urodziło się w całości, więc miałam łyżeczkowaną macicę. Mam wrażenie, że przez to mam dużo mniej krwiste odchody poporodowe. Pękłam tylko delikatnie, powierzchownie, mam jeden mały szew i komfort przy chodzeniu czy siadaniu jest nieporównywalnie większy niż po pierwszym porodzie (chociaż wtedy też nie miałam dużego pęknięcia).

Pamiętam moje myśli o okropnym bólu, ale - niesamowite - nie pamiętam samego bólu i chociaż podczas porodu byłam przekonana, że absolutnie nie chcę przez to więcej przechodzić, to już po dobie doszłam do wniosku, że kiedyś skuszę się na trzecie

Po pierwszym porodzie zajęło mi to 3 dni

Chociaż trochę się boję, jak duże może być to trzecie Shocked

hermiona

w sumie tak z opisu spoko

oprócz pasztetu

gratki!

krówka

jestem pod wrazeniem duze dziecko i mini pęknięcie. Do tego szybko poszło a ty myslisz o kolejnym Wesoly

Co do uczuć do dziecka to podobnie. Mi do pierwszego dziecko miłość dopiero po miesiącu przyszła a do drugiego po sekundzie...

Addis

Gratulacje, kawał chłopa. Ale ma dzień na urodziny!

strzyga

Gratki

teraz to prezent, a potem biedne dziecko tylko raz w roku prezenty

Busola

gratulacje - chyba nie zły poród
ja mam urodziny też w dzień prezentowy - i wkurzało mnie, że siostra na moje urodziny prezenty też dostawała Wesoly

heidi

Dzięki

gyal

gratulacje, heidi! dobrze, że już po i wszystko wporządku Wesoly

trzymajcie się zdrowo Wesoly

babajaga

ale wielkolud! gratulacje!
ja z kolei miałam odwrotnie. Pierwsze dziecko od razu naturalnie pokochałam, a drugie tak jakoś dziwnie, bo przecież to pierwsze kochane w domu, a ja tu w szpitalu z jakimś nowym, obcym dzieckiem Mruga