..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

Czoko

Ponarzekam sobie tutaj na mojego chłopaka Mruga

Tak jak pisałam w październiku, jesteśmy razem od 1,5 roku, mamy 22 (ja) i 25 (on) lat i jeszcze nie było między nami poważnej rozmowy na temat przyszłego wspólnego życia. Oboje wiemy tylko, że jesteśmy katolikami i nie uznajemy wspólnego mieszkania bez ślubu. Zaczęłam się zastanawiać, czy mój chłopak przypadkiem nie ma takiego poglądu, że na małżeństwo przyjdzie czas dopiero około 30-tki - kiedy już osiągnie się tzw. stabilizację finansową (różnie to pojęcie można rozumieć). Tymczasem, jak już pisałam, dla mnie wzięcie ślubu w wieku 23 lat nie byłoby przesadą.

Mam ogromną chęć wyprowadzenia się od rodziców (niedługo będę kończyć studia) i dlatego zaczęłam szukać małego mieszkania (1 lub 2 pokoje). Spędzam nad tymi poszukiwaniami dużo czasu i często opowiadam o nich mojemu chłopakowi. Myślałam, że przy okazji te moje opowieści o planach zakupu (na kredyt) mieszkania skłonią mojego chłopaka do rozmowy o przyszłym życiu. Tymczasem nic takiego nie nastąpiło. Myślałam, że - mimo swojej nieśmiałości w rozmawianiu o takich sprawach - mój chłopak wydusi z siebie, żebym nie kupowała sobie małego mieszkania, bo np. planuje ślub za dwa lata (to istotne także ze względów finansowych - gdyby planował, że weźmiemy ślub za dwa lata, to chciałby mnie jakoś "ostrzec", żebym nie brała kredytu na mieszkanie teraz, ponieważ niebawem spłacalibyśmy wspólne lokum i w takiej sytuacji musiałabym spłacać dwa mieszkania, co byłoby bardzo drogie).

Zaczęłam nawet zastanawiać się nad kupnem mieszkania z poddaszem - pomyślałam, że być może byłoby ono nie tylko moim, ale także naszym mieszkaniem i w przypadku pojawienia się ewentualnego potomstwa można by było zaaranżować na poddaszu dodatkowy pokój

Kiedy opowiadałam mojemu chłopakowi (przez telefon) o rozważaniu mieszkania z poddaszem i chciałam wyjaśnić, jak można wykorzystać poddasze, nagle się okropnie zacięłam i zawstydziłam (bo przecież o takich sprawach się nie rozmawia) i coś tam wydukałam, że można by na poddaszu urządzić przestrzeń do pracy, a następnie niemal się rozpłakałam, że ja nie powinnam opowiadać ciągle o tych mieszkaniach, bo to budzi "intymne skojarzenia". Jednak mój chłopak nie domyślił się, o co mi chodzi Sad

Podobnie było podczas innej rozmowy - już miałam zadawać pytanie, ile on by chciał mieć pokoi, gdyby kupował sobie mieszkanie, ale w odpowiednim momencie się zacięłam, stwierdzając w myślach, że takie pytanie jest z wielkim podtekstem - oznacza po prostu "kiedy będzie ślub".

Kiedyś mój chłopak powiedział do mnie w kontekście brania ślubu przez jego rówieśnika, że małżeństwo w wieku 25 lat to wcześnie jak na dzisiejsze czasy. Może ta opinia odzwierciedlała też jego poglądy? Wczoraj podczas rozmowy telefonicznej, w której mówiłam o tym, że znalazłam interesujące mieszkanie, ale w dzielnicy z kiepskim dojazdem do centrum, mój chłopak odpowiedział na tę informację (o złym dojeździe) "nie wiem, czy chciałabyś tam mieszkać przez 15-20 lat". To zabrzmiało tak, jakby zakładał, że ślub weźmiemy dopiero po 40-tce albo że już przestał myśleć o związku poważnie i niedługo ze mną zerwie... Bo w przeciwnym razie w ogóle nie mieściłoby się mu w głowie, żebym miała kupować sobie mieszkanie, w którym mieszkałabym sama przez następnych 20 lat.

Z drugiej strony kiedy w smsach kilka miesięcy temu pisałam mojemu chłopakowi o tym, że marzę o zakupie mieszkania dla siebie, on napisał mi, że też chciałby kupić, ale woli uzbierać i za dwa lata będzie go stać na wkład własny na mieszkanie 70-metrowe, i napisał wtedy bardzo dziwną rzecz: że mieszkanie w pojedynkę jest bardzo drogie, tymczasem małżeństwo - nawet jak nie zarabia zbyt wiele - nie ma takich kłopotów z płaceniem rat kredytu i czynszu. Może to była jakaś sugestia, że za dwa lata weźmiemy ślub? No i jeszcze napisał - po tym, jak dwa tygodnie byłam sama w domu, a potem się całkiem ucieszyłam, jak z wakacji wrócili rodzice - takiego mniej więcej smsa: "widzisz, mieszkanie samemu może wydawać się fajne, ale po pewnym czasie robi się smutno, kiedy nie ma innych domowników". To też mogło mieć jakiś podtekst.

Mam też taki plan, żeby w tajemnicy napisać do jego starszego brata na Facebooku i wypytać, czy mój chłopak rzeczywiście ma takie poglądy, że ślub dopiero około 30-tki (notabene brat mojego chłopaka ożenił się w wieku 24 lat

). Ale to ryzykowne, bo brat może wygadać chłopakowi.

Nie wiem, ile można czekać na taką poważną rozmowę i czy przypadkiem nie powinnam przestać narzekać na jej brak i w pełni cieszyć się życiem. W sumie za każdym razem, kiedy pojawia się temat mieszkaniowy, mam ogromną nadzieję, że temat wspólnego życia zostanie poruszony, a tu nic...

tilia

Hej Czoko

w sumie to nie wiem, czy to odpowiedzni temat, ale jeśli góra tak uzna to pewnie wydzieli.

więc tak:

bakteria

Czoko, myślę sobie, że troszkę za wiele płaszcza ochronnego na tym "chłopaku". Jasne, że sytuacje i poglądy są różne, ale dla porównania mój mąż w wieku Twojego chłopaka był już 3 lata po ślubie i właśnie mu się syn rodził Mruga

więc obiektywnie wiek 25 lat to naprawdę odpowiedni czas na określenie się, może nie na decyzje, ale pewne rzeczy można określić - np. w jakim wieku chce się brać ślub.
Szukanie podtekstów w SMS-ach oczywiście rozumiem, ale decyzja o zakupie mieszkania jest tak poważna, że musisz wiedzieć, czy dla niego Wasz związek ma przyszłość. Z drugiej strony przecież zawsze małe mieszkanie można wynająć lub sprzedać i kupić większe, rodzinne.
Wiem, że nie chcesz go przypierać do muru, ale z Twoich postów - mam takie wrażenie, proszę, nie obraź się za takie intenetowe osądzanie - przenika jakaś taka dziwna aura zawstydzenia wszystkim, a przecież naprawdę jesteście dorosłymi ludźmi i pewne rzeczy, także z przyczyn ekonomicznych, trzeba sobie wyjaśnić.
Z bratem na fb to już jednak trochę dziecinne jak na mój gust (nie obraź się)

powodzenia i odwagi!

ewcia87

Nie wiem czy nie przesadzasz z tymi podtekstami. Wiekszość meżczyzn jednak trochę inaczej myśli i nie doszukuje się w każdym słowie piątego dna. Szkoda, że budujesz taką twierdzę domysłów, zamiast po prostu ruszyć temat. Czego się boisz? Co by się strasznego stało, gdyby on odkrył, że myślisz o wspólnym życiu? Moze nie ma czego się bać. Nawet jeśli okaże się, że on nie traktuje tego zwiazku poważnie i ucieknie, to przecież lepiej teraz niż za kilka lat? Posłuchaj rady osoby, która w nierokujacy zwiazek wpakowaa dzisięć lat swojego jedynego życia... związek i tak się rozsypał... tych lat nie odzyskasz.

Można czekać, to nawet piękne jest Wesoly

tylko trzeba wiedzieć czy jest na co.

babajaga

Zupełnie zgadzam się z Ewcią! To żaden wstyd normalnie zapytać czy myśli o ślubie. To bardzo ważne wiedzieć czy ktoś Cię bierze pod uwagę w planach na przyszłość. Nie możesz się wstydzić szczerej rozmowy z facetem, z którym chciałabyś spędzić całe życie!
A co będzie po ślubie? Myślisz że całe skrępowanie nagle zniknie i o problemach małżeńskich, o dzieciach i wspólnej przyszłości będziecie normalnie i otwarcie rozmawiać?
Jeśli teraz zamiast normalnej rozmowy są jakieś dziwne uniki i podchody, to w małżeństwie też nie będzie łatwo się dogadać. A wtedy to może być prawdziwy dramat.

ika

Myślę jak dziewczyny, u mnie jak u Joli 25 lat to mąż był już tatuśkiem 3 lata po ślubie Mruga

Powinnaś szczerze się go zapytać jak widzi Waszą przyszlość, czy kiedyś chcialby slubu i kiedy i czy z Tobą przede wszystkim. W NAJGORSZYM wypadku Cię wyśmieje, powie że nie z Tobą a to będzie za razem dobrą nowiną chociaż bolesną, ale zaoszczędzisz parę lat życia. Wasza krępacja siebie po takim czasie cały czas mnie zadziwia. Już nie mówię o dotykaniu (to też dziwne) ale o rozmawianiu o bardziej intymnych sprawach.
Porozmawiaj z nim szczerze, co się nie wydarzy wyjdzie Ci na dobre, czy w tą czy w tamtą stronę !!

I tak jak dziewczyny piszą, faceci się nie domyślają, nie analizują, nie rozbierają rozmowy i smsy na czynniki pierwsze i nie snują domysłów. Wiedzą to co widzą i usłyszą prosto z mostu, bez drugiego dna, bez aluzji. Mogę powiedzieć do męża: "ale bałagan w domu" co oczywiscie znaczyłoby, że fajnie jakby posprzątał - oczywiście nie ma takiej opcji, że zrozumie.
Jak powiem: "posprzątaj w kuchni" - oprozni zmywarkę i schowa do niej brudne naczynia - blaty, zlew dalej brudne, śmieci nie wyniesione, do podłogi można się przykleic.
Jak powiem: "opróżnij i załaduj zmywarkę, umyj zlew i blaty, wynieś śmieci i umyj podlogę w kuchni" najlepiej jeszcze powieszę listę do odfajczenia to będzie wszystko.zrobione na błysk

Miśka

Czoko, ja dodam jeszcze coś ze swojego podwórka Wesoly

. Mamy znajomą. Ze swoim chłopakiem od 15 lat [wytłuszczenie celowe]. Zaręczyli się, dwa miesiące po naszym ślubie (zamierzony przez nas cel się udał - byli u nas świadkami i nastrój się im udzielił Wesoly

), ale od tamtej pory o ślubie cisza, bo:
ona [żaląc się do nas]: przecież ja się go prosić nie będę;
on [żaląc się do nas]: bo ona nic nie mówi.

Dodam, że ona ma 43 lata, on 47. I tak sobie są ze sobą, ale każde się boi powiedzieć o jedno słowo za dużo. Nie chcę być złym prorokiem i nie chcę (broń Boże) Ciebie obrazić, ale bez rozmowy to się może ciągnąć i 15 lat i nie wiem ile dłużej. To raz, a dwa: Czoko, po ślubie, to temat "kiedy ślub" to jest pestka. Wtedy dopiero się zaczynają "rozmowy na dwie głowy" (przynajmniej u nas tak było) Wesoly

. Podsumowując: życzę Wam odwagi i szczerości. Bardzo się przydaje Wesoly

babajaga

gam

Czoko, problem z Wami jest chyba taki, że tu nie chodzi o to kiedy będzie ślub tylko czy w ogóle będzie Sad

Jak na razie, to relacje miedzy Wami, bardziej pasują do określenia dobrzy znajomi niż para sorry Confused

Na twoim miejscu chyba wolałabym poznać prawdę juz teraz, nawet jak zaboli niż inwestować czas i uczucie w wątpliwy związek .
Nie wiem dla mnie taki brak jakichkolwiek deklaracji po 1,5 roku Shocked

oznaczałby, ze panicz czeka na lepszą okazję i jest wyjątkowo niepewny swoich uczuć ... Chyba, że jest wyjątkowo pierdołowaty w sprawach związku i wzajemnych relacji Sad

Czoko współczuję sytuacji i życzę Ci determinacji do wyjaśnienia sprawy, szkoda czasu po prostu ...

Edwarda

Niestety, mam odczucia jak gam...

Edit:
I zobacz sobie na wątek "Kiedy ślub..." w tym dziale.
Cały temat tam bym to przeniosła, gdyby się dało Kwasny

Polly

Ja też bym pogadała z chłopakiem bez wstydu. W końcu jesteście dorośli już od ładnych paru lat. Takie "chodzenie" z sobą, to można uskuteczniać w gimnazjum, od dorosłych ludzi oczekuje się dorosłego podejścia do związku.

Mój mąż jest młodszy od Twojego chłopaka Mruga

Czoko

Dziękuję za odpowiedzi i za wydzielenie wątku przez moderatora

emma

Czoko tylko potwierdze co piszą dziewczyny.
Nie znam faceta, który by mówił podtekstami oni robią i mówią co myślą. Jak mówił, ze nie wie czy chciałby przez tyle lat dojeżdżać to miał na myśli lokalizację mieszkania, nie myślał o niczym innym, żadnych ślubach, byciu razem. Mówił o mieszkaniu. Faceci są prości jak drut, tylko my o tym zapominamy.
Jeśli chcesz się czegoś dowiedzieć to zapytaj, innego wyjścia nie ma. Macie już tyle lat, że nie ma co robić z siebie nastolatków i kryć się, szukać drugiego dna, myśleć co kto chciał przez to powiedzieć. Trzeba za to rozmawiać i to teraz, zaraz. Bo potem będzie jeszcze trudniej. Bo jak się teraz kilku spraw nie wyjaśni to potem jak mężowi swojemu powiesz, że np źle ci z nim w łóżku i chcesz coś zmienić, albo że przeszkadza ci to, że nie pomaga ci przy dziecku. Tak więc albo byka za rogi albo trzeba zmienić byka.

gam

babajaga