..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

strzyga

Nie zawsze się da. Pierwszy dzień pielgrzymki był bardzo słoneczny i gorący, w kolejny temp spadła i padało. Zaraziliśmy się oboje nie wiadomo czym - ja prawie 40 st gorączki, mały chyba podobnie bo był strasznie rozpalony. On wylądował na ostrym dyżurze. Mi jakoś okładami mąż zbił trochę temp, że obyło się bez wzywania karetki w środku nocy. Confused

- dobrze, że pierwszy nocleg pielgrzymki jest tylko kilka km od naszego domu i tam nocowaliśmy, bo inaczej koledzy medyczni by nas odwieźli karetką do szpitala i jeszcze by mi dogryzali.

kukułka

Cera

Napiszmy może tak, w większości wypadków da się, u nas wypady z małymi dziećmi się zazwyczaj udawały choć raz była totalna katastrofa, którą wspominam do dziś z mężem.

micelka

Cera

Dla chcącego i zaprawionego nic trudnego.

agu

ika

Też wychodzę z założenia, że wszystko się da, jak się tylko chce Wesoly

Z mężem też bardzo lubimy podróżować, pakować się ot tak w 5 minut i jechać przed siebie, kiedy tylko mamy wolne i mam nadzieję, że jak będzie dziecko to się nie zmieni. A najbardziej denerwuje mnie, jak tylko słyszałam na wakacjach od mamy..."tak pojedźcie bo później się nie da"..."później będzie dziecko i nie pojedziecie"...a co to przepraszam dziecko? Kula u nogi?

Cera

Gdzie tam kula u nogi, fajnie z dzieciakami ruszyć zadek. Tylko moim zdaniem to zależy od charakteru rodziców. Jak są aktywni od zawsze to i wpoją to dziecku i nie będą się ograniczać oczywiście z rozsądkiem wszystko. U nas była dziwna sytuacja, bo ogólnie jestem matką kwoką, która chroni, chucha, dmucha a żeby nóż nic się nie stało i wogóle wariowałam i nie specjalnie miałam jakoś chęć gdzieś jechac z małymi, na dodatek jak słyszałam namiot, kemping- o nie, to było dla mnie straszne, bałam się o dzieci. Za to mąż jak to mój mąż, żuk wędrownik jak go zwię zaszczepił we mnie chęć czegoś nowego i ..pojechaliśmy daleko, daleko. I jak zobaczyłam, że jest super, nic się nie dzieje, dzieci ok, ja tez ok, to jest to pomyślałam i opory mnie opuściły. Od tego czasu wszędzie nas pełno, choc moja mama sceptycznie do tego podchodzi muszę powiedzieć.

ika

No właśnie moja mama jest z tych chuchających i dmuchających, a namiot to be i w ogóle

Zresztą ma swoje lata, więc się nie dziwię Mruga

My uwielbianmy jeździć pod namiot i o ile dziecko nie będzie jakieś strasznie chorowite to na pewno z nim pojedziemy.
Mój mąż do dzisiaj wspomina jak byli kiedyś mali i pojechali z rodzicami nad morze, ale przez jeden dzień nie znaleźli noclegu i spali w samochodzi i się wtedy cieszył jak głupi

Zresztą ile lat mam to mam, a mama do dzisiaj jak gdzieś jedziemy to pyta czy nocleg mamy, a gdzie będziemy spać, a jak to tak w ciemno, a jak mogliśmy spać w samochodzie, że się nie boimy i inne takie Mruga

espree

Dziecko kulą u nogi nie jest, ale wyjazdy z nim i bez niego to zupełnie inna bajka. Twoja mama wie co mówi Mruga

ika

No wiadomo, że to co innego niż we dwoje, bo ednak trzeba pilnować i tego i tamtego, żeby dziecko zjadło, a jak śpi w dzień to też, a jak pieluchy jeszcze nosi to przebierać i dużo absorbujących rzeczy jednak, no i zawsze trochę na wyjeździe ogranicza. No ale w wersji mojej mamy to było zawsze że nigdzie nie pojedziemy BO DZIECKO. Może i jest trudniej i mniej swobodnie, ale w końcu rodziną jesteśmy Wesoly

Zresztą chyba raz do roku któreś z dziadków weźmie wnuka na parę dni, żebyśmy sobie sami pojechali

kukułka

fiamma75

Do tych optymistycznych przewidywań dołożę szczyptę realizmu. Sami jesteśmy z tych, co lubią zwiedzać i jeździć. Dobrusia była bezproblemowa, długa podróż samochodem od początku nie była jej straszna. Franek okazał się jej przeciwieństwem. Nikomu nie życzę jazdy samochodem z wrzeszczącym histerycznie dzieckiem przy braku możliwości zatrzymania się albo jazda odcinkami po 15 min. W tym roku już jest ok, ale i tak znosi najbliższych paru lat np. nie pojedziemy w ukochane góry, bo dzieciaki za ciężkie na noszenie a za małe na trasy. Patrząc pod ich kątem - pojedziemy gdzieś nad jezioro. Tak samo - do 3 lat nie ma co brać dziecka na spływ kajakowy, bo nie usiedzi w kajaku tak długo, wierci się o wywrotkę nie trudno.
No i my jeszcze wychodzimy z założenia, że urlop spędzamy zawsze z dziećmi. Do cioci na wieś to moga jechać jak my chodzimy do pracy, ale urlop to czas dla rodziny, czas dla dzieci. Dlatego tez przyznam nie rozumiem tych rodziców, którzy albo wysyłają dzieci do dziadków albo szukają ośrodków z zapewnioną opieką dla dzieci.