..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

ika

Elemka też masz rację. Jak zwykle nie można tego wziąć w sztywne ramy i powiedzieć, ze tylko tak czy tak jest dobrze. To chyba wszystko zależy od indywidualnego podejścia do tematu każdego kto zostaje ojcem czy matką. Czy jest na to gotowy, a nawet jeśli nie jest, to czy będzie umiał odnaleźć się w nowej sytuacji. Nawet ktoś z pozoru gotowy, może nie podołać przecież. Bo jeśli nie to chyba wtedy zaczynają się problemy, bez względu na to, czy ktoś był z partnerem wcześniej bardzo zżyty, czy nie. Chociaż jeżeli rodziców przed pojawieniem się potomstwa łączy na prawdę silna więź, którą się buduje głównie na spędzaniu czasu we dwoje, to pewnie łatwiej im później przetrwać wszelkie przeciwności.

elemka

Dokładnie. Tylko na przykładzie mojej kuzynki to zaczęłam wątpić w to zżycie. Oni kiedyś byli naprawdę nie rozłączni. Nigdy się nie kłócili, zawsze potrafili znaleźć jakiś kompromis, aż miło było patrzyć. a teraz to szkoda patrzyć co się u nich dzieje.

ika

Ale prawda jest tez taka, że ludzie jednak się zmieniają i to co kiedyś wydawało się do przejścia i dało się przymknąć na to oko, po latach może wydawać się strasznym problemem nie do pokonania. Zresztą człowiek jak jest młody to chyba łatwiej mu iść na kompromisy, a po latach może zacząć myśleć, że w końcu coś mu się już od życia należy i dlaczego to on ma zawsze ustępować. Zresztą takie silne relacje buduje się latami, może między nimi od dawna zgrzytało, a tylko na zewnątrz wydawało się, że jest super.

elemka

Nie wiem. W każdym razie nigdy na siebie nie narzekali, a teraz cały czas. Najgorsze, że kuzynka dzieci buntuje.

I tak to właśnie jest, że u każdego wygląda wszystko inaczej. Każdy jest inny. Tak i każde małżeństwo inaczej ze sobą współgra i jedni szybciej, drudzy wolniej się docierają. Nie da się zrobić dwóch worków i ludzi tam powrzucać

bakteria

O, Małgporzatko, tego akurat zazdroszczę. bardzo chciaabym mieć już dwoje dzieci - mniej więcej przedszkolaków, a wciąż być całkiem młodą Mruga

w miarę mozliwości będziemy więc się spieszyć z drugim maluchem Wesoly

okoani

kukułka

walecznaS

fiamma75

ja też sobie nie wyobrażam - patrząc na swoją dwójkę w tym wieku
nawet pół roku do przodu robi różnicę Wesoly

Cera

Jolu, dziękuję!

Nie taka straszna dziewczyny ta malusia różnica wieku, wystarczy dobra organizacja i da się spokojnie przeżyć

Zgadzam się, nie da sie wszystkich do jednego worka wkładać.

elemka

Właśnie i przez to też nie można znaleźć dobrego rozwiązania dla kogoś ani czegoś polecić.
Co do dzieci nie wiem bo jeszcze nie mam, ale powiem Wam, że z mojego doświadczenia najmłodszego dziecka gdzie różnica jest bardzo duża, to chcę aby między moimi dziećmi była różnica max 3 lat.

walecznaS

organizacja organizacja a np. siły fizyczne czy jakieś niedomagania mogą skutecznie ową organizację przeorganizować Mruga

Cera

Mi się już wydaje, że między kolejnym maluszkiem u nas za duża będzie różnica ale może zaraz po 3 za szalejemy z kolejnym-tyle tylko, że trzeba na to 3 czekać.

Cera

waleczna ale tego nie przewidzisz przecież... jak cię położy niemoc to i przy 10 latku nie dasz rady być może, tak, że luz.

Ps. a co Cię tak "przeraża" w małej różnicy wieku?

okoani

mnie "przeraża" np. Naima, tzn. patrząc pod moim kątem, to dziecko jedno za drugim by mnie wykończyło psychicznie i fizycznie (serio-czasami już teraz nie wyrabiam... chyba mam jakąś niezdiagnozowaną nerwicę)... Ale fajnie, że macie inne podejście -wiem, że to ja jestem dziwna