..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

brain

emma, my tu tak gadu gadu, a temat "nasze poznania" aż drży w oczekiwaniu na Twoją opowieść

Iskra

my tak jak Emma i jej mąż Mruga

łatwo się posprzeczać, ale jeszcze łatwiej pogodzić - nawet 5min to nie trwa Mruga

ja myślę, że to dla nas lepsze - oczyszcza atmosferę, nigdy nie ma między nami niedomówień czy chowanej urazy Wesoly

Busola

u nas jak u iki Wesoly

- twierdzi, że musi podnieść ciśnienie Wesoly

gam

U nas kłótnia jest o remonty, naprawy czegoś co sie zepsuło i ogólnie o wszystko co sie z takimi pracami wiąże Confused

Agrafka

u nas kłótnie wynikają chyba z mężowskiego zmęczenia pracą, mojej potrzeby, by poświęcił mi choć chwilę wieczorem, jak już dzieci śpią
i czasem tak bardzo chcę, żeby mnie zauważył, że - jak nie reaguje - mówię coś niefajnego, bo wtedy sprowokowany reaguje... oczywiście jego reakcja nie jest tym, czego ja potrzebuję, a moje zachowanie jest czymś odwrotnym do tego, czego on chce
no i czasem jest przykro i niemiło
potrafię być jędzą i się czepiać niestety Confused

ale ostatnio jest jakby lepiej Wesoly

mamma

no niestety jak mąż ma jakieś stresy w pracy to się to potem w domu odbija

ika

O Agrafka to cos jak u mnie Mruga

Edwarda

I u mnie.... Smutny

koszatniczka

Dziewczyny

Ja trochę z innej beczki. Otóż weszłam sobie na forum katolika. Wpadłam na taki temat:

[link widoczny dla zalogowanych]

Jestem z wami jakiś czas, jesteście rozsądne, normalne i ustabilizowane.
Większość porody i ciąże miała za sobą.

Odpowiedzcie mi na pytanie - czy posty facetów w tym wątku są normalne? Dziewczyna jest w zagrożonej ciąży, po stracie brata, potem okazuje się że były komplikacje z dzieckiem po porodzie, a wszyscy mężczyźni w wątku polecają jej żeby zrozumiała, że mężowi też jest ciężko!

Pod wpływem emocji nasmarowałam tam odpowiedź, ale teraz się zastanawiam... Może jest tak, że jako kobieta nie rozumiem mężczyzn? Może oni jej prawdę pisali?
Może mam jakieś heroiczne wyobrażenia?
Pytam serio, co o tym sądzicie, ja nie wiem

Hikari

Ja napiszę może przewrotnie. Faceci rzadko potrafią rozmawiać o swoim uczuciach, o tym co czują, co ich niepokoi. Kumulują wszystko w sobie a potem "wybuchają", kierując swoją frustrację i wszystkie negatywne emocje w kierunku osoby, którą kochają. Z drugiej strony mają kobietom za złe, że non stop trajkoczą o tym co je boli, co się nie podoba, czego oczekują. Aż wreszcie przestają mówić i dochodzi do nieporozumień i sprzeczek, bo każdy ma się domyślić, czego oczekuje od partnera
(tak to rozumiem).
W obliczy zagrożenia ciąży obie strony czują się podobnie. Pamiętam swoj strach, gdy dowiedziałam się w 4 m-cu, że grozi mi przodujące łożysko i miałam bezwzględny nakaz leżenia przez 2 tygodnie do kolejnej wizyty. Aby nie martwić męża, nie powiedziałam wszystkiego i co to jest przodujące łożysko, powiedziałam tylko, że to źle (czasem lepiej jak wie mniej). Dzwonił do mnie kilka razy dziennie, pytał, martwił się.

Obie strony powinny zaakceptować fakt, że nie jest lekko, ale bez rozmowy o tym, co się czuje i co siedzi w środku nikt nie będzie akceptował dziwnego, negatywnego zachowania.

Ja czasem (często) nie rozumiem, o co mąz od rana ma zły humor. Kręci na wszystko nosem, furczy, burczy. Nie mówi nic. Po prostu. A tu wieczorem okazuje się, że nagromadziły się złe emocje z ostatnich dni, doszedł kiepski sen, zła noc i gotowe.

mamma

każdy jest inny inaczej przeżywa dany problem, jeden będzie o tym wolał nie mówić, drugi wręcz przeciwnie będzie potrzebował pogadać... jak potrzeby są inne trzeba na pewno jakiego kompromisu, ale też uszanowania potrzeb drugiej osoby wszystko powinno być bardzo delikatnie w takich trudnych sprawach rozwiązywane...
my przeżyliśmy też bardzo smutną i trudną sytuację, pierwsze potrzebowaliśmy się pocieszać oboje, potem każdy potrzebował to odreagować na swój sposób, mąż nie miał ochoty o tym gadać, ja płakałam ale starałam się tym męża nie obciążać żeby nie musiała się dodatkowo jeszcze o mnie zamartwiać, czasem dobrze pogadać o problemie z inna bliską osobą, a mężowi dać czas żeby sobie przemyślał, odreagował tak...

Hikari

Polly

Trudno się wypowiadać na temat ich sytuacji znając relację tylko jednej strony. Zgadzam się z Hikari - wygląda na to, że oni po prostu nie potrafią do dogadać, każde ma jakieś potrzeby, lęki, oczekiwania, ale nie potrafią się na tej płaszczyźnie porozumieć. Myślę, że przydałaby się szczera rozmowa, typu "potrzebuję tego, tego mi brakuje, to mnie drażni" itp.

Bez sensu za to wydają mi się rady facetów z wątku dotyczące seksu. Dziewczyna nawet nie pisała, że mają z tym problem, więc po co zakładać, że źródło nieporozumień leży właśnie tu? Sami jesteśmy obecnie w sytuacji, gdzie seks mógłby się skończyć przedwczesnym porodem i właściwie od początku ciąży żyjemy w abstynencji. Nie ukrywam, że jest ciężko, brakuje nam fizycznej bliskości, ale oboje rozumiemy, po co się poświęcamy, akceptujemy to i żadnemu z nas nawet przez głowę nie przeszło uciekanie w masturbację czy pornografię. Ani dla mnie, ani dla męża (a rozmawialiśmy o tym już wielokrotnie) nie jest to problem takiej wagi, jak piszą o tym ci faceci.

koszatniczka

Ech, wysmażyłam tam posty i nie jestem z nich zadowolona, zbyt impulsywne... Jakoś ten temat mi utkwił w głowie, czasem tak mam że bardziej przeżywam problemy z forum niż realne Embarassed

Polly, Hikari - no właśnie, byłyście w sytuacji podobnej jak Paulina z wątku. Czy można usprawiedliwić fakt, że mężczyzna w takiej sytuacji nie potrafi wspierać żony,a wręcz sie na niej wyżywa? Bo ja mam wrażenie, że posty wypowiadających sie tam niektórych facetów w tą stronę szły.

Może oni czytając jej historię, przeżywali jakieś swoje życiowe problemy, nie wiem.

Inna sprawa, że chyba powoli dochodzi do mnie, że nie ma czegoś takiego jak "jesteśmy w ciąży". To kobieta jest w ciąży i ona to przeżywa. Mężczyźni mogą się niepokoić, martwić, ale to kobieta wszystkiego doświadcza. I tak jak napisała Hikari - nawet do tego stopnia, żeby nie musiał wiedzieć co dokładnie zagraża.

Polly - tak, koncentracja na seksie oraz twierdzenia, ze faceci muszą a kobiety nie, im dłużej to czytałam tym bardziej się denerwowałam!

Polly