..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

koszatniczka

ha, Iskra sama zaczęłaś temat od strony wierzącej - czy można zerwać związek z powodu barku wiary u partnera

Pewnie że piszemy z perspektywy osoby wierzącej, taką w końcu większość z nas ma.

A na pewno to też wiąże się z tym, że katolicy muszą wymóc na współmałżonku wychowanie dzieci w wierze, akceptację dla rytuałów kościelnych np. ksiądz po kolędzie... Rolling Eyes

Iskra

tak, ale zaraz w drugim poście moim w tym temacie napisałam, ze to musi być obustronne

ksiądz po kolędzie Laughing

to akurat nie jest moim wyznacznikiem wiary

kap

A jak to jest właściwie w przypadku gdy ślub w kościele zawierany jest jednostronnie, tzn osoba niewierząca nie przysięga przed Bogiem, i dla niej nie ma chyba sakramentu i jest to tylko cywilny ślub dla niej? A jeśli się nawróci, to co? Musi coś "doprzysięgać"? Bo wtedy jako osoba wierząca żyje w związku cywilnym i ma grzech?

Iskra

jak zdeklarowany ateista bierześlub to przysięga normalnie, ale nie kończy "tak mi dopomóż..."
a jak to później wygląda to nie wiem

fresita

Sakrament jest ważny dla obojga, nie jest odmierzany linijką Wesoly

Ja zerwałam z chłopakiem ateistą. Super kumpel był, ale ni cholery kompromisu nie osiągnęlibyśmy jeśli chodzi o ślub czy wychowanie dzieci. Wiem, że on się ożenił i ma 2 dzieci i jest bardzo szczęśliwy i ja się z tego cieszę.

Mojego męża poznałam w okresie jego "burzy i naporu" czyli wierzący/niepraktykujący. Powoli, powoli sam do wszystkiego dochodził, a że jest osoba przekorną dosyć, to jak jego kumple najeżdzali na kościół, to on dla odmiany bronił księży i wszystkiego co z kościołem związane. Ślub braliśmy kościelny ofkors, potem demony zwątpienia męża dopadły po 4 latach od ślubu i miał 2 letnią przerwę z Panem Bogiem. Ale zrozumiał, że tak daleko nie zajedzie i nawrócił się znowu. Nawet swojej mamie kiedyś przy wigilijnym stole powiedział, że dzięki mnie jest wierzącym człowiekiem i wszystkie dobre wartości wyniósł z mojego domu rodzinnego

Teraz codziennie odmawia różaniec, modlimy się też wspólnie z dziećmi, chodzimy do kościoła. Wspólne zaangażowanie religijne i wartości bardzo pomagają w życiu.

kap

No właśnie, byłoby mi smutno samej chodzić do kościoła, nie mieć poparcia w mężu. Wystarczy, że w mojej rodzinie tego poparcia nie miałam, wręcz niechęć z tego powodu. Dlatego jest todla mnie ważne że mój Narzeczony też jest wierzący Wesoly

buba

Moi rodzice mają ślub jednostronny i choć ze strony taty wielkiego nawrócenia nie było, to jednak po dłuższej przerwie znów chodzi z mamą co niedzielę do kościoła. Wesoly

No i jak widać nie przeszkodziło mi to być wierzącą. Wesoly

emma

Jeśli osoba niewierząca bierze ślub to przysięga jak Iskra mówiła. Gdy stanie się wierząca to nic już nie musi dopowiadać, chyba, że jest nie ochrzczona to wtedy dopełnia sakramenty, oprócz ślubu.

Wiem, że łatwiej stwierdza się nieważność małżeństwa przy jednej stronie nie wierzącej, niby bez znaczeniaa jednak łatwiej.

A co ja myślę? Myślę, że trudno jest żyć z ateistą. Nie wiem czy zdecydowałabym się na ślub. Widzę to po znajomym, trudno ma. A córeczka ostatnio martwiła się, ze mama do piekła pójdzie, choć nikt jej tak nie mówił. Nie mogą obrazu świętego powiesić.
Łatwiej gdy to taki niepraktykujący. Choć dużo od człowieka zależy i jego kultury czy zacięcia na Kościół.
Łatwiej jest gdy osoby mają podobny pogląd na wiarę. Jeśli wierzą to razem się wspierają, wiara ich pogłębia jeszcze ich małżeństwo, jeśli nie wierzą lub są letni to nie utrudniają sobie nawzajem życia.

mamma

ja nigdy nie chodziłam z kimś co się za ateiste uważał, choć kiedyś miałam chłopaka ewaqngelika, ale związek nie dotrwał do takiego etapu, żeby planować wspólne życie, to ciężko mi się wypowiadać, czy należy być z taką osobą czy lepiej nie...
ale nie bardzo jestem teraz sobie takie życie wyobrazić, choćby chodzę co niedzielę na Mszę, a mąż ateista by wtedy co... był zawsze niezadowolony, że pół dnia wolnego marnuję

co ze świętami... z zabawą w wielkim poście, no dodatkowych problemów byłoby mnóstwo, a wiadomo w każdym związku nie zawsze jest idealnie to by na pewno problemy pogłębiało, no ale niektórzy tak żyją i jakoś sobie radę dają i są szczęśliwi...
jeszcze mogę dodać, że jak ja się oddalałam od Boga to mąż starał się temu przeciwdziałać i odwrotnie Wesoly

i to jest piękne w takim małżeństwie jak oboje jesteśmy wierzący.

Olenkita

Ja uwazam, ze wiara jest wazna w zwiazku, w koncu latwiej budowac na wspolnym fundamencie Wesoly

Mialam wczesniej chlopaka ateiste, nieochrzczonego w dodatku i rozpadlo sie to wszystko. No i dobrze, to bylaby katorga.

Choc nigdy nie mozna wykluczyc zwrotu w druga str. jak np. u mojego meza-pochodzacy z mega katolickiej rodziny, uczyl nawet katechizmu przez jakis czas a teraz...od 1,5 roku nie chodzi do kosciola, kryzys wiary totalny.

Ciezko jest...

Polly

Mój tata był niepraktykujący i jako dziecko przeżywałam to bardzo. Pamiętam też, jak kłócili się o to z mamą. Na szczęście nawrócił się tuż przed moim ślubem Wesoly

Gitka

Zapewne nie jest lekko w takim związku. Jak zaczęłam się z moim M spotykać, to powiedział mi, że jest ateistą (ma wszystkie sakramenty).
Później się to troszkę zmieniło, jego pogląd na Kościół też się trochę zmienił. Nie mówię, że się nawrócił, ale chyba jest bliżej Kościoła niż kiedyś.
Parę lat temu oddaliłam się od Kościoła (też miał na to wpływ), ale po moim nawróceniu (jeszcze przed ślubem) juz twardo postawiłam warunki i myślę, że to trochę pomogło.
Od początku cały czas modlę się za niego i za jego nawrócenie.
Niemal codziennie modlimy się razem dziesiątkę Różańca św. za nasze małżeństwo, za nas samych - byśmy zawsze byli zgodni i szczęśliwi, o zdrowe potomstwo, a także zdrowie dla nas (bo tego nam obu brakuje).
Oprócz tego każdą ndz idziemy do Kościoła, ja śpiewam w chórze, a mąż siedzi z tyłu i nas obserwuje (nie lubi pierwszych rzędów).
Tylko z sakramentami u niego kiepsko, nad czym ubolewam i staram się zachęcić do korzystania.
Nie jest lekko i cierpię kiedy pomyślę ile traci, ale doszłam do wniosku, że takie moje zadanie, może moja osoba będzie miała wpływ na jego nawrócenie (mam taką nadzieję).
Jeszcze przed ślubem wiele razy zastanawiałam się nad rozstaniem. Za każdym razem wygrywała Miłość i ogromne poczucie obowiązku wobec niego.

Iskra

buba

Ja tylko chciałam dodać, że mój tata ochrzczony, bierzmowany itd., przed ślubem po prostu dokonał apostazji, bo mama nie chciała szopki, obrazy święte, krzyż w domu wisi, księdza przyjmujemy, w piątki nie ma najmniejszego problemu, że nie ma mięsa.
W ogóle nie ma nic z tego o czym piszecie, że może być problemem - takim w sensie technicznym, bo jakiś brak zrozumienia, wsparcia to pewnie mama odczuwa.
Ale ja i tak się cieszę, że chodzą razem do kościoła. Wesoly