..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

emma

Agu bo to może ten sam wątek jest? Hyhy

agu

nie, tutaj nie ma.
Emma, kusisz tą historią, masz ją w pw?

My to się grzecznie poznaliśmy. Po mszy podeszłam do znajomej, która stała przed kaplicą ze swoją znajomą, on tak samo, przez te koleżanki się poznaliśmy. Potem z większą grupą poszliśmy na pizzę. Na koniec bardzo zapraszałam wszystkich na koncert muzyki dawnej. Aż jedna osoba przyszła. Mruga

Ale zmyliśmy się w przerwie, b akurat nie najlepszy zespół był.
To było tydzień po Wielkanocy. Następny raz spotkaliśmy się pod koniec majowego długiego weekendu i się zaczęło. Rocznicę mamy w Matki Bożej zielnej. Wszystko niecałe pięć lat temu

Gitka

Ja się troszkę wyłamię

Z moim M poznaliśmy się w pracy

Tak naprawdę to on mi się w ogóle nie podobał, za to podobał mi się jego kolega Wstyd

który niestety (albo i stety Mruga

) miał już dziewczynę. A że nie miałam zbytniego doświadczenia w sprawach damsko-męskich, nie próbowałam też ingerować. Z M na początku posyłaliśmy sobie tylko spojrzenia i "oczka". Czasem rozmawialiśmy, ale strasznie drażnił mnie jego sposób bycia. Mimo to nie chciałam, nie potrafiłam z nim się nie spotykać, jakaś tajemnicza siła ciągnęła mnie do niego. W pracy oczywiście wrzało od plotek, ale myśmy się tym ani trochę nie przejmowali Yellow_Light_Colorz_PDT_05

Poznałam jego znajomych, rodzinę i tak już zostało Mr. Green

Mieliśmy kryzysowe momenty, jak każdy związek, była też długa rozłąka spowodowana moją emigracją, ale wreszcie po 6 latach M się mi oświadczył, rok później ślub. Z perspektywy czasu widzę, że była to najlepsza decyzja w moim życiu

Lili

Uwielbiam słuchać i czytać historii o początkach związków Wesoly

Mojego Męża poznałam na uczelni. Zaczęło się od niewinnych spojrzeń na konferencji, podczas której był prelegentem. Następnego dnia- również na uczelni- zagadnął mnie i moją koleżankę przy kawie. Kilka dni później znalazłam go przez coraz popularniejszego już wtedy facebooka i zaczęliśmy ze sobą pisać. Na pierwszą randkę umówiliśmy się 3 czerwca trzy lata temu, od tamtego czasu jesteśmy parą. A od 23 sierpnia tego roku małżeństwem Wesoly

tilia

Mojego Narzeczonego przestawił mi mój były na spotkaniu walentynkowym (!), które było chyba w parafii Narzeczonego (!). Przyjechaliśmy tam z naszego miasta oddalonego o ok. 50 km, bo było tam sporo znajomych byłego. (Narzeczony stamtąd pochodzi, a studiuje tam gdzie ja). Ok. miesiąc później eks mnie rzucił, a ja by sobie jakoś z tym poradzić rzucałam sie w wir różnych aktywności i spotkań. Od października zaczęłam też systematycznie chodzić na takie spotkania, na których był Narzeczony (oaza w innej niż dotychczas parafii i chór duszpasterstwa akademickiego). Żeby było zabawniej do przyjścia skłoniła mnie obecność innego kolegi, który akurat poprawiał mi nastrój. W ogóle zrobiło sie wokół mnie jakoś sporo tych kolegów, pod koniec roku nawet zapraszali mnie na randki. Mi taka obfitość pasowała, bo bałam się zakochać bez wzajemności, a tak mi sie uwaga rozpraszała

I w takich oto warunkach jakoś zbliżyłam się z moim obecnym Narzeczonem - na rekolekcjach adwentowych siedzieliśmy obok siebie i pożyczył mi swoją czapkę na ogrzanie rąk. Napisałam do niego smsa z podziękowaniami i pytaniem o to, co ksiądz mówił jak wyszłam - od tamtej pory zaczęliśmy intensywanie pisać

W końcu pojechałam do niego na Sylwestra i wróciliśmy jako para (z byłym też się sparowaliśmy w Sylwestra, ale to jeszcze bardziej sfiksowana historia). Jesteśmy razem ponad 2,5 roku Mruga

kap

Ja też Narzeczonego poznałam w Kościele, na Duszpasterstwie

ale chwale się że to dzięki mnie się poznaliśmy lepiej, bo to ja pierwsza do niego zagadałam przez intenet, bo na żywo to chyba nawet cześć sobie nie mowilismy

zanim zostaliśmy parą trochę to jednak trwało, bo po drodze różne rzeczy się działy, ale za 2 dni mamy trzecią rocznicę Wesoly

koniczynka4

Fajne te Wasze historie Wesoly

To nie tylko ja i mój mąż poznaliśmy się na portalu randkowym. My akurat na katolickim. Miałam tam konto od 3 lat (!), ale nikogo interesującego nie poznałam. W końcu napisałam do adminów o usunięcie konta. Odpisali, żebym jeszcze nie rezygnowała, a jakiś tydzień później napisał do mnie mój obecny mąż. Byłam pierwszą osobą, do której napisał Mruga

Kiedy czytałam jego wiadomość, jego profil był jeszcze nieaktywny, ale jak już zobaczyłam ten opis to oczy wyszły mi na wierzch. Napisał duużo więcej o sobie niż inni i wydał mi się pokrewną duszą. Po kilku dniach czatowaliśmy ze sobą 6 godzin, a po jakimś tygodniu spotkaliśmy się. Zaręczyliśmy się po 5. miesiącach... My takie egzemplarze nierozrywkowe to gdyby nie net to nie mielibyśmy się gdzie poznać Wesoly

Miśka

tilia

Może zacznę przekonywać samotne koleżanki do tych portali? Skoro to takie skuteczne Yellow_Light_Colorz_PDT_12

Miśka

turante

A my poznaliśmy się w szkole, w 1. klasie gimnazjum. On się od razu we mnie zakochał, zaczęliśmy ze sobą 'chodzić', ale to taka szczenięca 'miłośc' była. Po niedługim czasie 'zerwaliśmy', Potem podobały się nam różne osoby - my mieliśmy ze sobą kontakt, bo razem chodziliśmy do szkoły i na oazę, ale dopiero tak na początku liceum zaczęliśmy ze sobą znowu więcej gadać, on mnie wciągnął do zespołu oazowego Wesoly

Podejrzewałam, że on coś znowu do mnie czuje i w końcu mi o tym powiedział (praktycznie wymusiłam to od niego

). Ale, że ja wredna baba jestem, to po krótkim zastanowieniu, powiedziałam mu, że chyba nic z tego nie będzie... Ale jakieś 2 tygodnie później pojechaliśmy razem na zimowisko do Zakopanego i tam zdałam sobie sprawę, że to chyba to. No i z zimowiska wracaliśmy już razem. To była 1 klasa liceum. 4,5 roku później ślub Wesoly

Czyli reasumując, pierwsza miłość i na zawsze Wesoly

tilia

Ale da się Wesoly

A mam wrażenie, że czasem się ma opory przed rejestracją na takich portalach, taki pogląd, że to dla zdesperowanych, ze tak dziwnie szukać męża na siłę

Ale jak widać to działa Mruga

i to całkiem nieźle w Waszym przypadku

kap

Ja chyba opóźniona jestem, bo pierwszy jako taki (bardzo krótki zresztą) związek "zaliczyłam" gdzieś w połowie studiów

jak czytam wasze opowieści, że mężów poznałyście mając naście lat, to dla mnie to jest abstrakcja. Pewnie, że chciałam mieć chłopaka szybciej, zwłaszcza, że znajomi wkoło sparowani i ja tak ciągle sama, ale jakoś się nie dało Wesoly

Ale nie wyobrażam sobie wychodzenia za mąż w wieku lat np 20, czy np po kilku miesiącach znajomości, mimo że od zawsze chciałam jak najszybciej, byłam raczej rozsądną i zrównoważoną osobą, to widzę ogromną różnicę w moim myśleniu kiedyś i teraz.
Co nie znaczy, że coś wam zarzucam, każdy robi jak uważa Mruga

Miśka

tilia

Ja swój pierwszy związek też dopiero na studiach miałam (na pierwszym roku). W wieku 19 lat pierwszy pocałunek

starsznie czułam się opóźniona

ale, co poradzić...
Szczerze mówiąc nie wiem czy znam kogoś kto swojego męża/żonę, narzeczonego/narzeczoną poznał tak wcześnie (gimnazjum, pocz. liceum).