..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

kap

Ja miałam 23 jak Narzeczonego poznałam Mruga

więc nie jakoś późno, ale też chciałabym wcześniej, bo obracając się w gronie par, lekko nie było Wesoly

Tilia, ja jeszcze później niż Ty

Lili

Ja miałam 19 lat, kiedy poznałam swojego Męża, on jest kilka lat starszy ode mnie, więc naczekał się troszkę

A co do portali randkowych- szwagier poznał tak swoją narzeczoną. Dobrana z nich para, a niedawno urodził im się synek Wesoly

buba

My też się znamy od lat, bo nawet 16 lat nie miałam wtedy skończonych. Mruga

Byliśmy w jednej klasie liceum. Wesoly

Do tej pory z rozrzewnieniem wspominamy tę pierwszą (i ostatnią) miłość, to były takie emocje, takie szczęście - niesamowite. Wesoly

A już za parę miesięcy ta pierwsza miłość będzie moim mężem. Wesoly

Polly

Ja poznałam męża w gimnazjum Mruga

koniczynka4

kap

turante

No to wychodzi na to, że ja bardzo wcześnie swojego męża poznałam i wcześnie ślub wziełam, bo dopiero 21 lat miałam. Ale ja to mam po rodzicach - mój tato miał 18 lat jak ślub brał. Mój młodszy brat, jeszcze 18 nie skończył, a data ślubu już ustalona

A co poznawania przez internet - moja przyjaciółka poznała swojego męża grając w gry na 'kurniku' (taka strona z grami online). Tak się złożyło, że kilka razy zagrali razem w kalambury i zaczęli gadać ze sobą na gadu-gadu. Po jakimś roku, ona pojechała do niego (dość daleko od siebie mieszkali - jakieś 300 km) i bodajże po jakichś 2 latach od poznania wzięli ślub i mają teraz dwójkę dzieci. Niesamowite jak i gdzie można męża/żonę spotkać

babajaga

My też z portalu, ale chyba innego. Nie tego z krzyżem na stronie startowej

Początkowo zarejestrowałam się tam, żeby przeglądać profile potencjalnych kandydatów na męża dla mojej siostry, która jakoś mało aktywna była mimo, że miała konto.
No a po rozstaniu z chłopakiem zaczęłam łaskawie dopuszczać możliwość że i do mnie ktoś może napisać, ale absolutnie nie napalałam się na jakieś szeroko zakrojone poszukiwania męża. Spotkania mnie raczej nudziły, albo irytowały i wcale nie chodziłam na nie z jakąś radosną iskierką nadziei, tylko raczej z poczuciem, że trzeba odbębnić spotkanie zanim się ewentualnie kogoś spławi

W międzyczasie byłam w związku z kimś kto totalnie do mnie nie pasował, a wręcz mnie irytował. Do tej pory się zastanawiam jak to się stało, że z nim byłam… Po zakończeniu tego idiotycznego związku byłam w swoim żywiole podrywania, flirtowania itp itd, ale raczej poza portalem. Do tego nawiązałam dynamicznie rozwijającą się znajomość przez pewne forum (na szczęście mieszkał daleko). Doszło nawet do spotkania i kto wie co by z tego było… Na szczęście w samą porę, bo dzień po spotkaniu z tamtym, dostałam na portalu dowcipną i nietypową wiadomość od mojego męża

No i tak jak wcześniej napisałam po pierwszym spotkaniu (na które wcale nie chciało mi się iść) pomyślałam, że będzie dobrym kumplem, ale nie przeczuwałam, że aż tak dobrym i że nie tylko kumplem…
Miałam wtedy 24 lata.

Najlepsze było to, że nasze spotkania nie były takimi typowymi randkami, on nie silił się na jakieś romantyczne komplementy. Było za to dużo docinków, wydurniania się i było bardzo wesoło. I dalej jest wesoło Laughing

A jak już byliśmy razem to ujawniły się w nim jakieś niespotykane dotąd pokłady czułości i jest nam razem super

A co do portali, to na pewno trzeba to traktować na luzie, bo jeśli ktoś z drżeniem serca podchodzi do każdej znajomości i liczy, że to będzie już ten jedyny to można się tylko zniechęcić i rozczarować.

Busola

ja poznałam męża mając lat 26 - pierwszy związek i pocałunek z mężem - i znam dużo takich jak ja, co kogoś poznawały w wieku ok 25 -28 lat, i sporo takich koleżanek co nadal same mimo przekroczonej 30 i wielkiego pragnienia, żeby być z kimś Smutny

Miśka

To i ja opowiem, choć długo się przed tym wzbraniałam Wesoly

Jak wspomniałam, poznaliśmy się na pewnym portalu. Miałam tam konto jakiś rok. Masa jednorazowych spotkań i miałam już wyrobione zdanie, że "mężczyznom tylko jedno w głowie". W końcu przeprowadziłam bardzo konkretną rozmowę z Najwyższym (mam nadzieję, że nie będę się za nią smażyć w piekle), z której wynikało, że ja już więcej nie robię nic, teraz pora na Niego. Dwa dni później weszłam na ten portal, żeby usunąć konto (przecież powiedziałam, że nic już nie robię), a tam czekała wiadomość od jakiegoś chłopaczka z miejscowości, której na mapie Polski nie byłam nawet w stanie zlokalizować i w dodatku dwa lata młodszego ode mnie. Odpisałam, życząc powodzenia w poszukiwaniach ( Wstyd

). Okazało się jednak, że admini zachęcają do pozostania jeszcze na portalu zanim konto zostanie usunięte, więc pomyślałam: niech będzie. Napiszę coś temu chłopaczkowi i za tydzień usunę konto na dobre. Dwa tygodnie później spotkaliśmy się pierwszy raz. Miał przyjechać na dwa dni - został na tydzień. Musieliśmy przecież ustalić imiona dzieci, rozrysować plan domu i zaplanować (przynajmniej w zarysie) naszą przyszłość

. Później były już tylko nasze wędrówki przez Polskę i pierwsza data ślubu zbojkotowana przez rodziców, druga data ślubu zbojkotowana przez rodziców i trzecia, której rocznica za tydzień.

Poszło szybko, sprawnie i bez bólu

babajaga

Fajnie Miśka Wesoly

to ile czasu minęło od spotkania do ślubu? U nas gdyby nie pewne zawirowania z jego pracą to pewnie też byłoby szybciej, bo dość szybko połapaliśmy się, że to na zawsze Mruga

A tak to wyszło 1,5 roku.

ika

W szoku jestem, że aż tyle tu internetowych znajomości Wesoly

U nas niejako też się przez neta zaczęło, bo chociaż znaliśmy się od dziecka, to nie był mòj ulubiony kolega. W gimnazjum założyliśmy w trzech klatkach w bloku sieć razem internetową, a najpierw przez 2-3 tygodnie nie było podłączenia do Internetu, za to można było grać i rozmawiać na LanCzacie Mruga

Z braku laku zaczeliśmy wiecej gadac ze sobą przez siec niż wcześniej na żywo i tak już poszło Mruga

Miśka

kap

A czemu akurat listopad? Bo to trochę nietypowy miesiąc na ślub Wesoly

Busola

ten internet to taki znak czasu Wesoly

, a drugi to cała masa par, gdzie mąż kilka lat młodszy - znam sporo takich, i my też tacy Wesoly

, mąż młodszy
ja się też buntowałam przeciwko Bogu z powodu samotności Wesoly

- a mąż to już była desperacja totalna, chciałam być "normalna" i wiedzieć jak to jest spotykać się z kimś, potem spotykaliśmy się, było fajnie, coraz fajniej .... a ja ignorowałam Boga (teraz tak myślę) o nic się nie modliłam, nie prosiłam ani nie pytałam, chyba z obawy, że mi coś odbierze - czyli pierwszy w życiu związek (o czymś więcej niż sam związek na jakiś czas, nie myślałam wtedy), ale było coraz fajniej i wszystko szło do przodu i doszło do zaręczyn, potem ślubu i dopiero w sumie w dzień ślubu sobie uświadomiłam, że się nie modliłam ani nie pytałam Boga o zdanie i od razu wiedziałam dlaczego Wesoly

, ale przyszło mi do głowy że się modliłam o dobrego męża i myślałam całe lata wcześniej Wesoly

- i może to jest jednak jakaś odpowiedź na te wcześniejsze modlitwy Wesoly