..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

Olenkita

A ja cale zycie mam takie fatalistyczne podejscie do wszystkiego Smutny

Zawsze myslalam, ze nie bede miala nigdy komputera, auta, nie wyjde za maz...Ale jakos to wszystko mam. Teraz mysle, ze nigdy nie bede miala dziecka, wlasnego mieszkania, prawa jazdy... Zawsze raczej mysle, ze nic mi sie w zyciu nie uda.

kukułka

AnnaMaria

Smużka

Też myślę podobnie, choć nie zawsze.
Są rzeczy, których się boję. Zawsze myślałam, że nie będę miała chłopaka/męża, dzieci.. prawa jazdy (tego nie chcę mieć, ale czuję się zmuszana).
Ale też nie wyobrażam sobie, że nie będę mieć domu z ogrodem! Muszę mieć i tyle!
Muszę mieć zawsze minimum dwa psy i chcę dom. Mruga

Nana

ja tam nigdy o zakonie nie myślałam. Za to mąż mój tak - z jakieś 6 lat tam przesiedział. I teraz jest tak nieskończenie cierpliwy i bezinteresowny, że chyba dla moich dzieci też będę szukać byłych zakonników, bo klasztory potrafią ukształtować człowieka

Smużka

Mój mąż też taki jest, a nie był ani nawet nie myślał o zakonie. Wesoly

kukułka

Nana

nie mam zamiaru upierać się, że tylko ex-habitowcy są naj-naj. Innym też to się zdarza Wesoly

Ja w każdym bądź razie widzę bardzo wyraźnie jak zakon mocno wpłynął na jego duchowość, psychikę, sposób myślenia... wszystko. Opowiadał mi jak wyglądało jego życie kiedyś. Bez porównania

Smużka

Byłam masę razy zakochana w zakonnikach.
Taki zakazany owoc + głęboka duchowość, strasznie mnie kręciły.
Niestety po zdjęciu habitu ów czar pryskał (nie, nie ja ich z habitów rozbierałam Mruga

) i widziałam w nich zwykłych ludzi.

kukułka

buba

Ja się ciągle boję, że nie będę mogła mieć dzieci (pewnie dlatego, że rodzice długo się starali o mnie i nie udało im się mieć kolejnych i dlatego, że sama bardzo ich pragnę). Wesoly

A co do męża, to (choć póki co nie mam), to na tyle wcześnie poznałam kandydata, że nie zdążyłam jeszcze o małżeństwie poważnie pomyśleć, a wtedy już ta myśl pojawiła się automatycznie, że "to ON". Wesoly

Co do zakonu, też kiedyś myślałam, ale to bardziej jeszcze jako dziecko i przewinęła mi się myśl, że Bóg będzie mnie chciał dla siebie, a przecież ja tak pragnę mieć rodzinę! Mruga

walecznaS

Majeeczka

A ja zawsze powtarzałam (to były żarty oczywiście) moim koleżankom, że ja to zostanę starą panną, będę ciotką dla ich dzieci... A że jestem przeciwna przesądom - na spotkaniach to ja siadałam na rogu stołu

Cóż, w gronie tych właśnie licealnych koleżanek jako pierwsza wyszłam za mąż

Ale zawsze marzyłam o mężu i dzieciach Wesoly

Z moim Mężem właściwie od pierwszego spotkania liczymy że byliśmy już parą. Zaręczyliśmy się po prawie 8 miesiącach, rok później ślub - staż małżeński prawie 2 miesiące (które nam bardzo szybko zleciały).

fresita

strzyga

a ja myślałam o zakonie, byłam nie raz na rekolekcjach powołaniowych, miałam upatrzony konkretny zakon. modliłam się o wybór drogi życia. potem poznałam faceta, z którym byłam chyba ze 3 lata (też w narzeczeństwie), a w końcu wyszłam za innego, z którym mam dziecko.
w przesądy żadne nie wierzyłam. we wróżbach zawsze wychodziło mi, że zostanę starą panną.

co do byłych zakonników to różnie bywa. mój kolega z klasy z LO poszedł do zakonu i z niego wystąpił, ale pobyt jakoś 'na zdrowie' mu do końca nie wyszedł. obecnie straciliśmy kontakt (na całe szczęście), bo miałam już dosyć jego zachowania - potrafił dość ostro potępić mnie za to, że mieszkam z facetem bez ślubu, a jednocześnie sam sypiał z różnymi dziewczynami, bo się co i raz w jakiejś innej zakochiwał. Confused