..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

ika

Heh, lesio po pierwsze nie musisz od razu mnie obrażać pisząc :

lesio

ika

Bo to już zależy kto jak ma ukształtowane sumienie. Sumienie nie musi równać się Bóg, ale jeśli w sumieniu uznam coś za grzech to nie zrobię tego z miłości do Boga, nawet jeśli mąż byłby z tego niezadowolony. To jest też kwestia tego co mąż myśli o tym wszystkim. Mój na szczęście ma podobne podejście, więc nie ma problemu.

ańdźka

Spróbuję skomentować powyższą wymianę zdań. Dopóki można kochać męża i być w zgodzie z własnym sumieniem wszystko wszystkim pasuje.
Gorzej, gdy trzeba wybierać. Niestety często nie są to proste wybory: np. mąż zabraniający żonie pójść na niedzielną mszę, lub nie szanujący postu w piątek. Częściej nie jest to jednoznaczne. Gdy sumienie działa jak tasiemka na wietrze wcale łatwo nie jest.

ika

Oczywiście, że nie są to proste wybory, chociaż wybór, czy idę na mszę, czy nie bo mąż zabrania, lub ten post w piątek, to dla mnie jest oczywisty. To, że maż ma takie a takie widzimisię, nie może niszczyć mojej relacji z Bogiem. Gorzej, jeśli od tego wyboru zależy dobro małżeństwa, a np. mąż w przypadku długiej wstrzemięźliwości seksualnego grozi rozwodem. Tylko to tak jak pisałam, zależy też od poglądów męża. Syty nigdy głodnego nie zrozumie, jak mąż ma daleko gdzieś religię a zgadza się na to czy tamto, tylko ze względu na żonę i granicach jakie jemu odpowiadają to jest ok, natomiast, gdy granice zostaną przekroczone, a wytrzymałość męża się kończy, wtedy może być problem. Dlatego bardzo ważne, żeby druga połowa miała podobne zdanie jak Ty, jeśli chodzi o wiarę i religię, wtedy problem jest o połowę mniejszy, bo obojgu zależy na tym samym.
No i moim zdaniem dobrze ukształtowane sumienie nie powinno latać jak tasiemka na wierze. Możesz mieć ochotę coś zrobić i postąpić przeciw sumieniu, ale sumienie samo w sobie powinno być, aż tak zmienne.

ańdźka

Mój narzeczony... no cóż. Nie mogę powiedzieć, że nie zgadza się ze mną. Jeśli ja zdecyduję, ze chcę stosować metody naturalne, to nie będzie mnie przekonywać, ani utrudniać., ale wiem, że nie będzie mnie usilnie przekonywał do wstrzemięźliwości w dni płodne.

To porównanie do tasiemki na wietrze bierze się stąd, że sama nie wiem co jest grzechem a co nie. Co chwila dostaję sprzeczne informacje, a nie tyle sprzeczne co wykluczające się.

lesio

lesio

ańdźka

Stanowisko mojego przyszłego męża, który wychowywał się w rodzinie katolickiej, do tej pory jest ministrantem i ma poczucie bycia katolikiem i chrześcijaninem jest takie, że pewnych rzeczy wiedzieć nie trzeba, a nawet nie należy. Dla zdrowia psychicznego.
Nie jest szczęśliwy z powodu moich poszukiwać tego co jest grzechem w małżeństwie, a co nie. Nie dziwię mu się, bo jakbym ja widziała że ktoś na kim mi zależy płacze, i gdybym wiedziała, że z własnego wyboru to też do szczęścia było by mi daleko.
Mój narzeczony woli nie wiedzieć, bo wtedy nie musi się przejmować. Pozostaje mu tylko własne sumienie. A moje sumienie... To nie jest tak, że moje sumienie go nie interesuje.
Wie, że chciałabym stosować metody naturalne. Wie też dlaczego. Nie wnosi żadnych zastrzeżeń, nie negocjuje warunków. Ale ja wiem, że gdyby moje podejście było inne, bardziej liberalne, to chętnie, chętnie....

ańdźka

A za parę godzin opiszę skąd ta tasiemka na wietrze.

ańdźka

Tasiemka na wietrze bierze się stąd, że na zmianę docierają do mnie informacje o bardziej liberalnym i bardzo konserwatywnym podejściu do sprawy pożycia małżeńskiego.

Podejście konserwatywne zakładające stosunki zawsze kończące się złożeniem nasienia w pochwie kobiety jest dla mnie nie do końca satysfakcjonujące. Założenie jest moim zdaniem słuszne, ale...

Jeśli z różnych przyczyn nie powinnam zachodzić w ciążę, to ilość stosunków małżeńskich staje się zbyt mała. Nawet przy normalnym cyklu odpadają minimum 14 dni, w tym około 9 pod rząd.

Rozumiem, że jak się długo czeka to lepiej smakuje, ale...
Usłyszałam, że jak się nie może to potem stosunek jest taki jak powinien, czyli że oddaje się siebie małżonkowi. A z mojego doświadczenia, jak długo nie mamy możliwości to pierwszy stosunek po przerwie nie jest oddaniem siebie tylko wielką rządzą i pragnieniem "odbicia sobie" tych dni wstrzemięźliwości. To jest tak, że jak nie można zjeść ciastka od razu, to się bardziej chce, ale też, jeśli już się wejdzie do cukierni to trudno się powstrzymać, żeby zjeść go zbyt łapczywie. A wtedy można przegapić to co najważniejsze.

W takim razie spróbujmy jakoś się zabezpieczyć. Prezerwatywa? Według zasad kościoła NIE. Ale ja nie rozumiem dlaczego. No fakt - niewygodnie, ale czy Bogu zależy tylko na naszej wygodzie? W zamian przecież możemy mieć tyle przyjemności. Poza tym jako uzupełnienie metod naturalnych byłby to tylko dodatek, a nie podstawa i nie wierzę, że ktoś kto wie, że dni są niepłodne woli z prezerwatywą niż bez.

No ale nie wolno, bo to jest środek antykoncepcyjny. Stosując wyłącznie metody naturalne otwieramy się na potomstwo. Ale jeśli rystrykcyjnie przestrzegać dni niepłodnych ograniczając ich ilość do minimum (lub do zera) i obawiać się stosunków w obawie przed ciążą to chyba bardziej szkodzi niż pomaga rodzinie. A co jeśli stosuje się prezerwatywy z myślą, że jakby pękła lub się zsunęła, to znaczy, że Bóg tak chciał (bo przecież każdy stosunek może zakończyć się poczęciem)? Niestety to jest grzechem.

A czy nie jest grzechem trzymać męża na dystans tylko po to, żeby nie kusić? Usłyszałam, że jak nie można, bo wypadają dni płodne, to należy spędzić czas razem inaczej. Hobby, wspólne zajęcia... Ale ile można? O pewnej godzinie człowiek idzie spać i jeśli obok kładzie się ta druga połówka to nie wiem jak trzeba być zmęczonym, żeby nie kusiło (nie twierdzę, że codziennie, ale w ciągu tygodnia wstrzemięźliwości to się trochę uzbiera). Czy powinniśmy w te dni spać w oddzielnych łóżkach lub jeszcze lepiej w różnych pokojach? Czy to na pewno dobrze wpłynie na małżeństwo?

Proszę o komentarze.

walecznaS

z tą prezerwatywą i że Bogu ma zależeć na naszej wygodzie i dlatego zabrania to raczej nie bo mi tam nie było niewygodnie a wręcz przeciwnie...wygodnie bo nie płynie później przez dwa dni ze mnie Mruga

teraz trochę mi się zmieniło - nie przeszkadza mi w żaden sposób, że płynie, nawet lubię

jak się długo czeka to u nas nie jest później "odbicie sobie" ale ten pierwszy raz bywa bolesny Kwasny

no i nie żadne osobne łóżka, ja bym na Twoim miejscu szukała pomocy, porady
dla mnie te osobne łóżka to jest chore, rozumiem że jakoś nie nakręcać się zbytnio ale jak jeszcze spać oddzielnie to w ogóle być oddzielnie, po co się pobierać?

na razie tyle moich komentarzy Mruga

Dona

no bo to wszystko z tym nprem w KK sie kupy nie trzyma i tyle...

a jak komus źle z za długą wstrzemięźliwoscią, to nakazuja zastanowic sie czy aby odkładanie poczecia jest tak konieczne...

Przeciez Kosciól nie zakazuje seksu i nie nakazuje osobnych sypialni...