..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

Arcia

Niektórzy ludzie w Kościele, także zajmujący wyższe stanowiska, zauważają problem i skłaniają się do większego zaufania sumieniu, mniejszego rozstrząsania poszczególnych grzechów:

Arcybiskup Ryś:
– Czystość to wolność – podkreślił abp Ryś. – Mogę komuś dać siebie w miłości, w wolności. Jezus mówi: nie sprowadzaj seksu do prawa, do przepisu, do nakazu i zakazu. Bo cały sens życia erotycznego bierze się z twojego serca, z tego, że wiesz, o co chodzi w miłości – tłumaczył metropolita łódzki.
[link widoczny dla zalogowanych]

Psychoterapeuta zaangażowany w poradnictwo małżeńskie (imię i nazwisko do wiadomości redakcji)
Z naszych „gabinetowych” obserwacji wynika, że jest to druga najważniejsza przyczyna oziębłości i niechęci do współżycia u wierzących kobiet (zaraz po lęku przed poczęciem kolejnego dziecka). Z punktu widzenia teologii i antropologii ciągle jakoś nie mogę pogodzić się z wizją małżeństwa, w którym pojedyncze akty są niejako wyłączone z całości życia.
[link widoczny dla zalogowanych]

Porzuciłam czysty NPR w okresie poporodowych. Uznałam, ze więź jest zbyt ważna i starłam się w tym okresie kochać z mężem raz w tygodniu (przy NPR są to całe miesiące wstrzemięźliwości). Myślę, ze była to dobra decyzja i przysłużyła się naszemu małżeństwu, dobrze przeszliśmy przez okres gdy dzieci były małe i wzrastamy w więzi. Nasz naturalny rytm to seks co 2-3 dni, chyba z wiekiem coraz bardziej to lubię, a życie małżeńskie układa się chyba bardziej harmonijnie dzięki miłości fizycznej. Myślę, że życie w taki sposób, aby Bóg był coraz bardziej obecny w moim wnętrzu jest wielkim wyzwaniem, trudną i piękną drogą. Można się do tego zbliżyć przez modlitwę, ciszę, eucharystię, roizważanie Pisma św. To jest podstawoaa droga i na niej się skupiam. Nie wydaje mi się, aby do Boga wiodła droga rezyhnacji z seksu z mężem. Tylko jeśli wypływało by to z własnego serca i przekonania i zgodnego ustalenia z mężem.

Busola

Ja jestem nadal na etapie rozkminiania. Już pisałam że przyjęłam metodę że mówię o tym co jest niezgodne z kk i mówię że tego nie żałuję ani nie zamierzam zmienić. Też od dłuższego czasu staram się zminimalizować jakiekolwiek dyskusje, bo nie prowadzą do niczego. Stosunkowo niedawno stwierdziłam że problem mnie przerasta i prosiłam Boga o pomoc, ale też póki co w ciąży problem mnie nie dotyczy bezpośrednio.

Muflon

No wiesz, w ciąży też da się nagrzeszyć w łóżku i zamknąć na życie według tego najbardziej orto podejścia. Oczywiście zależy, co kto lubi...

Busola

Lubię.

Bez przesady. Tu już mój rozum w 100 % mówi że to bzdury

Vetira

Muflon

[link widoczny dla zalogowanych]

Taka ciekawostka wokół tematu.

Addis

Busola

Zmień spowiednika. Są inni.

Muflon

Trudno mi zrozumieć (i było to jednym z punktów zapalnych mojego kryzysu wiary w KK), dlaczego jednym jest dane spotkać ludzkiego spowiednika, a innym nie... Chociaż wiem, że to nie takie proste, bo od tego samego księdza jeden może odejść pocieszony, a drugi nie. Ważne jest też to, co siedzi w głowie penitenta. Ja np. miałam w życiu taki czas, że chyba nawet najmądrzejszy spowiednik nie byłby mnie w stanie „uleczyć” z wiecznego poczucia winy (pomogła dopiero terapia i leki...). Poza tym przy przewrażliwionym sumieniu i skłonności do samoudręczenia (piszę o sobie) nie tak łatwo zdobyć się na zmianę spowiednika, bo aktualny jest zbyt surowy. Czasem najpierw trzeba zmienić coś w sobie.

Więc może dylemat powinien brzmieć: dlaczego jednym dana jest konstrukcja psychiczna, z którą dają sobie z tym radę (nie twierdzę, że bez wysiłku, pracy nad sobą i Bożej łaski, ale jednak dają...), a innym – nie...

Nie wiem, nie potrafię sobie tego ułożyć. Pewnie działa argument, że Bóg wie, co robi, dla każdego ma inną drogę, ale też każdemu chce coś powiedzieć/pokazać. Tylko np. w moim przypadku albo kompletnie nie zrozumiałam, co, albo pomysłem Boga na mnie było odejście od sakramentów (tu akurat nie chodziło o NPR, posypało się wcześniej, i na dylematy NPR-owe już się prawie nie „załapałam”).

Busola

no właśnie ta konstrukcja psychiczna to klucz w tym przypadku.
Taką granicą jest to czy zadręczanie się szkodzi mi lub mojej rodzinie. Jeśli tak, to pierwszym krokiem powinno być zrobienie wszystkiego co się da, żeby się przestać zadręczać.
Co do zmiany spowiednika, i nie chodzenia do kogoś kto nam nie odpowiada i nie da się z nim dogadać, - to porada księdza który uczył mnie religii wygłoszona do klasy maturalnej. Ksiądz stwierdził, że lepiej olać spowiednika niż narobić sobie traumy i się zrazić do kościoła i spowiedzi na wiele lat.

Muflon

Itka

Muflon

Nie, no takie racjonalne, „ludzkie” powody są dla mnie jasne...

Addis

ale to nie był z założenia mój stały spowiednik, żeby go "zmieniać". Tylko jakoś z ok 4-5 księży z parafii jak szłam do spowiedzi, to najczęsciej na niego trafiałam - mimo różnych pór i dni. Zupełnie jakby mi Bóg chciał udowodnić, że tego właśnie spowiednika mi przeznaczył. A umówmy się, przy niemowlęciu i niepraktykujacym męzu nie jest tak łatwo pojechać sobie na mszę i spowiedź gdzie indziej.
Zresztą, ja miałam w życiu parę okropnych spowiedzi, tak jakby to był mój krzyż w Kościele, szukanie dalej już mi się znudziło, trudno, kasta kapłanów wygrała i wygoniła mnie z Kościoła.

Busola

A może on po prostu najczęściej siedzi w konfesjonale? bo np lubi