..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

silva

Dziś przyszedł do mnie i postawił parę pytań (znaczy jeszcze mieli temat w sobie):
=> czy kobieta decydująca się na przecięcie jajowodów, całe życie może potem sobie żyć na luzie?
=> czy np. ja mógłbym sobie podwiązać i byłoby OK, bo potem poszedłbym do spowiedzi?

Niestety odp. jest banalna, nie możesz grzeszyć z nastawieniem, że potem pójdziesz do spowiedzi i będzie Ci odpuszczone...
Wg takich założeń, mógłbyś żyć jak chcesz, dopuszczając się najgorszych zbrodni, argumentując to tym, że na starość się ze wszystkiego wyspowiadasz i luzik Mruga

Odszedł niepyszny, bo przez chwilę myślał, że wymyślił wymówkę dla siebie..., która jak szybko się zrodziła, tak szybko została obalona

hehehehe

Smużka

Początkowo chciałam pogratulować i nadal chcę...
Ale tez obleciał mnie dziwny strach - Nieuzasadniony.
Taki sam jak kiedyś, dawno temu, gdy byłam w szkole Nazaretanek i byłam b. wierząca i panicznie się bałam, że wbrew mojej woli Bóg powoła mnie do zakonu.
Strach towarzyszył mi dłuższy czas.. aż zrozumiałam, że jestem wolna, że Bóg nie zmusza nas do tego, do czego powołania nie mamy.
Teraz powrócił ten sam strach - że Bóg nagle i nas raczy obdarzyć łaską i każe nam żyć wg zasad orto NPRu, a żadne z nas tego nie chce.
Racjonalnie wiem, że już to przechodziłam i wiem, że nie mam racji, a jednocześnie tak bardzo się wystraszyłam tym świadectwem, że spadam z wątku i idę sobie poryczeć...
Smutny

Mam nadzieję, że zaraz mi przejdzie, bo przecież wiem, jakie to głupie!
Przepraszam, że się nie cieszę i nie gratuluję..
Może jutro.

kukułka

gratuluje ogromnie, silva
i po cichu dodam - skads to znam - my wlasnie w podobny sposob przeszlismy na orto, bez namawiania itd (ba, bez dyskusji nawet), a i w innych spr w zwiazku z mezem ostatnio mi kopara opada (nie bede jednak o tym pisac tu, bo moj maz by sobie tego zwyczajnie nie zyczyl).
tak wiec to prawda, ze Pan Bog dziala
wczoraj przeczytalam takie cos:
ks. Dariusz Piórkowski SJ
"Nie można poznać Jezusa wyłącznie przez osoby trzecie. Nie wystarczy o Chrystusie mówić, lecz trzeba do Niego prowadzić i Jemu pozostawić zadanie przekonania człowieka."
Jakie to prawdziwe...

Cera

Uda się Wam, wytrwacie! GRATULUJĘ!

silva

żyję tu i teraz z nadzieją, że mnie Jezus nie odtrąci na Sądzie Ostatecznym
nie potrafię robić czegokolwiek ze strachu, bo Bóg, bo kościół
efekt jest odwrotny

miałam swoje przekonania, mój mąż również, ale kropla drąży skałę
myślę, że mimo, iż nie żyliśmy w zgodzie z przykazaniami, nakazami, encyklikami, katechizmem itp., nie zerwaliśmy osobistej relacji z Bogiem

kiedy nie wierzyłam w Boga przez parę lat, myślałam sobie, jeśli Jesteś, to przecież nie pozwolisz mi zginąć...
krzyczałam w środku, że nie wierzę w cokolwiek
chodziłam do kościoła, patrząc szerokimi oczami na ludzi dookoła, myśląc, jak ja im zazdroszczę...
to była męka, przez parę lat wychowywać dzieci w wierze, której nie miało się ani w umyśle, ani w sercu - to był jedyny obowiązek, który przyrzekłam na chrzcie, jedyny powód, dla którego w niedzielę szłam z nimi do kościoła

co ciekawe, dalej wierzyłam w demony, diabła... i oświeciło mnie na tydzień przed kolejną Wielkanocą - jeśli wierzysz w diabła, czemu nie wierzysz w Boga? logiczne, no nie? i od tego momentu, kiedy obok wypadał czas na modlitwę wieczorną, na mszę, w sercu miałam tylko jedno zdanie - Boże daj mi łaskę wiary... To nie ja się zmieniłam, to Bóg mnie zmienił, bo go o to poprosiłam

nie mam napadów depresji tak często, jeśli się zdarzy, to raczej chandra
mam momenty, gdy nie chcę wychodzić z domu, gdzieś iść, ale przezwyciężam to
oddałam się cała, nie mogłam oddać kawałka, nie potrafię oddzielić sfery seksualnej od siebie, jakby była inną częścią mnie

jeśli mam wierzyć, jeśli wierzę, jeśli jestem w Kościele, to chcę się starać, zrozumiałam, że Bóg nie jest przeciwko mnie (głupi może przykład, że anal, którego nie polubiłam, a który kręci męża i co jakiś czas robi o to do mnie podchody, nie będzie już więcej mi proponowany; że nie muszę mieć dylematu, co to zrobić, by się wywinąć, by na gumce się nie skończyło, bo chciałabym z czystym sumieniem w końcu chodzić do Komunii itd...)

bez relacji męża z Bogiem, nie udałoby się go przekonać do npr'u
to nie ja go przekonałam, bo sama nie byłam przecież przekonana

no i nie oczekuję, Smużko, byś się musiała cieszyć z tego, co innym wyszło...
pamiętasz, ja też jestem po Nazaretankach, jestem wywrotowcem z niewyparzoną buzią, już w pierwszej klasie siostra wyrzuciła mnie we wrześniu z religii!!! po skończeniu szkoły, choć mieli etat, woleli innej mgr dać pracę
ja zawsze byłam niebezpieczna, bo zbyt otwarcie wytykałam dziury w szkolnym systemie, że tak się wyrażę... choć były i sukcesy, bo dzięki moim działaniom zmieniono galówki, na bardziej ludzkie, powstał sklepik itp. więc chyba taka zła nie byłam Mruga

kukułka

walecznaS

silva, chyba poczytam mężowi co tu naprodukowałaś Mruga

ale to nie tylko dlatego, by jego przekonać, ale chciałabym też siebie... tzn. ja i bardzo chcę czystego npru i bardzo chcę mieć seks z mężem częściej niż to mi teraz wypada...głupie to bo wiadomo jak jest po porodzie... Smutny

i tak się zastanawiam nad zbliżającymi rekolekcjami, nad spowiedzią...bo nie żałuję tego seksu z gumką ale żałuję, że nie umiem tak w czystym npr wytrzymać... czy to wystarczy, by dostać rozgrzeszenie?

Olenkita

kukułka

dokladnie tak jest - cos podobnego przezylam rzucajac tabletki anty
ale gdybym sie wczesniej nie modlila o sile, nie dalabym rady
dlatego ja zawsze mysle, ze nie tyle ja sie nawrocilam, ile Bog nawrocil mnie

kukułka

Annka

Smużko - a dla mnie jest piękne, że ryczysz... Nie gniewaj się Yar good

Nie warto bać się woli Bożej, po prostu nie warto, bo Bóg Cię do niczego nie zmusi. A jeśli będzie chciał, byś latała, to da Ci skrzydła. Nie bój się.

walecznaS

kukułko, jak mam świadomość, że w ciążę zachodzę błyskawicznie (chociaż nigdy nie wiadomo jakby było) to dla mnie to nie jest ryzykowanie, to bardziej taka świadomość, że jednak ciąża będzie.
Takie ryzyko to za jakiś czas pewnie bym była w stanie podjąć ale nie teraz. Zaufanie zaufaniem ale mi się wciąż kotłuje po głowie, co będzie z mała jak zajdę w ciążę, jak będę rzygała i wegetowała przez parę mies, gdzie się pomieścimy, kiedy w końcu zacznę pracować...no nie jest to takie proste. Poza tym - do seksu trzeba dwojga a mój mąż to już w ogóle o takim "ryzyku" słyszeć nie chce.

kukułka

kukułka