..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

abeba · Gość

ja tam nie widzę szansy na powrót do ortonpr.... i tak przy dziecku mało seksu, mało ochoty, malo sił, mało okazji. jak jeszcze miałyby nam odpadać te nieliczne chwile gdy jest czas, ochota i okazja bo mały śpi, ale nie wolno bo czas płodny, to byśmy w ogóle nie współżyli. I tak nie pamietam kiedy to robiliśmy ostatnio....
czy dobre z nas małżeństwo? pewnie kiepskie, ale fizyczne oddalenie i niezaspokojenie sytuacji nie naprawi. czy to jest wygodne rozgrzeszanie się? być może. ale ani spowiednik, ani duch Święty nie zaopiekuje się moim dzieckiem na weekend byśmy mogli się sobą znów nacieszyć.

miu miu

Abeba, popieram Mruga

Cera

Ja też popieram, całkowicie.

Rayban

Kolejny ciekawy wątek, przeczytałem jednym tchem. Przyłączam się za Miu-miu do podsumowania Abeby. Masz rację, wokół pragmatycznego stanowiska powinny oscylować wszelkie osiągnięte kompromisy.
Kukułko:
Jesteś dumna ze swojego ortodoksyjnego stanowiska i jak każdy katol narzucasz je każdemu. Rozwiązywanie małżeńskich konfliktów omijające NPR uważasz za drogę na skróty, a dziesiątki wyznań, że długie przerwy szkodzą związkom zbywasz tym, że możesz ze starym miesiącami być w absynencji i cytujesz nam fragment dot. dźwigania krzyża.
Fragment ten można zinterpretować na wiele różnych sposobów, działa jak wytrych, można za jego pomocą zdezauować wszelkie poczynania i dobra, "zostaw wszystko i idź za mną"" a poza tym to śmieszne, żeby wyrwany z kontekstu kawałek nieść jak sztandar.
To takie samo nadużycie jak obrona krzyża pod pałacem Prezydenckim.

Nie wolno nikomu narzucać swoich poglądów.
Jeśłi chcesz abyśmy z szacunkiem wysłuchali i zrozumieli dlaczego pasuje Ci i mężowi orto-npr, jak do tego doszliście i że jest Wam z tym dobrze to Ty musisz wysłuchać i zrozumieć innych, którzy doszli do swojego miejsca w życiu inną drogą.
Z zadziwiającą lekkością wyznajesz, że problem kolejnego dziecka jest urojony.
A bywa róznie, raz to sprawa wyczerpanych możliwosci fizycznych, psychicznych, matki, ojca, czasem pewność narodzin dziecka upośledzonego lub wręcz skazanego na szybką śmierć. Czasem konieczność tak wielkich wyrzeczeń, że pod znakiem zapytania stoi racjonalność takiej decyzji.
Silva pisze o sukcesach i odkrywaniu wręcz przewadze NPR-u.
A jeśli mimo czytelnych wykresów zaskoczysz.
Możesz to nazwać jak chcesz, cud, wpadka, pomyłka.
I potem jescze raz.
Profesorowie opiszą Twój przypadek w NATURE a Ty bedziesz patrzyła na męża ze strachem a nie miłością. Czy pozwolisz aby zwariował z niespełnienia, czy sięgniesz choćby po gumkę.
A co zrobisz jeśli małzonek otrzyma intratną życiową posadę na statku oceanicznym i bedzie przyjeżdżał do domu niestety nie w Twoim biologicznym rytmie. Zaproponujesz mu lekturę wykresów i grę w ping-ponga?
Rozumiem Twoją fascynację, ale chciałbym usłyszeć deklarację, że przy pierwszym zagrożeniu z łatwością zastąpisz naturalną antykoncepcję dowolną metodą zamiast wskazywać mu krzyż. "Krzyża" to już się nadźwigacie jak on będzie na morzu. To naprawdę wystarczy.

Annka

Rayban - ja Ciebie świetnie rozumiem, rozumiem też mojego męża i w ogóle wszystkich, których orto NPR doprowadza do szału. Rozumiem każdego, kto czuje, że jest to jakiś łańcuch pętający małżeństwa.

Natomiast wybacz, ale nie jesteś w stanie zrozumieć Kukułki ani nikogo, kto naprawdę czuje o chodzi z istotą grzechu antykoncepcji. To można zrozumieć tylko dzięki rozwiniętej DUCHOWOŚCI. I w takim kontekście można mówić o Krzyżu wstrzemięźliwości itp. Bez rozwinięcia duchowości to jest po prostu niewykonalne - dlatego Tobie się wydaje czymś całkowicie obłąkanym, bo Ty nie rozumiesz, czym jest duchowość, to jest rozmawianie ze ślepym o kolorach.

Zdaję sobie sprawę, że ludzie nie do końca ponoszą odpowiedzialność za ukształtowanie swojej duchowości. Bo to jest naprawdę przekroczenie jakiejś bariery. I tego trzeba przede wszystkim chcieć.
Nie da się tego też opisać, uzasadnić argumentami nie do odparcia - ale generalnie ani wiara ani duchowość nie opiera się na dowodach. Dowody naukowe są elementem świata fizyki a nie metafizyki. To trzeba POCZUĆ, pojąć. Tylko tyle i aż tyle.

novva

abeba · Gość

no ale to formalnie jest rozgrzeszanie się - bo "wyjątkowa sytuacja", bo taka trudna codzienność.... a przecież to nie jest żadna wyjątkowa sytuacja! Zwykłe życie młodej rodziny. Cykle mam odkad wróciły regularne, od trzeciego - z sensowną fazą lutealną. dziecko zdrowe, nie meiszkamy z teściami (no, nie w za ciasnym meiszkanku, jak wiee polskich rodzin).
Tylko, że ja siebie nie rozgrzeszam.... ja w ogóle uważam, że sie do spowiedzi nie kwalifikuję. Kto inny w mojej sytuacji by chodził do Komunii....

channel

Smużka

channel,
Ja też nie chodzę do spowiedzi z powodu barku chęci poprawy.
Jednak po ślubie stosując FAM nie czułabym, że w ogóle grzeszę..
A nie będę przystępować do sakramentów nie z własnego przekonania, ale ze strachu jaki we mnie wszczepiono... W końcu świętokradztwo brzmi tak poważnie... Smutny

Cera

channel

Małgorztko - napisałam przecie, iż akurat mój problem NIE DOTYCZY NPR-u!

Ale też jest to jeden z "warunków dobrej spowiedzi". Resztę niech każdy rozezna w swoim sumieniu.
1. Rachunek sumienia
2. Żal za grzechy
3. Mocne postanowienie poprawy
4. Szczera spowiedź
5. Zadość uczynienie Panu Bogu i Bliźniemu.

A na Twoje zapytanie:

szpaczek1

Rayban

Miałem ochotę też "przejchać" się po wpisie Annki jak szpaczek1.
Ale pomyślałem sobie, i tak jestem dyżurnym prześmiewcą i oportunistą, po co jeszcze wyżywać się na infantylnym wpisie.
Widzę, że nie tylko mnie on poirytował.

Nie uważacie, że typowym zachowaniem ślepo wierzącego jest przy pierwszych trudnościach z argumentacją uciekać w tzw sferę duchowości czy metafizyki.
Jakże prosty staje się wtedy świat. Wszysko co na pierwszy i nawet drugi rzut oka nie trzyma się kupy daje się łatwo wytłumaczyć na powyższym gruncie.
Brakuje u nas wiary, prawdziwej wiary, jesteśmy niedorozwinięci, i upośledzeni, w sumie to nawet można nas żałować i nam współczuć.
W wersji Rydzyka czy obrońców Krzyża to taki z pewnością jest żydem, zdrajcą ojczyzny, agentem, ubekiem, masonem, hołotą i nawet można takiemu w mordę przyłożyć.

Ileż to ja toczyłem takich dyskusji spóbując zrozumieć ex małżonkę coraz mocniej ograniczającą naszą bliskość, a na koniec zmieniającą te nędzne resztki w spektakle rodem z horrorów. Tak horrorów, bo małżonek w takim wydaniu zamienia się w niebezpieczne narzędzie. którego nawet sporadyczne użycie grozi katastrofą. Boisz się jego bliskości, potem czułości a na koniec nawet uśmiechu.
Ten beznadziejny upór przy doktrynie, zastępujący uczucia miłości do małżonka, dzieci, rodziny też da się wytłumaczyć brakami rozwiniętej duchowości i głębokiej wiary u partnera.
Taki styl dyskusji często spotykany jest poza tematem wiary.
Przyparty do muru duskutant po prostu stwierdza, że interlokutor jest idiotą z lukami w wykształeceniu, wiedzy czy wychowaniu co kończy wymianę argumentów a zaczyna wymianę inwektyw.

Jeśli ma to miejsce pomiędzy ludźmi nie powiązanymi żadnymi więzami, trudno, co najwyżej ktoś prowadzący w ten sposób dyskusję wystawia sobie ocenę i może być ew. eliminowany z dalszych.
W świecie polityki musimy te żenujące obrazki oglądać wielokrotnie.
Wyeliminowanie z ukochanego stołka nie wchodzi w rachubę, taki standard to dziś rzadkość.
W rodzinie jest najtrudniej bo... potrzeba osiągnięcia kompromisu czy harmonii jest najważniejsza i niezwykle istotna.
Politycy żyją sobie doskonale nienawidząc się wzajemnie albo grają ten spektakl na użytek "debilnych" wyborców a potem klepią się po plecach w knajpie i piją razem gorzałę.
W rodzinie tak się nie da. Toksyny wpływają na inne sfery życia, przenoszą się na dzieci i dalszą rodzinę. To zawsze źle działa i efekty tego są smutne.
Dlatego:
Uważam, że możliwie wcześnie ludzie powinni być edukowani o konieczności ułożenia sobie w głowie hierarchii wartości, konieczności jej uzgodnienia z przyszłym partnerem życiowym.
To powinny przypominać i sprawdzać szkoły i kursy przedmałżeńskie.
Opócz tego równolegle ludzie powinni być wyedukowani jak rozwiązywać spory, uzyskiwać kompromisy, budować harmonię.
Ileż byśmy uniknęli dramatów gdyby tak było.
Ja zamiast wypunktowanych zasad dot. spowiedzi chętnie widziałbym ułożone wartości wg ważności.
No proszę pochwalcie się jak ułożycie:
1. miłość do małżonka/i/
2. miłość do dziecka/ci/
3. wierność zasadom wynikającym z wiary /muszą te zasady być dokładnie podane/
4. wierność zasadom wynikającym z ukształtowanego sumienia /też podane/
5. przywiązanie do innych czynności, zamiłowań, hobby,
/znam Holendra. któy przyszłej żonie na początku postawił warunek: "w czwartki mam w klubie bilard, jest to dla mnie niezwykle istotne, jeśli nie jesteś w stanie tego zakceptować trudno, związek nasz nie będzie możliwy"- czyż to nie słodkie????/
6. dobra materialne

Moja ex miała tak: 3, 2, 4, 1, 5, 6
Ja: 1 i 2, 4, 6, 5, 3.
Nic dziwnego, że szanse na utrzymanie związku były słabsze niż gdyby była zgodność.
Ludzi miłujących porządek: 6,5, ........... długo długo nic, 4,2,1...... 3
jest cała masa. Tylko skrzętnie to ukrywają. Czy to wstydliwe? Może, ale wiedza o tym od początku i ew. akceptacja jest lepsza niż późniejsze zaskoczenie.

kukułka

kukułka