..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

hermiona

heh mam dzisiaj dołek.. czuje że mój związek doszedł do takiego punktu w którym nie może się posunąc dalej z powodu ograniczeń.. nie możemy nigdzie wyjechać razem, bo jego matka by go zabiła i wydziedziczyła, a jak na razie musi mieszkać w domu rodzinnym, studiujemy daleko od siebie więc widujemy się w weekendy co dwa tygodnie i to tylko wieczorami, bo nie można przecież włóczyc się cały dzień, w ogóle mój Ukochany ma dziwną matkę dla której widywanie się w piątki to jakiś problem!!! nie mamy kasy więc nie mamy samochodu i dochodzą do tego problemy transportowe. nie mogę przyjeżdżać do niego do domu, bo jak to tak dziewczyna do chłopaka (pogląd jego rodziców oczywiście..) , jak on przyjeżdża do mnie (160 km) to nawet nie może marzyć że zostanie na noc więc z jego całodziennej podróży zostaje dla nas parę godzin.. ale przecież rodzice mu nie mogą pozwolić, żeby u mnie został.. ale najbardziej wykańcza mnie to, że nie możemy ze sobą sypiać. jesteśmy ze sobą tak długo, że nasza walka z pożądaniem doprowadza nas do krańców wytrzymałości.. wiadomo że seks to niejedyny rodzaj grzechu nieczystości jaki można popełniać przed ślubem, co dobija mnie dodatkowo bo jak idę do spowiedzi to wiem , że nic nowego juz nie usłyszę i nikt mi nie pomoże a już na pewno nie pochwały za to, że tak długo wytrwaliśmy, skoro wiem że na nie nie zasługuje...czuje się dzisiaj okropnie..nie wiem co zrobić Smutny

wiem że nikt mi nie pomoże. żeby coś zmienić musielibyśmy się usamodzielnić a to jak na razie niemożliwe... piszę o tym, żeby się po prostu pożalić..

hermiona

dodam że ślub najwcześniej za 1 rok 8 miesięcy.. jeszcze nie mamy daty.

mk,

oj to faktycznie masz ciężko Confused

trzymaj się Yar good

może znajdziecie jakieś dobre rozwiązanie Wesoly

Maria

Hmm...no dobra, ale jestescie zareczeni i co to ma znaczyc, ze on slucha mamy, ktora mu nie pozwala zobaczyc Ciebie w piatek. Jestescie przeciez dorosli. Bedzie umiar przeciac te dziwna relacje a matka i sie naprawde usamodzielnic? Wiesz, ja rozumiem, ze dom mamy i trzeba "szanowac" to ze ona Ciebie tam pod swoim dachem nie chce, ale sa granice.

hermiona

uwierz mi, że tą kobietę nic nie obchodzi poza jej zdaniem.. oczywiście można by się jej całkiem postawić ale wtedy ona jest w stanie tak nam uprzykrzyć życie że osiągnęłaby swój cel.. wystarczy to, że zablokuje mu dostęp do samochodu na wieczór i już. a jest do tego zdolna o czym się juz przekonałam.. z tymi zaręczynami to nie jest tak do końca oficjalne, tzn oświadczyny były tylko we dwoje a z takim oficjalnym spotkaniem przy rodzicach postanowiliśmy poczekać. jak tylko się pobierzemy to mam zamiar wysyłać jej tylko kartkę na święta i tyle..

ale na razie taki bunt na pewno nic by nie zdziałał.. tylko pogorszył sytuację..

micelka

To może warto rozważyć wtajemniczenie matki narzeczonego w Wasze plany? Może gdyby wiedziała, że Wasz związek zmierza ku małżeństwu, jej postawa byłaby nieco inna?
Wiem, że trudno być niezależnym od rodziców i postępować według własnego widzimisię, gdy jest się przez nich utrzymywanym... Jesteście studentami, czy pracujecie sami na siebie?

A co do oczekiwania na seks...moje doświadczenie podpowiada mi, że warto było czekać do ślubu, chociaż inna droga była baaaaaardzo kusząca. Jeśli to dla Was bardzo trudne, tym bardziej warto przyspieszyć ślub. Może, jak rodzina się dowie, to jakoś Wam pomoże się usamodzielnić?

hermiona

rodzina wie Wesoly

i jego i moja

wiem że to trochę nietypowa sytuacja ale tak postanowiliśmy. Nie ma co liczyć na pomoc jego rodziców.. moi tez uważają, że najlepiej poczekac do końca studiów.. Żebyśmy się mogli usamodzielnić. przyspieszenie ślubu to nie taka prosta sprawa

jej mogłabym nawet odpuścić sobie wesele.. ale jak to ślub bez wesela .. rodzicom w głowie sie nie mieści, każde rozwiązanie byłoby rewolucją... nie chce wyjść tu na kogoś, kto się skarży a nie ma odwagi zrobić czegoś odważnego. Ale to naprawdę byłoby szaleństwo. to nieprawda, że gdybyśmy naprawdę chcieli to by się udało.. bo to łatwo powiedzieć

micelka

Wiem, że to niełatwa sprawa przyspieszyć wesele.
No cóż...pozostaje mi życzyć Wam dużo cierpliwości!
A co do narzeczonego, to zgadzam się z Marią.

milunia

A jak długo jesteście razem i ile macie lat, jeśli można wścibsko spytać?

Moja rada - uczyńcie wasze zaręczyny oficjalnymi, zaaranżujcie spotkanie rodziców, zacznijcie przygotowania. Wierz mi że postawa rodziców się zmieni, u mnie zmieniła się diametralnie - nawet moja pozycja w stosunku do jego mamy - ona teraz bardzo się ze mną liczy, bo jestem w końcu przyszłą żoną jej syna a nie jaką tam dziewczyną. Cała rodzina traktuje nas duuużo poważniej i szanuje to że chcemy byc sami od czasu do czasu. Po drugie - i trudniejsze - niezależnośc finansowa! To jednak ma znaczenie. Ja zrobiłabym wszystko żeby się uzależnić i chyba zrobiłam, bo narzeczony wyjechał miedzy innymi w celu finansowego uzależnienia się od rodziców.

Moja droga, ja doskonale Cie rozumiem. Mój narzeczony od półtorej roku pracuje w Szwajcarii - widujemy sie średnio co 2 miesiące Confused

Przed jego wyjazdem, przez pół roku widywaliśmy się codziennie i spedzaliśmy razem prawie każdą wolna chwilę, każdą noc - co prawda mieliśmy oddzielne mieszkania, ale spaliśmy raz u jednego raz u drugiego. I paradoksalnie ten czas nie był zbyt dobry dla naszego związku - zaczęliśmy żyć w pewnej niezdrowej symbiozie, zamknięci na świat, skupieni na sobie, życie mijało obok nas, a my trwaliśmy w dziwnej wegetacji, otumanieniu, kiszeniu sie w swoim sosie, nie mieliśmy nawet czasu na zrobienie porządku wokół siebie - tacy byliśmy sobą na wzajem pochłonięci.
Zastanów się więc nad możliwościami które daje Wam rozstanie. Trzeba chyba najpierw nauczyć się bycia samemu ze sobą, zanim zacznie się dzielić swoje życie z innym. To wielki plus naszego obecnego rozstania. Satramy się zawsze te 2 miesiące rozstania pośięcić maksymalnie na pracę nad sobą i osobisty rozwój.

Co do rodziców... Hmmm myślałam że moja mama jest szalenie ortodoksyjna, poza tym zawsze byłam przekonana że taka surowość obowiązuje tylko w stosunku do kobiet Confused

MOja mama jakoś zaakceptowała fakt że narzeczony śpi u mnie jak przylatuje do Polski (chociaż wiem że ją to sporo kosztowało), ale ja tego nie zaakceptowałam Wsciekly

Starałam się przeforsować postulat że nie śpimy razem od samego początku, ale mój mały terrorysta nie dał za wygraną, czuł się śmiertelnie odrzucony samą myślą o spaniu na materacu Confused

Po prostu urządzał mi dzikie histerie.

Efekt - nasz pierwszy raz w święta Wstyd

Czemu najbardziej brakuje Ci spania razem??? To troszke jak igranie ze swoimi emocjami i psychiczna szarpanina (wąchanie z bliska pysznego tortu którego zakładasz że nie zjesz)- ja po sześcioletnim związku z byłym narzeczonym moge sporo powiedziec na ten temat. Gdybym mogła coś zmienić i cofnąć czas - nie spałabym z nim. Dlatego byłam taką przeciwniczka spania razem w obecnym związku - już jestem za stara na te numery Cool

i wiedziałam jak sie to skończy, no i sie skończyło Confused

mrówka

trzymaj się Hermiona! Yar good

hermiona

"my trwaliśmy w dziwnej wegetacji, otumanieniu, kiszeniu sie w swoim sosie"

to słowa jakby trochę o nas kiedy możemy się widywać częściej np w wakacje...

jej mądre są te Twoje słowa. Te o wąchaniu tortu szczególnie..
nie ma jak słowa kogoś kto jest w podobnej sytuacji.. i to o uczeniu się bycia samemu.
współczuje Ci tego długiego rozstania.. ja sobie nawet nie wyobrażam jak mogłabym to znieść..
mamy po 23 lata Wesoly

nasz staz jest w suwaczku przy czym odjęłabym z tego gdzieś tak z 8 miesięcy bo początki nie były zbyt poważne

jej to w ogóle mój pierwszy chłopak tak naprawdę i pierwsza wielka miłość.. nie mogę po prostu doczekac się bycia z nim... Wesoly

piszę to wszystko tutaj żeby już nie dręczyć jego.. on jest taki trochę bardziej ostrożny. Boi się radykalnych decyzji.. ja naprawdę mogłabym odpuścić sobie to wesele, żeby wziąć ślub szybciej, jestem w stanie zrobić coś szalonego

ale widzę, że on się boi.. może to mimo wszystko kwestia tak długiego bycia pod wpływem matki. nie wiem. ale on woli czekać na sprzyjające warunki.. a sama tego nie zrobię...

dzięki mrówka Wesoly

koctel

jak tak czytam o twoich trudnościach zastanawiam się nad tym co będzie z matką twojego chłopaka po ślubie..gdzie będziecie mieszkać i jak to wszystko wpłynie na relację twojego przyszlego męźa z matką..czy ona w ogóle będzie cieszyć się na wasz ślub? masz jakieś wyobrazenia jak to będzie wyglądało?

hermiona

relacja mojego przyszłego męża z jego matką jest taka jak całego jego rodzeństwa z matką, czyli zero w tym miłości, szacunku czy życzliwości. ona po prostu taka jest. Bardziej stoi na straży porządku niż wychowuje. Nie wyobrażam sobie mieszkania w jej pobliżu podobnie jak mój narzeczony. planujemy mieszkać daleko od swoich stron rodzinnych. Właściwie to czasem się zastanawiam czy warto starać się, żeby on swoje relacje z matką naprawił, czy pozwolić mu na to o czym marzy, czyli całkowitego odcięcia się od niej.. to takie smutne. ja sama mam świetne kontakty z rodzicami i nie wiem jak można zyć tak jak on ze swoimi..

koctel

czasami zerwanie więzi jest teź formą zależności..i nawet mieszkając daleko ta relacja ma wpływ..z drugiej strony chęć zmiany tej relacji musi być z 2 stron - nietylko twojego narzeczonego, a wygląda na to ze matka nie ma na to ochoty..
byly jakies otwarte rozmowy na ten temat?ale rozmowy a nie np. kłotnie?

hermiona

nie.. tylko kłótnie.