..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

Itka

Może jednak jest szansa żeby taka niezaradna osoba się zmieniła, tylko ona sama musiałaby tego chcieć.

Edwarda

Itka

Wiem, że samo sie nie zmienia. Chodziło mi o pracę nad sobą, pójście do jakiegoś psychologa... nie wiem.

Edwarda

Cera

..i utrwalone latami, bo nie wierzę, że to się od tak zmieniło. I tu jest ból.

Annka

abeba · Gość

ale zaufanie Bogu obejmowaloby np. powrot do ortonpr i wiazaloby sie z mozliwoscia poczecia dziecka - a to bardzo szybko mogloby pogorszyc nasza sytuacje, szybciej niz pomoc.
wiem ze jest zle, tak zle, ze po ludzku nie widac wyjscia, i ze Bog powinien byc jedynym wyjsciem. Czasem nawet mysle, ze Bog nas kaze tymi klopotami, za grzeszne zycie. Bo w sumie pierwszy rok po slubie upadalismy, ale przynajmniej gumek nie bylo, i kazdy upadek wywolywal, przynajmniej u mnie, ogromny zal. I finansowo, w nagrode (?) nam sie wiodlo: pensje rosly, plus styp. naukowe, udalo sie kupic m na kredyt, poczac dziecko i zdrowo urodzic. A potem im my sie gorzej zachowujemy, tym nam gorzej sie wiedzie. No wiec bardziej jestem sklonna widziec kare Boza niz Bogu zaufac...

fantada

Mnie to trochę ścina jak czytam co piszesz abebo. Nie wiem, gdzie mieszkasz, ale jeżeli sprawy wiary są dla Ciebie nadal ważne to udałabym się do MĄDREGO ksiądza, ojca duchowego, spowiednika... Albo do sensownego psychologa.

Ja w swoim prywatnym zawodowym życiu dostawałam rok po tyłku. Calutki rok - podejmowałam różne działania (naprawdę dużo), a była z tego czarna dupa, nic, po prostu nic się pozytywnego nie działo. I w pewnym momencie nastąpił przełom. To były bardzo trudne doświadczenia, ale ze wszystkiego można wyjść. Mój mąż wtedy nie miał do mnie pretensji, że nie zarabiam, że nie możemy sobie wygodnie żyć. W sumie nadal jest średnio i obstawiam, że będzie... pewnie przez najbliższe 5-10, a może i 15 lat

Nie boję się skromnego życia. Wydaje mi się, że tak po prostu jest.
Mogłabym się gapić na takich ludzi, którzy dostali 3 pokojowe mieszkanie na studiach od rodziców, do tego oboje mają prace i dobre zawody i zazdrościć im jak to musi im się wygodnie żyć. Ale znam też takich, którzy z jednej pensji (raczej niedużej) żyją wraz z dwójką dzieci, a te dzieci są tak cudne, że na pewno im wszystkie troski wynagradzają i nie zamienili by ich na żadne wygody.

abeba · Gość

fantada, moj syn tez jest cudny, i troski wynagradza. Tylko ze ma jedne dziurawe buty!!! A ja nie mam z czego zaplacic 800 funtow (4000pln) czynszu w przyszlym tygodniu.
Jakby moje zarobki wystarczaly na zycie, to niech siedzi w domu, uprawia joging i czeka na te wymarzona prace. Ale moje nie wystarczaja. Wyjechalismy z Polski z dlugami, a w trzecim roku zagranica, gdy nie mamy juz akademika, wydatki zaczely rosnac, a on nadal nie pracuje.
Nie rozumiesz co to sa dlugi! Ja tez nie rozumialam, poki nie mialam - zawsze mialam oszczednosci, rodzice mnie utrzymywali na studiach bym mogla sie rozwijac (m mi nie dali, zeby nie bylo), a swoje grube pieniadze ze stypendium naukowego odkladac na przyszlosc. A teraz ledwie 7 lat po slubie mam pow. 20 tys dlugow takich za wydatki na zycie - i zadnych widokow na ich redukcje! Co miesiac trace po 200pln i wiecej na obsludze dlugow, w takim tempie rosna. Chocbym przestala jesc, pic i w ogole zniknela, to rosna 200pln miesiecznie, jakbym sobie kupowala designerskie dzinsy co miesiac!
I co mi na to MADRY KSIADZ poradzi? Jak w takiej sytuacji zaufac Bogu, otworzyc sie na nowe zycie itp?

Olenkita

Kurd, abeba, wspolczuje.. Smutny

Musi byc jakies z tego wyjscie, mam nadzieje, ze z kazdym dniem sie do niego przyblizacie...

ika

fantada abeba też ma rację, rozumiem co innego skromne życia a co innego tonąć w długach. Nam też przed nardzinami dziecka przestąło się powodzić, remont nas trochę pogrążył, ale nie było tragedii a ja już wtedy przed porodem płakałam po nocach co to z nami będzie. Teraz jak patrze na to z perspektywy to się z tego smieję i wiem, że ja nie miałam powodu do płaczu.
Abebo a dlaczego on nie pracuje, czy to kwestia problemów ze znaleziemien pracy, choroba? czy tylko w nim jest problem i jego lenistwie ?

abeba · Gość

2 lata lenistwa. a teraz w UK szuka ale niezbyt entuzjastycznie, nie lapie 'kazdej okazji', zanim zajrzy, zadzwoni to juz nieaktualne. a to brak prawa jazdy na fugonetke, a to brak wlasnej dz.gosp., a to ktos nie oddzwoni,.. Tak dziwnie jest. Wydaje sie jakby robil wszystko, zeby nie mozna bylo mu nic zarzucic, a jednoczesnie zeby bron boze nie znalezc...
Owszem trudno mu, bo jestesmy nowi w UK, bo nie mamy bliskich znajomosci, takich zeby ktos go polecil czy sam zatrudnil. Ale obawiam sie ze jak wrocimy do Polski to bedzie nie latwiej, a wtedy nie bedzie wymowki....
moim zdaniem po prostu z taka 3letnia dziura jest juz spisany na straty z rynku pracy.

konstancja

Czy wyjazd do UK to był dobry pomysł?

fantada

Jeja, miałam zupełnie inne wyobrażenie o UK... Znajomi byli na studiach i utrzymywali się we dwoje z jej pół etatu (pielęgniarka). Żyli wygodnie, a tu widzę, że to nie zawsze się tak ładnie układa. Przykro mi Smutny

Ale do UK wyjechaliście już z długami?

Myślę, że psycholog abebo dałby Ci tyle, że pomógłbyś poukładać pewne rzeczy w głowie, aby było Ci psychicznie lżej. Jasne, najłprościej byłoby najpierw załatać dziurę finansową, ale skoro o to trudno to zawsze psycholog może pomóc spojrzeć na różne kwestia z innej perspektywy. Dla własnego zdrowia.

Karafka

psycholog kosztuje...