..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

darus

vanillka, podpisuję się rękami i nogami. Z dużym naciskiem na "własną przed Nim odpowiedzialność"...

Emil, to, że nauczanie nie jest nieomylne oznacza tylko że zakłada się, że nie jest pewnikiem i może się zmienić... W historii kościoła są niestety takie nauczania, które się zmieniały... I co teraz? kiedyś ludzie ich przestrzegali, pod groźbą niemoralności i grzechu ciężkiego, a teraz dla nas są "czyste moralnie" ? i co w związku z tym ? otóż nic, bo było to nauczanie magisterium (czyt. ludzkie). I czy ja mam przestrzegać teraz tego nauczania TYLKO na wszelki wypadek, gdyby miało się ono nigdy nie zmienić? Bo kościół sam nie jest do końca pewien (na dzień dzisiejszy) jak to z tym jest?

kukułko, a co z osobami nawróconymi w trakcie trwania małżeństwa... (sama wiesz, że wzięcie ślubu kościelnego nie zawsze oznacza, że Ci ludzie żyją z Bogiem) jeśli taka osoba zapragnie szczerze żyć zgodnie z orto -npr, widząc w nim to co widzą niektórzy - swoje powołanie i swoją świadomą drogę do świętości- przecież nie jest w stanie tego przewidzieć. Ludzie na przestrzeni lat się zmieniają naprawdę mocno! wg mnie możnaby mnożyć sytuacje, których nie jesteś w stanie wybadać przed ślubem...

Emil

vanillka

Jeśli tak to widzisz to ok.
Pytanie brzmi czy to właśnie posłuszeństwo jest najważniejsze. Żeby było jasne - ja nie chcę wydawać sądów, ja sama się zastanawiam.
Czytałam swego czasu piękny artykuł bodajże w Tygodniku Powszechnym na temat spowiedzi. Autor artykułu (ksiądz) pisał, że najczęściej wyznawane w konfesjonale grzechy to opuszczenie niedzielenj mszy świętej czy zaniedbanie modlitwy i w tym kontekście zastanawiał się, czego nauczał Pan Jezus. Zastanawiał się, czy właśnie te grzechy są naważniejsze i czy to z nich powinniśmy się najpierw spowiadać. Czy aby rzeczywiście najważniejsze jest posłuszeństwo doktrynie. Przecież Pan Jezus najwięcej mówił na ziemi o Miłości - miłości Boga i bliźniego. Dla mnie właśnie z Miłością kojarzy się Bóg. Z Miłością kojarzy mi się chrześcijanin. Pomyśl ile razy krzywdzimy bliźniego, zaniedbujemy dobro, które moglibyśmy dla niego uczynić i nie mówimy o tym w konfesjonale. Za to za wszelką cenę staramy się przestrzegać doktryny. W moim odczuciu nie tędy droga. Msza święta, modlitwa, przestrzeganie przykazań kościelnych itd. są bardzo ważne, ale mają one służyć chyba przede wszystkim umacnianiu nas w Miłości, pomagać jeszcze bardziej kochać Boga i bliźnich. Dla mnie pełnią one niejako funkcję służebną, stanowią pomoc w realizowaniu prawdziwego dobra, i nie stanowią sztuki dla sztuki.
Trzeba pamiętać PO CO. Po co idziemy na tą niedzielną mszę i po co codziennie odmawiamy pacierz, a nie tylko robić, bo tak jest napisane.

kukułka

vanilka, podpisuję się rękami i nogami

Rayban

Pojęcie "relatywizm moralny" jest często używane przez katechetów i ma zabarwienie negatywne. Nie rozumiem dlaczego. Logiczny wybór lepszych rozwiązań ja nazwałbym postępem. A trwanie w bezruchu zatrzymaniem w rozwoju.
Co oni oferują w zamian?
Ślepe posłuszeństwo i wiara w cud.
Tak jak opisywana przeze mnie audycja w RM z udziałem biskupa o problemach w małżeństwie.
Z czymkolwiek mielibyście problem biskup radzi módlcie się, Jezus w swojej nieskończonej dobroci i mądrości pomoże.
Nie twierdzę, że modlitwa przeszkodzi, ale nie mogę uwierzyć, że jest rozwiązaniem na wszystko.
Nikt nie zadał pytania dostojnikowi czy jak jest głodny wieczorem to modli się jak radzi innym czy idzie na kolację?
Dziś w dobie kryzysów finansowych, dlaczego wszyscy nie padną na kolana i nie modlą się tylko intensywnie działają.
Osobiście nabrałem pewnego dystansu do tych "jedynie słusznych prawd"
Nie tylko na skutek osobistych doświadczeń i przemyśleń ale ostatnich paru podróży.
Dotknijcie z bliska cywilizację Egiptu, pospacerujcie po alejkach Pompei, zanurzcie się w zabytkach Rzymu, Istambułu, dalekiej Indii czy Chin w połączeniu z widokiem Ziemi z okien samolotu to da Wam dobrą perspektywę do oceny jak małym i zarozumiałym zwierzęciem jest człowiek w tym współczesnym wydaniu.
Człowiek rozpaczliwie próbuje zrozumieć swoje przeznaczenie i robi to naprawdę na tysiące sposobów.
Każdy kto powie Ci, że zna prawdę i ją Ci narzuca jest szkodnikiem niezależnie od tego z jakich pobudek to robi- głębokiej wiary czy własnego interesu. Nie narzucaj tylko argumentuj- to akceptuję.
Z tej odległej prespektywy i z każdego miejsca widać, że wartością jest rodzina czy małżeństwo i dzieci. I na usuwaniu wszelkich przeszkód zagrażających tym wartościom powinniśmy się skupić a nie na dyrdymałach typu NPR albo nic.
KK w swoim konserwatyźmie nie do końca działa na korzyść rodziny.
Zakazując wspóżycia przedmałżeńskiego bierze odpowiedzialnośc za źle dobrane pary.
Zakazuje je ponieważ upiera się przy "otwartości na życie" i tym samym komplikuje sytuację.
Mimo tego młodzi ludzie i tak podejmują to ryzyko. Ryzyko większe niż mogłoby być, bo narażając się tylko po części KK i nie zawsze stosując antyki dopuszczają do sytuacji aby życie "wybrało za nich".
KK argumentuje za nie podejmowaniem współżycia właśnie nieplanowanym macierzyństwem i tragediami samotnych matek.
Są współautorami wielu tych sytuacji!
Dalej ingerują w pożycie zawiązanych już małżeństw z pozycji samotnej osoby opływającej w dostatki. Odrzucam taką ingerencję z całą stanowczością. Dajcie ludziom wybrać odpowiednie dla nich metody, w tym ten nieszczęsny NPR na zasadzie dobrowolności.
Mogą lobbować ile wlezie, zgoda, ale nic więcej!.
W przeciwnym razie biorą odpowiedzialnośc za nieuzasadnione i może niepotrzebne cierpienia wielu małżonków w tym zdrady i rozpady związków w przypadkach ekstremalnych.
Biorą odpowiedzialność czy to wszystko pycha, lipa, kasa, obłuda za którą kryją się osobiste korzyści.
Kto zwróci mi i mojej rodzinie lata cierpień i rozłąki?
Część z Was napisze, sam jesteś winien. Tak jestem winien, że jestem normalny i nie dałem się zeszmacić czy wykastrować.

Emil

Kropka

Vanillka napisała:"... czy właśnie te grzechy są naważniejsze i czy to z nich powinniśmy się najpierw spowiadać. Czy aby rzeczywiście najważniejsze jest posłuszeństwo doktrynie. Przecież Pan Jezus najwięcej mówił na ziemi o Miłości - miłości Boga i bliźniego. Dla mnie właśnie z Miłością kojarzy się Bóg. Z Miłością kojarzy mi się chrześcijanin. Pomyśl ile razy krzywdzimy bliźniego, zaniedbujemy dobro, które moglibyśmy dla niego uczynić i nie mówimy o tym w konfesjonale. Za to za wszelką cenę staramy się przestrzegać doktryny. W moim odczuciu nie tędy droga. Msza święta, modlitwa, przestrzeganie przykazań kościelnych itd. są bardzo ważne, ale mają one służyć chyba przede wszystkim umacnianiu nas w Miłości, pomagać jeszcze bardziej kochać Boga i bliźnich. Dla mnie pełnią one niejako funkcję służebną, stanowią pomoc w realizowaniu prawdziwego dobra, i nie stanowią sztuki dla sztuki.
Trzeba pamiętać PO CO. Po co idziemy na tą niedzielną mszę i po co codziennie odmawiamy pacierz, a nie tylko robić, bo tak jest napisane.[/quote]"

Świetnie napisane. Mnie rozważania nad tym czy NPR ma sens czy go nie ma, czy jest większym złem czy większym dobrem spędza sen z powiek i zamiast pracować nad sobą, swoimi relacjami z bliźnimi, nad tym by być dobrym człowiekiem na co dzień, to obsesyjnie usiłuję się dostosować do NPR-u , bo Kościół tak każe, ale za nic w świecie nie mogę się przekonać, że to jest słuszne. Choć by to miało być kosztem relacji małżeńskich, choćby to miało być powodem przelewania mojej frustracji na dzieci i otoczenie to tak trzeba. Tylko że w tej sytuacji tak czy tak popełniam grzech. Zastanawiam się który jest cięższy i nad którym powinnam najpierw pracować. Dochodzę do wniosku, że wedle pierwszego i najważniejszego przykazania najważniejsza jest miłość bliźniego. Ale i tak zamiast po prostu kochać rwę włosy z głowy i zastanawiam się w jaki sposób mam się dostosować, za wszelką cenę dostosować... Za jaka cenę...?

kukułka

rayban, opływający w dostatki? Litości. Znam naporawdę sporo księzy i zakonnikó i zakonnic osobiscie. ZADEN z nich nei opływa w dostatki.
nie generalizuj

Kropka

śmiem twierdzić, że wielu z księży (nie zakonników),opływa w dostatki: pensja w szkołach, datki chociażby za chrzty, śluby,kolędę, pogrzeby, (sytuacje niejednokrotnie odmowy pochówku albo kazania w związku z zbyt małą suma, a sumki są masakryczne), przy tym nie mają rodzin na utrzymaniu. Widać po tym jak zmieniają samochody albo jeżdżą sobie za granicę na wakacje.
Oczywiście są wyjątki i wielką krzywdą było by pakowanie wszystkich w jeden worek, ale generalnie materializm księży jest zmorą dzisiejszych czasów i odpycha ludzi od Kościoła, ale to już nowy, szeroki a przede wszystkim bardzo drażliwy temat.

novva

Kropka

Mam na myśli, że W WIĘKSZOŚCI przypadków jednak spotyka się ten materializm.

kukułka

ilu księży znasz osobiście?
czy to jest większość?
skąd wiesz, ze nowy samochód księdza nie jest prezentem od jego mamy? (autentycznie, fakt z życia jednego z moich dobrych znajomych księży)