..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

kajanna

Novva - a dlaczego nie wkleiłaś mojego ostatniego zdania? Smile

Wydaje mi się, że to wszystko zależy od przyjętej postawy. Wiem, że są ludzie, którzy w ogóle nie uznają żadnych metod regulacji poczęć i po prostu współżyją kiedy mają ochotę, zawsze gotowi na przyjęcie dziecka, zawierzając całkowicie Bogu – ja absolutnie nie potępiam takiego podejścia, ba, jestem pełna podziwu - to jest po prostu kwestia wyboru drogi życiowej. To by właśnie była postawa ortodoksyjna.
Ja sobie czegoś takiego nie wyobrażam, bo po prostu nie chciałabym mieć tylu dzieci – troje w tej chwili wydaje mi się maksymalną ilością, na jaką by mnie było stać, i to pewnie w jakichś odstępach, a nie zaraz po sobie, ale to są oczywiście abstrakcyjne gdybania, bo jeszcze w ogóle dzieciata nie jestem, więc co ja mogę wiedzieć?
Ale to jest inna sytuacja od tej, kiedy wiem, że dziecka akurat teraz nie powinniśmy powoływać, bo: zła sytuacja materialna, kłopoty zdrowotne, inne plany życiowe, itd. itp., więcej, nie chcemy, żeby się pojawiło (co nie oznacza, że potem nie będziemy szczęśliwi, jeśli się jednak pocznie, choć na początku może to być szokiem), ale współżyjemy w fazie płodnej, bo zaufaliśmy Bogu.
Dla mnie to jest takie kuszenie Pana Boga. Zrzucanie na Niego odpowiedzialności, choć to przecież my tak naprawdę podejmujemy decyzję.
Moim zdaniem to jest taka sama sytuacja jak nie zapinanie pasów w samochodzie. Czy nie zapinasz pasów, bo i tak wszystko zależy od Pana Boga? Smile

Po to człowiek otrzymał rozum, żeby się nim posługiwał - zgadzam sie z espree.

abeba · Gość

kajanna, mam właśnie takie same odczucia jak Ty: że dla nich popełnienie owych pieszcot bez wspołżycia byłoby większym złem niż postąpienie wbrew rozumowi (mówiącemu to nei jest dobry czas na dzieci).
mateolu - nie odebrqałam tego jak rady, po prostu często sie zdarza ,ze czytam jakieś teksty o duchowości własnei w konwencji Bóg Cie kocha, zawierz mu, Ty chyba też zamieściłaś na LMM taki wiersz perskiego poety. One mi sie podobają, i przekonują. Ale zawsze wtdy mnie złosci że tak nie umiem i że nigdzie nei jest opisane jak sie wznieść na wyższy poziom.

juka

talitha

juka

talitha, w tym cytacie jest sformułowanie "CHCE krzywdzić" - moim zdaniem chodzi tu o intencjonalność - jak ktoś jest źle nastawiony, przekonany o złych intencjach kościoła, nie ma szans na dyskusję. dlatego moimzdaniem taki warunek. tak to interpretuję.

talitha niezalogowana · Gość

czyli tak jak na lmm - na wątpliwości nie ma miejsca

juka

możliwe, możliwe - ja tamtego forum nie znam. mówię jedynie o tym, jak rozumiem ten warunek: chodzi o to "CHCE". dyskutowałabyś z kimś, kto byłby przekonany, że CHCESZ go skrzywdzić i mu szkodzić? ja nie. a wątpliwości to inna sprawa. oczywiście, jeszcze raz podkreślam,że nie wiem jak w praktyce działa to forum - może i tak jak lmm.

abeba · Gość

no właśnie zgadzam sie z juką, zakładanie że Kościół CHCE krzywdzić daje się wprawdzie łatwo wywieść z jego dziejów (poczucia wyższości celibatariuszy wobec świeckich itp.) ale jest chyba zbytnim dopatrywaniem się spisku. Można dyskutować natomiast,czy nauka nie krzywdzi czasem swoją ostrożnością, podejrzliwością, staroświeckością.

kajanna

Ja już chyba to gdzieś pisałam – nie zawsze ktoś, kto chce mojego dobra, wie, co jest dla mnie najlepsze. Mam 100% pewność, że moja mama chce mojego dobra, ale niektóre jej pomysły uszczęśliwiania mnie…
Tyle że moja mama sobie pogada, postrofuje mnie, ale wie, że nie może mnie wiecznie traktować jak dziecka: przyjęła do wiadomości, że ostateczne decyzje podejmuję sama. A Kościół tak się właśnie do mnie odnosi – jak do dziecka.
Na litość, dorośli ludzie, małżonkowie, chyba potrafią stwierdzić, co ich miłość buduje, a co jest dla niej szkodliwe. Co pogłębia ich relację, a co jest użyciem drugiej osoby.
A są traktowani jak napaleni gówniarze, których trzeba ustawić do pionu i wyznaczyć sztywne „odtąd-dotąd”, żeby nie traktowali się przedmiotowo.
Myślę, że taka a nie inna nauka Kościoła w tej sferze wynika z tego, że jest to sfera nader delikatna, w której rzeczywiście łatwo o nadużycia.
Ale taki brak zaufania do wiernych powoduje przegięcie w odwrotną stronę i wtedy do nadużycia dochodzi właśnie ze strony instytucji, która wmawia ludziom, że się nawzajem krzywdzą (np. decydując się na użycie prezerwatywy), kiedy paradoksalnie ci chcą sobie okazać miłość! I jeszcze wzbudza w nich poczucie winy z tego powodu. Wrr…
Wierzę, że zakaz antykoncepcji wynika ze szlachetnych pobudek (bo w dzisiejszym świecie ludzie rzeczywiście są skłonni do użycia drugiej osoby i zapominania, że seks jednak się z prokreacją wiąże), ale katolicka etyka seksualna to jest trochę wylewanie dziecka z kąpielą.
Więc powiem tak – wierzę, że Kościół nie chce krzywdzić, ale na wszelki wypadek, może i w szczytnym celu, jednak krzywdzi.

talitha

juka

a ja bym nie dyskutowała, oczywiście o ile chodziłoby mi o dojście do czegoś konstruktywnego... dobra wola musi być z obu stron, jeśli się dąży do utrzymania relacji. dlatego mówię o swoich wątpliwościach, szukam wyjaśnienienia, pytam, bo mi zależy na byciu w kościele. jeśli uznam go kiedykolwiek za złośliwie mi szkodzący, po prostu odejdę i nie będę się tymi wszystkim problemami zajmować.

talitha

Ja, choć do niewesołych wniosków doprowadziło mnie wyjaśnianie mych watpliwości, zostaję - nauczania o antykoncepcji tudzież położeniu spermy względem pochwy nie uważam za element Objawienia ani za fundament wiary