..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

tomekmat91

Chciałbym zadać na dość kontrowersyjne pytania odnośnie prezerwatyw. Wszyscy wiemy, że jest ona zabroniona przez Kościół Katolicki i uzasadnienie tego znajdziemy w wielu oficjalnych dokumentach kościelnych. Czy jednak oznacza to koniec dyskusji?

Spotkałem na tym forum wypowiedzi wielu użytkowniczek, które od kapłana w konfesjonale uzyskały dyspensę na prezerwatywy. Czy kapłan ma w ogóle do tego prawo? Zacytuję w tym momencie wypowiedź o. Knotza na temat rzekomego pozwolenia kapłana: „Kościół nie stosuje dyspensy na antykoncepcję w przypadkach szczególnie trudnych. Nie może być tak, że w każdej ciężkiej chorobie, która ma pośredni wpływ na życie seksualne, uzasadnione jest ingerowanie w układ płciowy. Cukrzyk jest w stanie zrozumieć, że nie może jeść większości potraw”
Kościół faktycznie nie wydał dokumenty, w którym dopuszczałby stosowanie np. prezerwatyw w małżeństwie w konkretnych przypadkach, Dlaczego więc kapłani różnie patrzą na kwestie antykoncepcji w małżeństwie? Czy wynika to z nieznajomości prawa kościelnego, a może jednak mają prawo oceniać winę moralną małżonków i oceniać ciężar grzechu antykoncepcyjnego? Czy więc, nawet jeśli nie można stosować dyspensy na antykoncepcję, czy prezerwatywa jest zawsze grzechem ciężkim? Odpowiedzi na to pytanie udzielił ks. Marek Dziewiecki dla portalu fronda.pl

"Nie można sformułować takiej ogólnej zasady. Powtórzę raz jeszcze, że przypadek każdej osoby należy rozpatrywać indywidualnie. Każdy z nas ma różny stopień świadomości i wolności. Im bardziej dojrzała jest dana osoba, im większym dysponuje doświadczeniem, im bardziej szuka ona obiektywnej prawdy, a nie subiektywnych odczuć, im większy ma stopień wolności, tym większą też ponosi odpowiedzialność moralną, jeśli wyrządzi krzywdę samej sobie czy innym osobom".

Czy więc osoba żyjąca blisko Kościoła, ale nie potrafiącą pogodzić się z wszystkimi aspektami katolickiej etyki seksualnej, jest automatycznie osobą niedojrzałą? Czy w takim razie małżeństwo stosujące prezerwatywy np. w okresie poporodowym może popełniać np. grzech lekki, a nie grzech ciężki, i czy można to tłumaczyć ową „niedojrzałością”?

Przytoczę wypowiedź o. Żmudzińskiego ze strony rozmawiamyowierze.pl:

"Moralności człowieka nie określa się na podstawie posłuszeństwa wobec istniejących przepisów lecz na podstawie dokonywanych przez niego moralnych wyborów. Aby dokonać wyboru, trzeba mieć wolność wyboru. Większość tekstów, jakie napisałem w odpowiedzi na pytania o stosowanie prezerwatywy, dotyczy sytuacji, w których osoby stoją przed wyborem w obliczu konfliktu wartości. I to jest podstawowy argument. Istnieją takie sytuacje, w których prezerwatywa, nie będąc jednocześnie rozwiązaniem istniejących problemów, nie jest moralnym złem. A oceny tej dokonuje wierzący człowiek w swoim własnym sumieniu, które jest bardziej wiążące niż dokumenty Kościoła. Ostatecznie decyduje zawsze sumienie. Małżonkowie powinni w tych kwestiach (gdzie występuje konflikt wartości) szukać duszpasterskiego wsparcia ze strony kapłana a nie tylko szukać odpowiedzi w tym, co zostało ogólnie napisane jako wskazania dla wiernych. Powinni podejmować decyzje przed Bogiem, we własnym sumieniu a nie jedynie przed prawem zgodnie z przepisami. "Gaudium et spes" bardzo inteligentnie to formułuje w nr 50. Pozdrawiam"

Ostatnią kwestią, którą przy okazji chciałem poruszyć, to sytuacja w której kobieta, ze względu na zagrożenie życia lub zdrowia nie powinna zachodzić w ciążę przez pewien okres, np. dwóch lat. Wiadomo, że zarówno metody naturalne jak i środki antykoncepcyjne nie zagwarantują 100% pewności. Czy więc małżonkowie są w tej sytuacji skazani na białe małżeństwo, bo formy zastępcze (seks oralny) są zabronione?
Podsumowując:

Czy mitem jest:
1. Możliwość udzielenia dyspensy przez kapłana na stosowanie prezerwatyw w określonych sytuacjach.
2. Sytuacja, w której korzystanie z prezerwatyw w małżeństwie nie zawsze jest grzechem ciężkim, a lekkim. Nie mówię tu o takich patologicznych sytuacjach, jak przemoc fizyczna czy psychiczna współmałżonka.
3. Konieczna wstrzemięźliwość seksualna (nie tylko np. klikumiesięczna, ale trwała - takie rozwiązanie sugeruje Małgorzata Wałejko w artykule "Metody naturalne - tylko dla orłów") w sytuacji zagrożenia życia lub zdrowia ewentualną ciążą przy braku zaufania do NPR lub niemożności stosowania metod naturalnych (nawet jeśli ksiądz w konfesjonale pozwoli na stosowanie „form zastępczych" dla dobra małżeństwa.

P.S. Nie chciałbym, aby na tym wątku wywiązała się kolejna, setna dyskusja o antykoncepcji Wesoly

Po prostu chodzi mi o te trzy konkretne pytania i Wasze ewentualne doświadczenia w tych kwestiach i odpowiedzi Wesoly

Karafka

Sumienie jest bardziej wiazace od hv i podobnych. I o to sie wszedzie rozchodzi.

Itka

Ktoś pisał że jeżeli chodzi o dyspensę na prezerwatywy to jest dowód na taką możliwość w vademecum dla spowiedników, źródło chyba gdzieś było, nie pamiętam.

Niania

1. jest
2. na chłopski rozum - wszystko zależy od osoby i okoliczności
3. białe małżenstwa są zabronione

agu

Karafka

No ale jest najwazniejsze nie ma co tu szukac dziury w calym. Sprawe nalezy przemodlic, przemyslec i dopiero podejmowac decyzje. I omowic z partnerem, bo sprawa antykoncepcji to sprawa pary.

Niania

agu

tomekmat91

Czyli podsumowując (mam nadzieję, że jeszcze parę osób zaprezetnuje swoje zdanie):

1. Jest to mit
2. Nie da się jednoznacznie powiedzieć

A jeśli chodzi o punkt trzeci. Kobieta, która nie powinna zajść w ciążę już w swoim życiu nie może stosować pieszczot zastępczych z mężem. Ma dajmy na to 25 lat i już nigdy nie będzie mogła zbliżyć się do swojego męża. Tzn. będzie mogła, ale broń Boże żeby nie było orgazmu. Rozumiem, że to też jest element etyki seksualnej? W imię jakich wartości?

Kasik

"Sumienie bardziej wiążące od HV"? Rozumiem, że popierasz stanowisko o. Żmudzińskiego. Sumienie sumieniem, ale tutaj katolik nie ma wyboru. MUSI dostosować się do HV w każdym aspekcie, nie ma ŻADNYCH ustępstw i nie pomoże tu kapłan. Tak mi się przynajmniej wydaję i tak chyba jest. Ja się osobiście z tym nie zgadzam, ale co poradzić...

Karafka

Tomek...chlopie! Rece mi opadaja...

Po co zadajesz pytanie,skoro znasz odpowiedz?

fiamma75

Tomek, jestem w sytuacji nr 3. Do głowy nie wpadłoby mi zrezygnować z seksu w ogóle i to nie tylko ze względu na swojego męża Laughing

Prawidłowo wyznaczona III faza + 1 dzień dodatkowo daje 100% skuteczność wg Rotzera, oczywiście wszystkie wątpliwości rozstrzyga się na niekorzyść współżycia, więc w połączeniu z pracą zawodowa, chorobami itp. często zostaje niewiele dni, ale nie jest tak, że nie można w ogóle współżyć, do tego dochodzą formy zastępcze - dla mnie są ważne i nie mam wyrzutów sumienia z ich powodu.

mamma

to ja sie dopytuje jeszcze raz tak z ciekawosci jak to jest z tymi bialymi malzenstwami?

Niania

koniczynka4

No właśnie, jak to jest z białymi małżeństwami?

Kiedyś (dawno) czytałam o takim małżeństwie Włochów (chyba), które zdecydowało się na wstrzemięźliwość seksualną do końca życia, to była ich hmm "droga ku świętości" (małżeństwo skonsumowane oczywiście).

buba