..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

Maria

Nie o to chodzilo.

Chodzilo mi o nauke Kosciola, ze czasem jedna jest wazniejsza od innej. I nie zmienia to faktu, ze obie obowiazuja. Wszystko zalezy od konkretnej osoby dlatego zanim wpadniesz w czarne doly umow sie ze spowiednikiem.

fiamma75

abeba · Gość

dorotkl, nikt Cię tu nie krytykuje, za to że póki co nie masz problemów z NPR, tylko apeluje o zrozumienie dla bardziej złożonych sytuacji, które i ty sama możesz napotkać w przyszłości.
Bardzo bym chciała się nie przejmować świętokradztwem i niemożnością czucia żalu i po prostu chodzić do komunii. po ostatniej spowiedzi udało mi sie iść raz Smutny

wiesz jak trudno iść do spowiedzi, szczególnie takiej nagłej, bo się właśnie zgrzeszyło, jak się ma małe dziecko? ile razy z malym spiącym w wózku wjeżdżałam po schodach do koscioła tylko po to by się przekonać że a) spowiedzi nie ma w porze w ktorej miała być b) w przedsionku mały mi się budził? a teraz jestem za granicą w kraju, którego języka nie znam. I co? mam z brudnym sumieniem iśc do Komunii? to zamknięte koło i ciesz się że w nim nie jesteś.

kukułka

abeba · Gość

kukułko tylko że u nas w miasteczku spowiedz była o 8 i 18 o 8 męża już nie było a o 18 jeszcze nie było z pracy. Niani też w tych godzinach nie maiłam. W ostatnim tygodniu przed wyprowadzką z kraju byłam w tygodniu na mszy ale sie spóźniłam i księdza już nie3 bylo w konfesjonale, nawet po mszy go trochę sledziłam na ulicy, ale zabrakło mi odwagi by zaczepić..... z innym kapłanem (tym od spowiedzi w czerwcu) umawiałam się w wwie, choc taka wyprawa zabierała mi ponad 3h. Ale w okresie pielgrzymkowym nie dało rady....

bakteria

ech, jak ja to wszystko dobrze rozumiem... Czytając Wasze opinie, jestem najbliższa zdaniu Marii - tzn. o ważności nauki Kościoła, ale jednocześnie o hierarchii jej ważności w danym przypadku. Oczywiście pojawia się ryzyko (którego jestem świadoma) "naginania" tego prawa do mojej sytuacji (no, wiecie - mąż nie uznaje NPR jako nakazu KK, więc pieszczoty to dla niego nie problem, no i dla mnie też stają się nie-problemem).
I tak z perspektywy różnych już doświadczeń uważam, że NPR jest najłatwiejszy i najlepszy w czasie starania się o potomka. Banalne to zdanie, ale prawdziwe

W ogóle to ciąglę łapię się na tym, że im więcej wiem o danej dziedzinie (np. nauka KK nt. seksualności, wiedza o rozwoju płodu, o gospodarce hormonalnej...), tym więcej mam przez to problemów i strachów. I czasem sama się wkurzam na siebie, że tak dokładnie muszę wszystko wiedzieć i to potem jakby obraca się przeciwko mnie. Ta... komu więcej dano, od tego się więcej wymaga

Jak powszechnie wiadomo, npr nie oznacza samych plusów. No i jeszcze dobija mnie powszechna propaganda przy równie powszechnej nieznajomości tematu. Przykład? Byłam jakiś czas temu (czas odkładania jeszcze) do spowiedzi u zakonnika (mamy zakon obok bloku prawie, hehe Wesoly

). Nakreślam mu sytację, że problemy z cyklem, że ochota, że mąż niekatolicki, że pieszczoty itp. On - cisza. Potem mówi, że on się właściwie nie zna i poleca katolicką literaturę. Zdegustowałam się trochę, bo nie chodzi mi o naukę oficjalną KK, ale o szczerą rozmowę z przedstawicielem kleru wrażliwym na ludzkie poszarpane sumienia.
Ech, zazdroszczę tym, którzy tak się nie szarpią z npr i mają wsparcie moralne męża.

Maria

bakteria

No, Mario, wiadomo, o co chodzi przecież Mruga

I ja to rozumiem, tylko po prostu czasami się zastanawiam, czy obiektywnie w moim przypadku pozwalanie sobie na to czy tamto jeszcze wynika z troski o małżeństwo czy już z wygody i zaspokajania pożądania Mruga

Maria

Dlatego takie kwestie to sprawa modlitwy, rozeznania i DOKLADNEGO przeanalizowania ze spowiednikiem.

kukułka

a umowic sie przez telefon? ja tak robilam czasem, jak nie bylam pewna czy ks bedzie, ale to jeszcze dziecka nie mialam, majac dziecko, z reuly codze w niedziele do spowiedzi, a maz stoi z dzieckiem w kosciele albo przed albo jest po prostu w domu a potem cala rodizna idziemy typowo na inna Msze

Smużka

Ja nie mogę się pozbyć przekonania, że cos tu jest mocno nie tak...
Że nie tego chce Bóg, co się dzieje...
Że nie o to chodzi, by czyści chodzili do komunii, a ci którym jest ona najbardziej potrzebna, byli jej pozbawieni...

Pamiętam, że na jednej z mszy o.Marcin Mogielski zaprosił do komunii grzeszników, bo w ich słabości Bóg da siłę podczas komunii... Powiedział też coś w stylu, że kto jest czysty i bezgrzeszny, niech pozostanie w ławce, gdyż komunia nie jest mu potrzebna...
Może to herezja, gorszenie.... Ale kurcze... czułam całą sobą, że jest w tym Prawda!
A gdy rozmawiałam z o.MM prywatnie, potarzał mi, że on wierzy całym sobą w to, że mówi prawdę...
ale jak mogę się opierać na poglądach kogoś, kto nie zgadzał sie do końca z nauką KK? Kogoś, kto odszedł z zakonu, choć czuł, że pragnie zostać?
Jak mam się pozbyć przekonania, że on jednak miał rację?
W jego kazaniach było całe morze Bożej Miłości... Która chyba kłóciła się z postawą KK... Smutny

Teraz tkwię w podobnej postawie, co Milusia.
Chcę "wyrwać" z życia, co najlepsze... A gdy się najem, z podwiniętym ogonem stanę w obowiązkowej kolejce po "kościelne szczęście".
Teraz, gdy najbardziej potrzebuje Boga, czuję, że muszę odsunąć się dalej...
Gdy potrzebna mi łaska sakramentów, bo bez niej nie mam siły wierzyć i ufać KK... teraz nie mam i mieć tej łaski nie będę...
Toż to paradoks i wcale nie uważam, że zgodny z Bożym zamysłem... Smutny

Rayban

Zachęcony, przeczytałam wątek i nie żałuję, wiele świetnych, głębokich wpisów.
Nie dziwię się, że tak wiele par ma poważne problemy i dylematy.
Życie nie jest takie słodziutkie jak by się chciało.

Autorce wątku mogę delikatnie przekazać moje sugestie.
Może być Wam ciężko, rezultat trudny jest do przewidzenia, lepszy byłby partner o zbliżonych do Ciebie poglądach, bo miałby dodatkowe wsparcie we własnym sumieniu.
Jeśłi Twój patrner nie wytrzyma czasu próby możesz zostać sama, może z dziećmi bez prawa do nowego związku. To cena za ortodoksję. Jeśli dopiero wtedy przestaniesz być ortodoksyjna to będzie za późno.

Ja miałem dokładnie tak samo i nie spotkałem Miluni na drodze tylko zatwardziałą doktrynerkę.
Próbowałem z całych sił przyjąć poglądy mojej ex, ale nie dałem rady.
Niedostatek bliskości mieszał mi zdrowy rozsądek, stawałem się kimś innym- agresorem pełnym chęci zniszczenia i pół-chorym poszukiwaczem zaspokojenia.
Katastrofalny niedostatek czegoś dla kogoś istotnego zmienia człowieka nie do poznania.

Miluni mogę doradzić podejście holenderskie do komunii.
To ona ma Ci dać siłę na życie, obecnośc Jezusa ma Cię wspierać. Nie musisz jej przyjmować wolna od grzechu. To tylko Polska opcja. W Holandii do komunii chodzą wszyscy, a czyste sumienie nie musi oznaczać przejścia sakramentu spowiedzi. Zresztą wiemy jak to jest u nas. Połowa to zakłamane automaty.
Nie robią rzetelnie rachunku sumienia, nie żałują szczerze za swoje występki, mocne postanowienie poprawy to żart albo wystarcza na 5 minut.
Najciężej w życiu jest osobom poważnie traktujacym rzeczywistość.
Jest Ci ciężko, bo jesteś zbyt serio nastawiona do życia. Jeśli komunia jest dla Ciebie ważna idź do niej bez względu na lokalne zwyczaje.

Ja jestem na aucie /rozwiedziony i żyję w grzechu z rozwódką, wychowujemy poczęte w grzechu dziecko/.
KK sam mnie wywalił na aut. Dla takich jak ja nie ma tam miejsca.
Pozostaje mi tylko zwalczać jego hipokryzję i modlić się samotnie w myślach czy rozmyślać o Bogu. Jakaś cząstka wiary tli się we mnie jeszcze.
Chciałbym jej nie utracić. Mój dziadek z podobnego powodu został protestantem choć w jego wypadku dodatkową opcją była możliwość legalizacji jego nowego związku. /przed wojną ślub tylko kościelny/
Prawosławni też mają szansę powrotu. Ortodoksy nie.
I dlatego ich nie lubię.
Mieczem się łatwo wojuje, ale niewygodnie siedzi.