..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

fiamma75 · Wysłany: Śro 7:41, 28 Mar 2018 Temat postu:

Nie gromadzę źródeł. Czytałam kiedyś jakiś artykuły o średniowieczu.
a kto taką uwagę Ci zrobił?

kukułka · Wysłany: Śro 8:13, 28 Mar 2018 Temat postu:

krówka · Wysłany: Śro 8:53, 28 Mar 2018 Temat postu:

czytałam nawet w niedzielę przed mszą sw. seks był grzechem... bo obowiazywał post przed eucharystią... Nie wspomnę o pozycjach i innych wymaganiach... godnego wspolzycia... o ubranich nocnych z dziurami zeby nie grzeszyć rozpustą...

Fiamma zgadzam się z Tobą.

Jeszcze jak dodam, ze ciaza jest czasem błogosławionym a nie zawsze dla kazdego czasem sesku potem połóg a po nim czas wielkiego znaku zapytania... Rozumiem wyrzeczenia ale rok czy ponad rok to nie jest normalne...

Choć z tego wszystkiego najwiekszym cierpieniem i tak jest wg mnie bezpłodność małzeńska i niepłodność pierwotna czy wtórna...

Busola · Wysłany: Śro 9:31, 28 Mar 2018 Temat postu:

dla mnie dwa tygodnie w czasie płodnym (nie mówiąc, że więcej) - to od ślubu coś nie do wykonania. Tym bardziej dla mojego męża. Jedyny czas - kiedy mogłam tyle faktycznie nic nie robić to połóg. Choroby dzieci, ciąża, zmęczenie, brak snu - jakoś to nas nie powstrzymuje. Bywa tak, że niecały tydzień jakoś się zejdzie niepostrzeżenie - ale to już jesteśmy wyposzczeni bardzo. Nie wyobrażam sobie ortonpr i konieczności odkładania na 100%. Ale może po prostu jeszcze nie mieliśmy takiej sytuacji.
Po ślubie jak miałam już seksu w bród - to się łapałam na tym że o seksie wcale nie myślę (a co za tym idzie nie mam się z czego spowiadać Wesoly

).

Addis · Wysłany: Śro 9:41, 28 Mar 2018 Temat postu:

fiamma75 · Wysłany: Śro 10:13, 28 Mar 2018 Temat postu:

Po co Ty się wdajesz w dyskusje?

krówka · Wysłany: Śro 11:19, 28 Mar 2018 Temat postu:

Addis jest jeszcze argument, ze Matka Boza była dziewica mimo slubu... i cała reszta swietych... to nie miejsce na licytacje w konfesjonale... bo nie ma szans na dyskusje.

Muflon · Wysłany: Śro 11:46, 28 Mar 2018 Temat postu:

Swoją drogą to jest niezłe, że ci święci od białych małżeństw (tych białych od samego początku) według dzisiejszych przepisów Kościelnych mieli te małżeństwa nie w pełni zawarte. Ale nie, nauka Kościoła się nie zmienia. Confused

(chyba, że to jest jakiś wybieg w stylu „nauka się nie zmienia, zmienia się jej interpretacja i kontekst społeczny” – ale jak zwał, tak zwał, poza tym to nie zamyka dyskusji o dalszych zmianach...).

A nawet ci święci od wstrzemięźliwości już po zamknięciu tematu dzieci niespecjalnie przestrzegali zaleceń św Pawła, bo nawet jeśli „za obopóną zgodą” i żeby „oddać się modlitwie” (wyrzeczenie jako forma modlitwy...), to nie było to raczej „na pewien czas”. Jak to jest, że niektóre fragmenty (jak ten ze św. Pawła) można interpretować niedosłownie i robić wyjątki, a inne (nieszczęsny Onan...) – nie?

chocolate_puma · Wysłany: Śro 11:54, 28 Mar 2018 Temat postu:

Dona · Wysłany: Śro 11:54, 28 Mar 2018 Temat postu:

Muflon · Wysłany: Śro 12:41, 28 Mar 2018 Temat postu:

Mój mąż jest niewierzący. Wstrzemięźliwość przed ślubem (z potknięciami) „wywalczyłam”, on się dostosował ze względu na mnie. O NPR już nie chciałam walczyć z własnym mężem, zresztą sama straciłam do niego przekonanie (do NPR, nie do męża Mruga

). Ale jak wracam myślami do narzeczeństwa, to widzę tylko, że chcąc być posłuszna Bogu i Kościołowi, jednocześnie sprawiałam dużą przykrość kochanej osobie. Nie mam poczucia, że dałam świadectwo miłości, wiary, czy wytrwałości w znoszeniu wyrzeczenia, jakim była wstrzemięźliwość, tylko twardogłowia. Nie wiem, może moja wiara była za słaba. Ale z perspektywy czasu mam wątpliwości, czy ta walka o cnotę była miła Bogu w tamtej sytuacji...

Vetira · Wysłany: Śro 12:58, 28 Mar 2018 Temat postu:

Muflon, ja mam bardzo podobne odczucia odnośnie tej walki o czystosć przedmałżeńską co Ty. Fakt, że nie żałuję tego czasu, ale myślę, że trochę też to utwierdziło go w postrzeganiu Kościoła jako instytucji - a nie pogłębiło w żaden sposób jego wiary.
A też widzę, że czasami sprawiało mu to dużo przykrości, szczególnie jak postawiłam sprawę, jak na porządną katoliczkę przystało (to trochę ironiczne określenie) - albo brak seksu, albo się rozstajemy. Nasze jedyne "kłótnie" były tylko o to - piszę w cudzysłowiu, bo nie podnosiliśmy nigdy na siebie głosu w tych sprawach.
No ale księża bardzo chwalili to rozwiązanie, moje podejście itp.

Tylko o ile z takim związku można to nazwać jakimś "sprawdzeniem", czy tej osobie zależy faktycznie na osobie, a nie tylko seksie (chociaż i to trochę brzmi tak niefajnie.. ale jest to jeden z głównych argumentów również duchownych, w przedstwianiu czystości przedmałżeńskiej, wiec go użyłam), to jakoś w małżeństwie nie widze tego, widze w tym tylko zagrożenie dla tegoż małżeństwa. Chodzi mi o taki brak kompromisu, jezeli druga strona nie uważa tego za grzech, za coś złego.

buba · Wysłany: Śro 13:15, 28 Mar 2018 Temat postu:

To ja przedstawię trochę inne podejście - prawie całe nasze życie małżeńskie staramy się o dziecko, którego wciąż nie możemy się doczekać, efekt - zero abstynencji, seks kiedy tylko chcemy, mamy czas i siły.
Czy to znaczy, że nie wiem traktujemy się przedmiotowo, nie szanujemy czy cokolwiek innego?

Jedynie nad czym ubolewam, to że tego seksu i tak mogłoby być więcej, wiadomo człowiek nieraz zmęczony, niewyspany itp... Mruga

Nie wiem co niby na plus ma wnosić okresowa wstrzemięźliwość z ideologicznych powodów, poza frustracją i poczuciem odrzucenia.
A i ja sobie nie wyobrażam na tym etapie na jakim jestem 2 tyg wstrzemięźliwości zupełnej (bez żadnych pieszczot, seksu) i wcale nie uważam, że z nami jest coś nie tak.

Muflon · Wysłany: Śro 13:19, 28 Mar 2018 Temat postu:

Heh, Vetira, u nas też nie było specjalnie spięć o inne sprawy. Patrząc racjonalnie, mogło to oznaczać dwie rzeczy – albo faktycznie w innych sprawach się dogadujemy, albo tracimy całą energię na przeciąganie liny w sprawie czystości przedmałżeńskiej i nawet nie zauważamy, że mamy dużo do poukładania w innych kwestiach. Na szczęście okazało się, że to pierwsze.

Przed ślubem jedyne, o co się martwiłam, to właśnie NPR, grzechy „małżeńskie” itp. Zastanawiałam się, czy skoro nie mam przekonania, że uda się przeforsować NPR (bo wtedy jeszcze miałam poczucie, że powinnam), to mogę z czystym sumieniem zawrzeć to małżeństwo? Czy dobre chęci, ale brak przekonania, że się uda, wystarczą, żeby odpowiedzieć „tak” na wiadome pytanie z protokołu przedślubnego? Czy spowiedź przedślubna będzie ważna, jeśli nie mam 100% przekonania, że zaraz po ślubie nie zaczniemy grzeszyć? Z jednej strony to było naprawdę fajne, że poza tym wchodziłam w to małżeństwo bez innych wątpliwości, z pełnym poczuciem, że to jest ta właściwa osoba. Z drugiej – mam teraz lekki niesmak, że te rozterki „około-NPR-owe” tak mi zatruły ten czas.

Niestety u mnie nie ma happy endu, jestem antyświadectwem, bo to wszystko bardzo podkopało moją wiarę i zaufanie do Kościoła... W moim przypadku to była „ewolucja” od posłuszeństwa z lęku do buntu, nie do zrozumienia i zaufania...

kukułka · Wysłany: Śro 13:20, 28 Mar 2018 Temat postu: