..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

kukułka

Teoretycznie, praktycznie znam osoby, ci chodzą do kosciola co 2 dzoen, ich małżeństwem r, a dzieci teściowa, a dzieci rozpuszczalna jak dziadoowskie bicze.
Lepiej być porządnym niewierzącym niż wierzącym chamem.

Olenkita

No jasne ze tak, ale chyba za daleko wybieglysmy w tej duskusji, az do wierzacych chamow Mruga

kukułka

Rozmowy z zycia, no co Mruga

MIG

Nie wiem jak będzie. Po kilku dniach rozlaki zaczęliśmy rozmawiac. Nie jest tak latwo sie rozstać wbrew pozorom. Jestem w jakims pieprzonym potrzasku, bo ksieza mi mówią, ze mam isc za dobrem, tylko czym w tej kwestii jest dobro? Troche sie pospieszylem z tym wpisem chyba, bo bylem w strasznym stanie, ale widzę jeszcze iskierkę nadziei

kukułka

Powtórze, co pisałam kilka stron temu:
Ksiądz za Ciebie życia nie przeżyje.
I o pewnych rzeczach nigdy nie bedzie miec pojęcia.
tak naprawdę musisz zdecydować SAM.

buba

Podpisuję się pod Kukułką...
Ale tak po ludzku się dziwię, że w ogóle się zastanawiasz.
Moi rodzice mają ślub jednostronny, bo tata jest niewierzący i co z tego...
Chodzi z mamą do kościoła, ja jestem wierząca... to nie jest jakaś przeszkoda, która by miała rozwalać związek.

MIG

Co do mojego nawrócenia, to po prostu nagle poczułem, że jestem bardzo daleko od Boga. Ze skazuje się na potępienie swoim zachowaniem. I chciałem to wszystko zacząć nadrabiać, a mam wrażenie, że zacząłem grzeszyć jeszcze bardziej, bo mam dni kiedy nie da się ze mną porozmawiać, bo zwyczajnie jestem tak poddenerwowany tym wszystkim, że nie mam ochoty na interakcję z kimkolwiek. Wiem, że to nie jest normalne. Nie chce tutaj dowalać księżom, nie mam takie zamysłu. Tylko po prostu ich rady w stosunku do mojego nawrócenia zawsze były takie same. Sztywne egzekwowanie kościelnych zasad. Tylko w żaden sposób nie byłem w stanie wynieść tej miłości. Jak mialbym się tak zastanowić to jedyna miłośc jaką czuje, taka prawdziwa, namacalna, to jest właśnie do tej dziewczyny. Co do współżycia przedmałżeńskiego, to się zgadzam. I się przeciwko temu nie buntuje. Co innego jeżeli chodzi o te późniejsze kwestię. Korespondowałem przez jakiś czas z ks. Pierzchalskim, nie wiem czy mogę tutaj to zdradzać, ale powiedział, że decydującym czynnikiem ma być miłośc do drugiej strony a nie NPR.

kukułka

Religijność neurotyczna, pogooglaj w tym kierunku.

człowiek sie nawraca przez SPOTKANIE z Bogiem, a nie ze strachu.

ja wiem, co bym zrobila na twoim miejscu, ale Ci nie powiem.
Bo to musi być TWOJA decyzja.
powiem tyle, ze nPr jest w stanie rozwalac malzenstwa. nawet jesli nie konczy sie to rozwodem, to ludize sie od siebie oddalaja.
Nie w kazdym malzenstwie z NPR tak bywa, ale nie ma co udawac, ze takie zjawisko nie istnieje.

tilia

Ja bym nie powiedziała, że NPR sam w sobie rozwala, tylko prędzej to, że staje się celem, a nie środkiem. Ze staje się ważniejszy od drugiego człowieka. Ludzie i ich złe podejście mogą coś rozwalić.

kukułka

Nie, czasem sam npr też.

fiamma75

jak najbardziej sam npr moze rozwala a przynajmniej zle wpywa

gościówa

krówka

sam NPR moze nie ale skazanie na sam NPR to tak brrr...mimo wszystko wymaga podporzadkowanie pod wykres wbrew wszystkim innym rzeczom i okolicznościom. Dla mnie to uprzedmiotowienie dopiero zeby siebie i relację traktowac jak trybik do wykresu i jeszcze cieszyc sie i radować takim zyciem...
Jak bym miała wybór metody to wybrałabym FAM. Choć z drugiej strony czuje ze NPR ma gdzies na dnie swoj sens i warto o niego walczyć ile sie da. Rozdwojenie mam...

muzykalna22575

MIG

Mi też to mówiono, tyle, że u mnie przeradza się w to jakąś paranoje, bo ja zamiast szukać jakiejś relacji z Bogiem wszystko postrzegam jako grzech. Obawiam się, że życia mi nie starczy, żeby zbudować relację z Bogiem, bo będę myślał czy akurat nie grzeszę. To jest chore i ja doskonale o tym wiem. Myślę. Tylko wpadłem w jakąś pułapkę. Kościół zaczął mnie męczyć. Słucham Ewangelii, przestroga przed czymś tam. Lampka. Aha musisz uważać. Spowiedź: ksiądz powie to i tamto. Kolejna lampka. Później poczytam coś na jakimś katolickim portalu. Oho, to jednak to też jest grzechem. Po tym wszystkim wpada mi w łapy jakiś artykuł jakiejś wesolutkiej osoby, która mówi "Zaufaj panu Bogu" i w tym momencie mam ochotę ją udusić, bo ja nie wiem jak temu Bogu zaufać. Zewsząd szprycuje się mnie tylko nakazami i zakazami, nie wiem może to moja obsesja, ale czuje jakbym był tym zalewany. Tego ci nie wolno, tego ci nie wolno, tego ci nie wolno. Ja nie mówię tu o jakichś rzeczach typu kradzież, uprawianie seksu na prawo i lewo czy swobodne obrażanie innych ludzi, ale np. ostatnio przeczytałem jakiś artykuł, żeby omijać szerokim łukiem filmiki na YouTube, które są zatytułowane "Ktoś tam ZMASAKROWAŁ, czy ZAORAŁ kogoś tam". To tylko przykład, ale trafiam na coraz więcej takich pierdół. Do tego wręcz agresję budzi we mnie np. taki Terlikowski, który rozprawia jak to fajnie mieć piątkę dzieci. No jak się ma pięciocyfrową wypłatę, to pewnie fajnie. I on tak, więc mierzy swoją miarą innych ludzi. Nie wiem, czasami mam wrażenie, że to wszystko nie poszło w tę stronę. Że to całe moje nawrócenie to inspirował jakiś zły duch, który mnie na samym początku do tego wszystkiego zraził, tak żeby paradoksalnie było mi trudniej, żeby mi to wszystko obrzydzić.