..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

Cera

A ile taki kryzys trwał u Ciebie najdłużej? Dziś, dwa, tydzień, miesiąc czy pół roku? "Ale nie wiem czy zauważyłaś, że "takie coś" już się skończyło, bo się przeprowadzili. Nie wiem ile dokładnie czasu są już "w spokoju" ale domyślam się, że od niedawna to kilka tyg. być może, więc ten czas ogólne by wystarczył do wyciszenia emocji (moje zdanie)na tyle, by do współżycia doszło. Może niee od razu jakoś szczególnie udane by to było ale w ogóle by było. Sama przeszłam "kryzys", że mnie wszystko w zasadzie byle co rozpraszało i z kochania nici ale dążyliśmy doc tego aby lepiej było. Udalo się. Nie wyobrażam sobie, żeby przestać nawet próbować. Mam dzieci i to dwoje i nie uważam, że to jakaś mega przeszkoda, baa mieszkam z bratem i jego rodziną, z rodzicami i wpadają od tak ...to też nie problem. Mam klucz. Dzieci krzyczą, czasami maluch od brata pół nocy, ma kolki, hałasują haki od huśtawki okropnie w framugach pół dnia ..znajomi do nich przychodzą i nocują, czasami balują po nocach i co..mam przestać się kochać?

Jak przesadziłam, przepraszam ale nie wytrzymałam napięcia...

fiamma75

Princeska

Małgorzato- ja się nie oburzam, nie uciekam, ale chronię swój spokój. Zbyt wiele przeszłam, bardzo dużo kosztował mnie powrót do równowagi i spokój, który niedawno wreszcie się pojawił, aby denerwować się wypowiedziami podobnymi do Twoich. Nie wiem czemu Twój ton jest taki napastliwy (tak go odbieram)

Nie zdąrzyłam napisać o cyklach, bo powaliła mnie Wasza reakcja na mój post. W czym miałabyś (miałybyście) rację też nie wiem.

Nasz problem jest złożony, bo tak jak już pisałam wcześniej, z przyczyn medycznych nie powinniśmy mieć więcej dzieci. Dlatego zanim rozpoczniemy współżycie musimy być pewni, że to już faktycznie III faza, a tej pewności jak na razie w moich cyklach nie widać. Co nie znaczy, że nie chcemy na nowo odkrywać intymność. I jestem pewna, że prędzej czy pózniej nam się uda, bo nasza miłość nie umarła, w wręcz przeciwnie pozwoliła przetrwać to co najgorsze.

I jeszcze jedno- każdy ma inną wrażliwość i co dla jednego jest do przejścia, dla drugiego już nie. Małgorzato- trochę więcej szacunku do inności drugiego człowieka. Nie każdy przeżywa tak jak Ty. Twoja sytuacja mieszkaniowa, na pewno do łatwych nie należy ale też nie jest taka jak była nasza.

Mimo wszystko Cię pozdrawiam i życzę wszytkiego dobrego.

Cera

Przepraszam Cię, jeśli to co pisałam było napastliwe. Nie miałam takiego zamiaru, naprawdę-jeszcze raz przepraszam jesli swoimi postami w jakikolwiek sposób Cię uraziłam, wybacz.

Nie miałam również zamiaru podważać Waszej miłości, bo wiem, że chociaż seks umacnia związek nie jest w małżeństwie najistotniejszą rzeczą a na pewno nie jest pierwszorzędny jeśli chodzi o przetrwanie w jakimkolwiek kryzysie! Na pewno się kochacie i moim zamysłem nie było uświadomienie Tobie czy komukolwiek, że Wasza miłość umarła. Absolutnie nie.

Oh, uświadomiłam sobie, że pewno uważasz mnie teraz ja bezduszną osobę. To nie tak, chuć pewnie moje posty tak wyglądały. Ja współczuje tej sytuacji ale poniosło mnie..chyba za bardzo.

Dobra zacznijmy od początku, może, co?

Pierwsze zrób wątek ze swoimi cyklami-zobaczymy co i jak.

Obircuję bardziej sie wczuć w Twoją sytuację i napisać raz jeszcze "mniej drastycznie" post na ten temat.

milunia