..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

Princeska

Jesteśmy małżeństwem 3 lata, przez pierwszy rok udawało nam się wykorzystywać dni, które zgodnie z moimi obserwacjami były niepłodne. Dzięki temu, że zaczęłam obserwacje długo przed ślubem nie mieliśmy problemu z interpretacją cyklu. Uczyliśmy się siebie, pokonywaliśmy przeszkody, które często są na początku wspóżycia i mimo różnych trudności było ok.

Zaczęliśmy wykorzystywać I fazę i zdarzyła nam się niespodzianka, mimo że wg obserwacji do 6 dnia miał być czas niepłodny- nasza córeczka jest właśnie z 6 dnia. Zjawiła się trochę szybciej niż planowaliśmy, ale to nie jest problem, nasze dziecko jest naszym największym skarbem.
W czasie ciąży seksu było zdecydowanie mniej, gdyż zaczęły się nasze olbrzymie problemy związane z życiem codziennym. Ten stres a zwłaszcza to, że we własnym domu nie czuliśmy się bezpiecznie spowodowało, że seks zaczął powoli zanikać.

Do tego doszły problemy z obserwacjami po porodzie, trudności w mierzeniu temperatury, choroby córki, nasze, ogromne zmęczenie, nieprzespane noce, i nawet jak mi się już udało coś zaobsewować i już można było- to akurat w tym czasie coś nam się przytrafiało albo zwyczajnie nie mieliśmy siły.

W konsekwencji od roku nie współżyjemy, od prawie pół roku nie było nawet drobnej sytuacji intymnej, nawet pocałunki są tylko przelotne. Rozmawiałam z mężem,uważa, że wszystko wróci do normy jak poukładamy sobie te wszystkie stresujące sprawy i odpoczniemy.

Kochamy się i wszystko inne między nami układa się dobrze. Ale ja widzę, że mamy duży problem, moje libido spadło, w fazie III zawsze było niższe a teraz jest równe zeru. Na I fazę się nie zdecyduję, gdyż ze względów medycznych nie powinniśmy mieć drugiego dziecka. W dodatku nie jestem pewna swoich obserwacji, trudno jest mi zaobserwować śluz, temp też często są zakłócone. Nie wiem co zrobić a czuję, że w naszym małżeństwie zabrakło jednoczącej więzi i boję się, że zaczniemy się coraz bardziej od siebie oddalać Smutny

Z npr wszystko jest jeszcze trudniejsze a nie sądzę, że Bogu podoba się ta sytuacja.

walecznaS

Jejku, aż trudno mi uwierzyć, że nie da się Wam wykrzesać ani odrobiny ochoty ani dogodnej chwili na intymność

W jakim wieku jest Wasze dziecko że tak trudno prowadzić Ci obserwacje?

Cera

Wiek dziecka jest myślę tutaj istotnym wskaźnikiem, proszę powiedz ile maluszek ma?

Tak się zastanawiam, wiesz...Twój post nie byl pytaniem, nie był ani wrogi, ani tym bardziej nasycony jakoś szczególnie negatywnymi emocjami. Po prostu stwierdziłaś oczywisty fakt: nie kochaliśmy sie od 6 miesięcy, jest źle. Kropka.

Jak staracie sie odbudować relacje pod tym względem, w ogóle staracie się? Jak?
Pierwsze jesy uczucie-takie lub inne, potem ewentualnie bliskość fizyczna...Czy jest coś (porzućmy npr, dziecko i zmęczenie) co Was/Ciebie blokuje? Czy mąż odczucia ma podobne, pragnie bliskości czy też nie kwapi się do tego?

Dona

walecznaS

Princeska

Mój post nie był pytaniem, bo zdaję sobie sprawę, że pomoc przez internet zwłaszcza nie znając szczegółów sytuacji a tylko jej zarys jest trudna. Ale może jakieś Wasze sugestie pomogłyby mi się w tym wszystkim odnależć. I chyba chciałam się podzielić tym co przeżywam. Może zle wybrałam

Post, być może nie był przesycony emocjami, bo odczucia takie jak bunt, złość, zwątpienie wrecz rozpacz itp mam już za sobą. I to nie tylko spowodowane tą sytuacją.

Przez 2 lata naszą energię pochłaniała walka o normalność, spokój i bezpieczeństwo w naszym domu. Przeszliśmy przez swoiste "piekło", baliśmy się o życie swoje i dziecka, słyszeliśmy grozby pod swoim adresem, non stop była u nas policja, zahaczyło to też o sąd.

Czuję się zdruzgotana psychicznie, w tej chwili osiagnęłam spokój ale ta sytuacja jeszcze do końca się nie zakończyła.

Mój post nie był wrogi- nie rozumiem dlaczego taki miałby być

milunia

adwersarz

milunia niekoniecznie muszą mieszkać z kimś, wystarczy ze mieszkają koło kogoś. Ja w liceum mieszkałam z mama a pod nami sąsiadka ze schizofrenią która z całej kamienicy akurat nas sobie wybrała do prześladowania. Uroiło jej się że jej mąż alkoholik ją zdradza z moją mamą, on z reszta popełnił później samobójstwo bo nie mógł z nią wytrzymać. Z resztą sąsiadów też była skonfliktowana, na korytarzu robiła awantury z biciem włącznie. O groźbach, oblepianiu kartkami drzwi czy publicznym darciu się do nas na ulicy już nie wspominając. W sądzie też byliśmy. I nic takiemu nie zrobisz bo niepoczytalny. Nawet posiadanie mieszkania jest w tym przypadku gorsze bo się przecież nie wyprowadzisz z własnego. Sytuacji współczuje bo wiem co to znaczy bać się wejść do własnej klatki.

Princeska

Mieszkamy w domu czterorodzinnym gdzie każde dwie rodziny ma osobne wejście. My dzielimy wspólne wejście, korytarz i podwórko z chorym psychicznie agresywnym alkoholikiem, u którego niezależnie czy to dzień czy noc trwały libacje trwające od kilku dni do nawet ponad tygodnia, trochę przerwy i od nowa.

Dom ma inną akustykę niż blok, w dodatku sąsiad i jego towarzystwo zachowywali się tak hałaśliwie, że ich wrzaski, awantury, bijatyki i obelgi pod naszym adresem słychać było w całym naszym mieszkaniu. Plus bardzo głośna muzyka typu obleśne przyśpiewki.

Ja opiekując się dzieckiem byłam większość dnia sama, bo mąż w pracy. Sama z tą patologią na dole. Wiele razy bałam się nawet wyjść z domu. To był stały paraliżujący strach, bo nie wiadomo było co takiemu lub jego kolegom strzeli do głowy.

Waleczna- jeśli nie przeżyłaś podobnej sytuacji lub nie potrafisz się w nią wczuć z empatią- proszę nie oceniaj. Przeczytałaś wybiórczo moją pierwszą wypowiedz.

Princeska

Dodam jeszcze, że ten człowiek jest po kilku wyrokach a i tak policja jest wobec niego bezradna.

Cera

No dobrze, akurat strach przed takimi osobami, ok, da się zrozumieć. Co to ma do wspólżycia w małżeństwie nie mam pojęcia...

Gagusia

Cera

No, dobrze pasuje w tym względzie. w takim razie jedynie co mogę poradzić..poszukajcie innego lokum. Nic więcej nie wydukam skoro na przeszkodzie stoi pernamenty stres, policja, sąd nic poradzić nie może..

Princeska

Małgorzata jesteś kolejną osobą, która wybiórczo czyta moje wypowiedzi. Pisałam, że przez dwa lata oprócz strachu, w naszym mieszkaniu było słychać non stop to co dzieje się na dole, i to nie tylko drobne hałasy ale tak wyraznie jakby się to działo u nas. Czy Ty w takich warunkach, plus tak jak wyżej zostało napisane pernamentnym stresie byłabyś w stanie się rozluznić?

hermiona

Princeska współczuje Ci Twojej sytuacji ale nie mów tu na dziewczyny że Cię oceniają bądź wybiórczo czytają bo post jest tylko postem i nie należy się w nim doszukiwać piątego dna.
Wasza sytuacja jest patologiczna ale ja też sobie nie wyobrażam co by się musiało u mojego sąsiada dziać żebym przez rok nie uprawiała seksu z mężem,
Myśle że nie mówisz nam wszystkiego więc nie złość się że się zwyczajnie dziwimy.