..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

silva

u mnie nie za każdym razem jest taka sama temp. pokoju
bywają noce, że jest mi duszno, bo boli mnie głowa - wtedy mocno chłodzę pomieszczenie
są dni, że jest mi pieruńsko zimno i wtedy dogrzewam
trzymanie termometru w identycznych warunkach - względnie niezależnych od okna
czy kaloryfera - u mnie sprawdziło się
też miałam słabe "skoki", a teraz problem zniknął
Waleczna podejrzewała kłopoty z progesteronem Mruga

ale wyeliminowałam wszelkie zakłócenia pomiarów
u mnie jeszcze wpływ miało miejsce pomiaru - odkryłam, że śpię czasem z otwartą buzią
i przez mierzenie oralne nie zawsze pomiar był wiarygodny,
dlatego zmieniłam na waginalne
po wprowadzeniu tych zmian wykresy "poprawiły się"

to nie chodzi, że od razu skok jest słaby
moim zdaniem martwić się można, gdy np. tempka przez cały tydz. od skoku jest ledwo-ledwo na poziomie wyższych...

walecznaS

rolka

Dzięki waleczna Wesoly

Oli, a Ty badałaś progesteron?

oli

nie badalam nigdy progesteronu, gin tłumaczył mi że narazie mam sobie odpuścić badanie hormonów. podstawowe wyniki mam w normie skok też jest, śluz występuje, USG potwierdza owulacje więc mamy się starać naturalnie jeszcze do jesieni. potem zaczniemy szukać przyczyny jeżeli nie będzie II kreseczek. czegoś muszę się trzymać więc narazie odpuszczam...

gin tylko zasugerował żeby mężu się przebadał ale on nie chce...

silva

uuuu to niedobrze, powinien...
popracuj nad tym, to ważne...
wytłumacz mu, że dla Ciebie nie ma różnicy, do jakiego idzie lekarza
że jakby trzeba było sprawdzić serce, to poszlibyście do kardiologa
poza tym to sprawa Was obojga i ciąża nie zależy tylko od zdrowia kobiety,
ale i mężczyzny - powinien zachować się odpowiedzialnie, a nie jak dzieciak
chowający się przed dentystą Mruga

nie wiem sama, ale chyba tak bym próbowała rozmawiać z moim mężem

oli

wiem że to ważne on też, tylko z niego taki wstydziuch troszkę

psychicznie przygotowuje się do tego. dajemy sobie jeszcze czas bez ciśnienia... możemy troszkę poczekać

oli

no i mężu się przebadał i jest dramat. Od 2 dni żyję w innym świecie nie wiem co robić nic do mnie nie dociera, z nim nie mogę normalnie porozmawiać bo jest załamany i nerwowo reaguje, lekarz powiedział ,że nie mam płakać przy nim bo musi się trzymać i nie mam go dodatkowo smucić... wizyta u androloga dopiero za kilka tygodni ... nie ma terminów a ja nie mam siły. Z nikim nie mogę porozmawiać, bo moja rodzina od razu zrobi dramat na maksa i to ja ich będę musiała pocieszać, z rodziną męża tak samo. Strasznie mi smutno. Przepraszam że tu piszę ale chyba chciałbym się komuś wygadać. Nie ma nawet 0,5 mln plemników z czego 4% się rusza...
Proszę o modlitwę za nas...

emma

Oli, pewnie , że będę się modlić. Nie wiem jakie są szanse, nie znam się, ale myślę, ze wiele można zrobić. Począwszy od modlitwy i diety a skończywszy na jakiś lekach.
Najważniejsze to żeby się nie poddawać i nie udręczać.

Polly

Pomodlę się za Was Yar good

silva

o kurcze

sama jesteś pewnie załamana, ale teraz Ty jesteś jedynym wsparciem dla męża
dużo siły i cierpliwości :*

jadzia88

niech mąż bierze mace...

oli

Witam po długaśnej przerwie,
Weszłam przypadkiem na forum i postanowiłam napisać... pewnie mnie nikt nie pamięta bo mało się udzielałam Wink

ale zobaczyłam że pod ostatnimi postami nie podziękowałam za wsparcie. Moje ostatnie wpisy tu były pisane w ogromnym dołku ... jestem pewna, że dziewczyny się za nas pomodliły bo czułam, wsparcie. Za co teraz serdecznie dziękuję i przepraszam, że nie od razu.

Nie doczekaliśmy się ciąży i nie wiem czy kiedyś będzie nam dane być biologicznymi rodzicami. Nadal nie rozumiem dlaczego nas spotkało to co spotkało ale już coraz mniej się nad tym zastanawiam. Rozpoczynamy starania o adopcje.

Przez ten czas udało nam się osiągnąć dwie rzeczy, po pierwsze nie oszaleć a po drugie poprawić wyniki męża choć nie dawano nam szans. Na początku lekarze mówili jedynie o in vitro. a po kolejnych wynikach rozmawiali ze mną już o nasieniu dawcy, teraz być może zakwalifikowalibyśmy się na inseminację.

Chciałam się odezwać bo wiem ile dla dziewczyn w podobnej sytuacji znaczą takie wpisy ile dają nadziei. Jeżeli znalazłby się ktoś kto chciałby się wygadać to służę wsparciem.

Tak mąż bierze MACE cały czas.