..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

Cera

Ja tam właśnie myślę, że i na księży i ich naukę-może nie bezpośrednio ale jednak-ma wpływ wychowanie w rodzinie i jakie spostrzeżenie i doświadczenie ma w tym względzie. Bo (chociaż nie powinno się zaczynać zdania od "bo") jak wytłumaczyć, to, że w jednej parafii jeden ksiądz jest totalnym dewiantem na tematy seksualności i widzie tylko jedno wyjście i koniec dyskusji, nie da się porozmawiać, przedyskutować, swoich racji przedstawić. Nie i koniec- człowiek czuje się z leksza podle i jak okrutny grzesznik a inny jest luzacki i wda się w szczerą, bezpośrednią rozmowę o sprawach ludzkiej płciowości. Zrozumie-pouczy ale nie narzuci.Człowiek czuje się wtedy wysłuchany i akceptowany, rozmyśli sobie to co usłyszał, na pewno coś zaczerpnie, może zmieni się "na lepsze". Przecież nauka Kościoła jest jedna.

waleczna, dlaczego z góry odrzucasz jakąkolwiek próbę przekonania do swoich racji, czy to źle? Czy nie trzeba być otwartym? Trochę myślę, że przesadziłaś.

walecznaS

buba

Cera

waleczna, ok ja też trochę inaczej to zinterpretowałam, teraz już rozumiem. Dzięki za wyjaśnienie.

buba, tak masz rację z tym sumieniem, tylko wiesz, spotkałam się z takim nastawieniem, nawet tu na forum, że był taki nacisk na to, że mimo, że sumienie mówi, że wszystko ok, to i tak była presja, że jak to ! stosujesz prezerwatywy i nie spowiadasz się z tego? ..czy nie spowiada się człowiek z grzechów, które rozeznał w swoim sumieniu?

PS. odnośnie sumienia: ksiądz na kolędzie opowiadał nam o pewniej leciwej już kobiecie z poprzedniej parafii, która na każdej spowiedzi mówiła, że nie była posłuszna rodzicom. Ksiądz wysłuchał i widzi, że już lata ma pani sporawe i pyta: a rodzice żyją? Nie, odpowiada starsza pani. A dawno temu zmarli? Tak, proszę księdza, kiedy miałam niespełna 20 lat !!! To dlaczego się z tego spowiadasz, przecież minęło już wiele lat odkąd pochowałaś rodziców, masz już wnuki zapewne- pyta dalej ksiądz. Tak. ale sumienie mi podpowiada, że powinnam za to pokutować przez ten cały czas.
Dopiero po długich dl\dialogach z nią, rozmowach wyszło na "jaw", że to nie sumienie tylko dawne praktyki uczące szanowania rodziców i stawiania ich na piedestale (jak nie szanujesz masz grzech, zginiesz w piekle niewdzięcznico itp) tak bardzo wryły jej się w pamięć, i dawne sprawunki skazywały ją nijako na myślenie przez tyle lat o tym jako kategorii grzechu, który ciągle powracał mimo dawanego rozgrzeszenia. Po tym "obmyciu" i dociekaniu prawdy tego spowiednika powróciło w niej spokojne" sumienie" a raczej odszedł strach przez potępieniem, bo nie sądzę, że dobrze ukształtowane sumienie pozwoliło by jej się tym aż rak zadręczac tyle lat.

buba

Cera

Edycje mam w poprzednim poście, wybaczcie i doczytajcie.

Tak, wiem, i uważam, że dobrze jest napominać zgodnie z tym co czujemy i nie patrzę na to jako jakieś wiesz, bzdurne nagabywanie. Tylko właśnie, zastanawiam się czasami czy sumieniem nie można lawirować jak sterem zgodnie z własnymi potrzebami? Z drugiej strony osobiście mam tak, że jeśli wiem, że robię źle, i sumienie mnie upomina i mimo to zrobię mu na przekór, to nawet po długim czasie to wraca pod postacią sławnych wyrzutów i póki nie zrobię coś w kierunki naprawienia/odkupienia złego czynu nie da mi to spokoju. I tak właśnie ciagle to sumienie daje mi do myślenia, bo niby nie raz się mówi, że nie ma sumienia ale odczuwał coś innego i nawet jak sobie wmawiam, że dobrze zrobiłam, to i tak coś mi ciązy bo wiem, że nie do końca jest to w porządku.

Jak zamotałam to przepraszam.

Smużka

Właśnie.. Wydaje mi się, że czasem ciężko ocenić, czy coś jest naszym sumieniem, czy czymś wyuczonym, wbitym do łba (jak to szanowanie rodziców).

Ja uprawiając seks przed ślubem cały czas miałam świadomość, że to nie fair, że kradnę coś, co jest nie dla mnie jeszcze. Sumienie cały czas mnie napominało, mimo że go nie słuchałam.
A jednak w sprawie seksu małżeńskiego nie mam zupełnie żadnych wątpliwości i nawet wyuczone "mądrości" nie są w stanie mi zmącić wewnętrznego przekonania, że nie ma grzechu w seksie z miłości, wśród małżonków (nawet jeśli wytrysk nie jest do pochwy lub jest z gumką).
Uważam, że postępuję dobrze i gdybym chodziła do spowiedzi, to bym się z tego nie spowiadała.
Sumienie wyrzuca mi teraz to, że przez naprawdę nieistotne sprawy seksu postawiłam na szali cały swój byt i niebyt w KK. Teraz seks jest tak przerysowany jak kiedyś ten szacunek do rodziców. Wg mnie to nie jest prawdą. Seks nie ma aż tak wielkiej rangi, jaką mu KK przypisuje!