..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

fresita

hehe, u mnie cyconek

a moja starsza pieszczotliwie nazywa swoja pochwę "pochwinką"

agu

"cycek" to mały ssak nawet

koszatniczka

Właśnie - pochwa lub wagina to jest nieprecyzyjne określenie, odnosi się do wewnętrznych organów płciowych.
Zresztą nie widzę nic złego w zdrabnianiu słów dzieciom - siusiak i sisia są ok, bo dzieci wiedzą do czego dana część służy i tak ją nazywają. Logiczne.

Gam - dokładnie! Jak się zapyta to ok, nie można też dzieciaka okłamywać.

Mnie się też nie podoba to, że z założenia te zajęcia mają dzieci oswajać z mówieniem o sprawach seksualnych otwarcie, że nie jest to tabu społeczne. A ja tak nie uważam. To jest tabu, które się odkrywa przed wybranymi i dlatego wolałabym, sama taką edukację przeprowadzić.
Z drugiej jednak strony jest tak jak piszecie - trzeba się "dostosować" do edukacji proponowanej publicznie, bo są dzieciaki, które w swoim domu dostają wypaczony obraz rzeczywistości i takie zajęcia pozwalają to przechwycić.
Cos za coś

walecznaS

siusiak i sisia... no OK, jak ktoś woli
chociaż dla mnie sisia to dziwne
ja wolę dopowiedzieć później które to konkretnie wagina

a już w przedszkolu od córki się dowiedziałam, jakich określeń dzieci używają i że np. chłopak myśli, że dziewczynka ma też "jaja"

/i nie chodzi o jajeczka Mruga

/

koszatniczka

Ech, widać nie miał młodszej siostry... stąd te laleczki to całkiem niezły wynalazek Wesoly

mamma

Polly

Dla mnie też sisia dziwnie, ale to pewnie zależy, jak się u kogo w domu mówi Wesoly

Ja zawsze wiedziałam, że mam pochwę i wargi sromowe, a chłopcy penisa.

koszatniczka

Polly, to chyba jesteś wyjątkiem. To znaczy że zawsze, od najmłodszych lat spokojnie nazywałaś właściwie i fachowo części ciała, więc teraz Cię to nie dziwi ani żenuje, dobrze rozumiem?

mamma

hehe no polly wyjątkiem nie jest ja jestem następna Mruga

Polly

Koszatniczka, zawsze tak nazywałam, bo takich nazw nauczyli mnie rodzice i tak się mówiło w domu. Nazwy mnie nie żenują, bo używam ich od najmłodszych lat i zawsze były dla mnie takimi samymi nazwami jak pępek czy ręka.

Moja mama mówiła kiedyś, że jej mama, czyli moja babcia, zawsze wstydziła się mówić o intymnych częściach ciała, miesiączce itp. Mama podobno w wieku nastoletnim obiecała sobie, że jej dzieci będą zawsze mogły z nią porozmawiać bez krępacji na wszystkie tematy, nie będzie ukrywała skąd się biorą dzieci albo używała dziecinnych nazw na narządy płciowe.

koszatniczka

To naprawdę interesujące co piszecie, muszę sobie to dobrze przemyśleć. Powiem szczerze, że mnie samą krępują te zwroty, więc na pewno trochę takiego podejścia przekażę dziecku. Z drugiej jednak strony z tego co mówicie, wynika, że wystarczy przestać się cackać i nazywać narządy po imieniu.
Też w sumie chciałabym, żeby moje dziecko nie wstydziła się mówić o seksie i było oswojone ze swoim ciałem.
Może to chodzi o to, żeby człowiek - kobieta i mężczyzna w przyszłości zachowywali wstyd (intymność) przed innymi, ale nie wstydzili sie własnego ciała nawet przed sobą?

Polly

Co masz na myśli, pisząc, że nie będą się wstydzili NAWET przed sobą? Dlaczego nawet?

Dziecko się rodzi bez wstydu, to jest rzecz nabyta, wyuczona. Od rodziców (społeczeństwa?) zależy, co stanie się dla dziecka przedmiotem wstydu i krępacji. Myślę, że warto wpoić dziecku, że narządów płciowych nie pokazujemy obcym ludziom nie dlatego że to wstyd, ale dlatego, że te części naszego ciała są wyjątkowe, zarezerwowane później dla małżonka. Wstyd ma dość negatywny wydźwięk, tak jakby posiadanie sromu, czy penisa było czymś złym, a przecież nie jest, jest najzupełniej naturalne.

Znam sytuację, gdzie chłopiec 14-letni zachorował na nowotwór jądra. Zauważył obrzęk i odczuwał ból, ale nie powiedział rodzicom, bo w domu to był temat tabu i wstydził się przed nimi. Rodzice poszli z nim do lekarza dopiero jak sami zauważyli problem, czyli po około pół roku choroby. Niestety, pomimo leczenia, chłopca nie dało się już uratować Sad

mnie ta sytuacja dała dużo do myślenia.

koszatniczka

Polly postaram się wyjaśnić o co mi chodzi.

Samo słowo wstyd wydaje się mieć konotacje negatywne. Natomiast w nauczaniu Kościoła - JPII "Miłość i odpowiedzialność" wstyd okazuje się być pozytywny, okazuje się być czymś co pozwala chronić swoją seksualność.
Ja powiem szczerze, że nauczanie KK w tej kwestii to dla mnie względna nowość i próbuję sobie to poukładać.
Zastanawiałam się w takim razie czy wstyd mógłby być na dwóch wymiarach: masz wstyd, który pozwala chować i chronić przed obcymi, a masz wstyd, który powoduje poniżenie, umniejszenie...

gam

Ale wstyd a pieszczotliwie czy delikatne nazywanie narządów to zupełnie dwie rożne sprawy ! Mozna sie wstydzić i w ogóle nic nie mowić na temat swojej płci i jej fizjologi a mozna być doskonale zorientowanym i pozbawionym pruderii i mimo wszystko z wyboru nazywać narządy inaczej niż fachowo....
Moja córka wie ze to co na miedzy nogami to srom, pochwa, wagina i co tam jeszcze a mimo to wolimy powiedzieć obtarlam sobie pisie

niż srom i nie ma w tym nic co swiadczyłoby o wstydzie.
Jeżeli ktos od dziecka mówił boli mnie penis albo srom to luz i wcale nie znaczy , ze jest bardziej uświadomiony czy bezpruderyjny niż tez co mówi pisia.
Zauważyłam ze zrobiły sie dwa obozy i nie ma środka , albo nazywasz fachowo i jesteś uświadomiony albo mówisz delikatniej bo krępuje cię wstyd...

Polly

Hmm, nie myślałam o tym w ten sposób i przyznam, że nie czytałam nauki Kościoła na ten temat. Rozumiem, o czym mówisz i być może faktycznie, pojęcie wstydu może mieć wymiar negatywny jak i pozytywny. Ja zawsze odbierałam wstyd negatywnie (np. wstydzę się popełnionych grzechów), nigdy nie używałam pojęcia wstydu w pozytywnym aspekcie. Prawdopodobnie po prostu inaczej nazywałam ten "pozytywny wstyd" (intymnością?, prywatnością?).

Wracając jednak do tematu dzieci, ja jestem wdzięczna swoim rodzicom, że do tematów narządów płciowych, miesiączki, seksu, podchodzili naturalnie i bez skrępowania. Zarówno jako dziecko jak i nastolatka wiedziałam, że z problemami lub wątpliwościami dotyczącymi tych kwestii zawsze mogę się do nich zgłosić i to dawało mi pewne poczucie komfortu (nawet npr nauczyła mnie mama Mruga

) . Myślę też, że takie wychowanie pozwoliło mi też bez skrępowania wejść w intymne relacje z mężem ( a często spotykałam się z tym, że koleżanki bały się przed ślubem nocy poślubnej i wstydziły się początkowo rozebrać przed mężem).

Gam, nie chodzi mi o to, że jak ktoś nazywa narządy płciowe inaczej niż fachowo, to znaczy, że się wstydzi Wesoly

Jestem za tym, żeby każdy nazywał jak chce, tylko żeby nauczyć dzieci również tych fachowych nazw, żeby umiały w razie potrzeby nazwać swoje części ciała poprawnie. O wstydzie piszę jedynie w odniesieniu do tego, co napisała koszatniczka - że sama czuje się trochę skrępowana i pewnie część tego skrępowania przekaże dzieciom.