..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

ewcia87

Ależ ja jestem kobiecą kobietą Wesoly

jedno drugiego nie wyklucza. Uwielbiam bycie kobietą. I uwielbiam poczucie niezależności i zwyczajnie uwielbiam zajęcia typu "naprawić gniazdko, założyć żyrandol albo wywiercić dziurę w ścianie (najlepiej wiertarą z udarem

)" - jako dzieciak pomagałam ojcu w takich różnych drobnych zajęciach i mi się spodobało. Ciekawe, bo moich braci nigdy do tego nie ciągnęło Mruga

Myślę, że nie tak łatwo wpędzić mężczyznę w metroseksualizm, jeśli w domu są zdrowe układy emocjonalne między rodzicami i w najbliższym otoczeniu też. Mam piękne zdjęcie dziadka w sukience - dzieci tak chodziły za jego czasów. Żaden tam metro ani tym bardziej homo nie był. Poza tym jeśli nikt dziecka siłą na katechezę nie zaciagnie, to myślę, że podobnie nikt nie zmusi do ubrania się w kieckę i koniecznej zabawy lalkami (zresztą jak zmusi, to zawsze można lalce urwać głowę

albo ogolić nożyczkami - to tylko przedmiot - jak pisałam, mnie próbowano wciskać lalki, no i... nie wyszło nic z tej indoktrynacji).

Moim zdaniem zdecydowanie tym, co może najgorzej wpłynąć na akceptację własnej płci i obraz siebie jest niezdrowy układ emocjonalny z rodzicami i między tymi rodzicami (np. bardzo dominująca matka i bardzo podporządkowany ojciec albo odwrotnie, "seksualny" stosunek matki do syna, duża zaborczość uczuciowa...) - żadne przedszkole i żadna zabawka-przedmiot nie skrzywdzi dziecka, które ma zdrowe emocje i wzorce w domu. Dla dziecka w tym wieku rodzice to największy i bezwzględny autorytet. Takie mam obserwacje z okolicy. A obserwuję sporo, bo rozwój i emocje to zdecydowanie moja pasja :>

Oczywiście to mój pogląd - żadnego przedszkola się nie boję, chcę tylko, żeby się Mikrus zdrowy urodził... Albo zdrowa. I będzie dobrze, cokolwiek głupiego tam na górze wymyślą i uchwalą.

A jeszcze obok tematu (bo to podstawówka, nie przedszkole), co można ciekawego na katechezie usłyszeć - moja siostra takie zdanie przyniosła ze swojej szkoły: Papierosy nie są grzechem, ale niejedzenie mięsa jest grzechem ciężkim. Ciekawe... zupełnie zapewne bez związku z tym, że pani X jest zaciętą palaczką i uwielbia schaboszczaki. Kilka rozmów z Młodszą, sensowne argumenty, własny przykład - i nawet taka próba wyprania mózgu się nie udała.

koszatniczka

agu

Nieinformowanie rodziców jest niezgodne z prawem i po prostu chore.

Ewcia, przykre że dziwne poglądy różnych ludzi zostały Ci sprzedane jako katolickie. Jeżeli to była katechetka, to można było nawet zgłosić u proboszcza, a dalej w wydz. katechetycznym. Ale by była afera.

Jednak tutaj też kwestia wygląda tak, że na katechezę posyłasz dobrowolnie. Jak można w tajemnicy przed rodzicami...

ewcia87

koszatniczka - nie, ja ludzi nie kataloguję. Każdy ma inne poglądy. Tylko wiesz, dziecko poszło na KATECHEZĘ, nie na takie bzdury. Też nas nikt nie informował, że będzie miała takie idiotyzmy do głowy kładzione. Myśleliśmy czy coś z tym robić, ale ostatecznie zostało "naprostowane" w domu. I działa. I nawet chodziła tam dalej. Uznałam to za świetne ćwiczenie z "kochanie, widzisz, dorośli ludzie plotą czasem niemożebnie! traktuj to, proszę, jak komedię Kwadratowy

". Ja uważam, że bezwzględne autorytety są złe, więc takie samopodważenie w tak ordynarny sposób przez panią X było mi wręcz na rękę. Mruga

Ja myślę, że nigdy się nie wie na 100% "co będą z dzieckiem robić" - czy to na katechezie, czy na zwykłych przedmiotach, czy na jakichś zajęciach równościowych. Zwykły rozkład Gaussa - większość ludzi jest normalna, większość zajęć jest normalna, część jest przęgieta w którąś stronę. To kwestia zaufania do tego, komu powierzamy opiekę - i rozmowy z dzieckiem na bieżąco.

agu - to nie mi, tylko siostrze Wesoly

ale to nieistotne. Ja już swoje wiem, ona również. Bardzo istotna jest umiejętność filtrowania informacji w dzisiejszym świecie, oddzielenia sensownych od bzdur, czy jak kto woli, ziarna od plew. A katecheza niby dobrowolna, ale "wszyscy chodzą" i w środku zajęć, więc to też nie do końca takie "czyste".

koszatniczka

Ewcia87 - i pewnie w większości domów tak to się odbywa Mruga

Dziecko przynosi jakieś rewelacje, a rodzice i tak mają swoje zdanie

Zresztą, katecheza ma jedynie być uzupełnieniem tego co dziecko wynosi z domu. Podobno.
Innymi słowy nikt za nas dzieci nie wychowa;)

Przypomniałaś mi historię z mojej podstawówki. Otóż w klasach 1-3 dziewczynki były sadzane z chłopcami, żeby ich dyscyplinować. Jak chłopiec był niegrzeczny to można było go trzasnąć książką w głowę. Wtedy wydawało mi się to zupełnie naturalne! Aż dziwię się, że żadna mama nie zareagowała...

Edit: nie wiem o czym rozmawialiście z Młodą, ale wiesz, tu chyba nie chodzi o podważenie autorytetu, tylko wytłumaczenie co jest nie tak w jej myśleniu i dlaczego nie zgadza sie to z nauką Kościoła... W zasadzie całkiem krecia robota, bo dziewczynka w tym momencie nie ma zaufania do katechetki - i tym samym do Kościoła. Ja bym jednak pogadała z babą, bo tak być nie może

fiamma75

Też muszę czasami prostować dziecku to, co wygaduje katechetka - podobna najlepsza.

ewcia87

Widzisz, tu się pewnie różnimy, bo ja nie chciałam zaufania do Kościoła. Jak mówię, bezwzględnych autorytetów nie uznaję i taki światopogląd "sprzedawałam". Przekazywana informacja jest taka, że człowieka trzeba szanować, słuchać każdego, bo od każdego się można potencjalnie czegoś sensownego nauczyć, ale i filtrować każdą informację, którą się dostaje - jeśli coś ewidentnie nie pasuje, to trzeba to sprawdzić z innymi źródłami i zadecydować o ewentualnym wyrzuceniu tejże informacji na śmietnik. A jeśli takich bzdur z pewnych ust płynie więcej, to się śmietnikuje informacyjnie całą osobę - czyli można się uśmiechać i jej przytakiwać, nie należy brać do siebie tego, co produkuje. Tą metodą nie obawiam się, że ktokolwiek się podepnie pod święty autorytet Kościoła i skrzywdzi dziecko - a niestety takich "wycierających sobie gębę" jest raczej więcej niż mniej. Przy każdym autorytecie się roić zaczyna. Taka nisza ekologiczna. Dla pasożytów Mruga

Jak mówię - to jest moje podejście, a że, jak widać, jestem uparta, to na wychowanie Młodej miałam spory wpływ, mimo młodego wtedy wieku Mruga

no i te poglądy bronią się same... czy to względem osób z kręgu Kościoła, czy nauczycieli, później wykładowców czy wreszcie ludzi z którymi się pracuje. Ludzie są tylko ludźmi - a to znaczy, że mogą mówić i robić mądre i bardzo pożyteczne rzeczy, albo totalnie błądzić. Czasem chwilowo, czasem permanentnie. Słuchać ludzi - tak. Autorytetom bezwzględnym - nie.

Ha, i wyjdę na anarchistkę (tak wygląda jak sama to czytam), a to też nieprawda

Itka

Ja tam uważam że to równościowe przedszkole nie jest potrzebne...
Jednak tak jak pisze Ewcia, i tak do końca nie ma się wpływu co dziecko usłyszy w szkole czy przedszkolu.

ewcia87

Ja też uważam, że nie jest potrzebne. Uważam też, że nie jest niebezpieczne.
Wesoly

Iskra

koszatniczka

[link widoczny dla zalogowanych]

Nareszcie - merytoryczna krytyka programu. Super!

fiamma75

bardzo ciekawa opinia, merytoryczna, konkretna!

Arcia

Moim zdaniem najciekawsze byłyby praktyczne zajęcia: np. zaproszenie do przedszkola Iskry, aby pokazała jak się rozkręca silnik i jakie to ciekawe oraz Ewci87 aby opowiedziała o swojej "męskiej" pracy Wesoly

ewcia87

Jak dla mnie jest tylko jedno, ogromne zagrożenie, w jakimkolwiek nurcie, czy to "dżenderowym" czy "antydżenderowym" - i jest to obrzydzanie dziecku samego siebie i brak akceptacji.

Odwrotnie, jest tylko jedna prawidłowa ścieżka, absolutnie pozbawiona niebezpieczeństwa - akceptacja. Dziecko coś wybiera, a dorosły powinien tylko to przyjąć. Czyli: nie ma sensu zarówno usilne "upłciowianie", jeśli dziecko (czy później dorosły człowiek) nie chce się do końca mieścić w określonej szufladce. Nie ma też sensu usilne wyrzucanie z tej szufladki, jeśli komuś w niej dobrze. A niektórym częściowo w niej dobrze (np. mi Mruga

bycie kobietą całkowicie i w pełni akceptuję, ale nie chcę być ograniczana) - i też powinni mieć miejsce.

A to znaczy, że nie powinno się wyśmiewać, nie powinno się zabraniać zachowań tylko ze względu na to, że nie pasują do stereotypu płci. Tyle. Takie proste, takie... nierealne.

Nierealne, bo wielu ludziom się wydaje, że wszyscy musza żyć dokładnie tak jak oni. A jest tyle ścieżek.

Akceptacja nikogo nie skrzywdzi, nie zmetroseksualizuje, nie wypchnie kobiety na traktor.

Akceptacja - i dawanie możliwości.

Edwarda