..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

sagitta

Ok, teraz rozumiem. Ton Twojego poprzedniego posta odebrałam całkiem inaczej.

kukułka

No tak, to przez moją skrótowość...

novva

O grafiku ciąż nie słyszałam, o uzgadnianiu z koleżankami też nie Shocked

Absurdalne to moim zdaniem, bo w większości przypadków dokładnej daty nie da się zaplanować. Nie mówiłabym też nikomu, że staramy się o dziecko, bo nikomu nic do tego.
Jeszcze w zeszłym roku się przejmowałam problemem "ciąża/dziecko a praca". Jak się okazało w czasie mojego dłuższego zwolnienia, nie jestem niezastąpiona - poradzili sobie beze mnie, tyle że robiłam, co mogłam, w domu, byłam pod telefonem i emailem. O ewentualnej ciąży musiałabym oczywiście powiedzieć dyrektorowi na tyle wcześnie, żeby dało się sensownie zaplanować zajęcia na kolejny semestr. Starałabym się nikomu nie utrudnić życia, ale bez przesady - nie pracowałabym, gdybym rzeczywiście z jakichś ważnych względów nie mogła. Pewnie nienajlepiej bym się z tym czuła, bo z reguły jestem odpowiedzialna aż do przesady i świadomość, że ktoś musi za mnie nadrabiać, byłaby przykra. Ale czasami są takie przypadki, że trzeba to przyjąć z pokorą i nic się nie da zrobić. Może nadarzy się okazja, żeby się odwdzięczyć.

Gagusia

w życiu nie wpadłabym na pomysł uzgadniania ciąży z szefem czy koleżankami z pracy. tylko kiedyś na luźne pytanie "a pani kiedy myśli o dziecku?" odpowiedziałam, że już niebawem. i po trzech miesiącach zaszłam w ciążę. pracowałam prawie cały czas. oczywiście kolegom przybyło pracy przez moją ciążę, choćby dlatego, że w ciąży się nie dyżuruje i ktoś musiał za mnie te dyżury wziąć, ale tu akurat wszystko jedno czy teraz, czy za 2 lata, tego się nie uniknie. kiedyś ktoś następny będzie oczekiwał dziecka i ja będę musiała więcej pracować, taka już kolej rzeczy

abeba · Gość

kurczę, ale u mnie w pracy naprawdę jest zonglerka czasem.
do tego - wiecie, ja jestem najmłodsza z trzech bab. Jedna z nich urodziła tuż po studiach. druga - tuż po 30tce. Normalnie czuję jak patrzą mi na ręce, a raczej na brzuch Very Happy

wolalabym iść sladem tej pierwszzej, ale z drugiej strony moj maż zarabia pewnie 1/3 tego co jej a to zmienia układ priorytetów. raz gadalysmy o aparatach ortodontycznych, jedna miała aparat w ciazy i twierdzi, że w ciaży sie szybciej prostują. Mówię "hmmm, może faktycznie" a na to słyszę "to co, jak się zjawisz z aparatem to mamy gratulować" itd. itp. taka atmosferka to niezła presja.
jakoś tak sie głupio czuję, jak szczeniara w całym tym układzie, czasem ma ochotę poprosić o radę Yellow_Light_Colorz_PDT_05

kukułka

Eeee, no presja to jest wszędzie, u mnie w pracy te zbyła. A jak juz o presji zapomnieli, to ja akurat wtedy im powiedziałam i teraz to dopiero na brzuch patrża, jakby rósł z dnia na dzień. Ech...jakby sie cżłowiek mial presją przejmowac.... Rób tak jak uważasz, nie sugeruj sie kolezankami.

novva

kukułka

Penie tak, ale mozna sie tego oduczyć. Ja np mam dużą, wtrącającą się rodzinę (nawet prababcia się wtrąca, skadinad jak na prababcię, bardzo młoda jeszcze, może nie w metryce, ale w zachowaniu), z każdej strony inna presja. Jakbym się miała przejmowac, tobym zwariowała, więc musiałam się oduczyć. Jak się chce, to się da. Przy presji koleżanek nawet łatwiej niz przy presji bezkompromisowej rodziny,na którą czasem innego sposobu nie ma niz się nie odzywac jakiś czas itp, bo jest niereformowalna.

abeba · Gość

to nie jest presja, ze powinnam i pytanie "kiedy?"
Tylko takie poczucie, że jestem najmłodsza i wszyscy sie będą śmiać, ze jestem nieodpowiedzialna. albo, ze robię coś nie tak...Albo odwrotnie, ze ja tam jestem namłodsza i jeszcze nie moja pora.....
Rany, wczoraj miałam rozmowę z szefem o przyszłości, o studiach, tematach, promotorze, planwanych projektach....pytał czy docelowo chce pracować na cały czy na pół etatu.... Powiedziałam ze zależy.... od tego czy pójde na studia doktoranckie! hilfe, co ja mam zrobić (poza tym, że wychodzi mi,że jeśli już to powinnam była zajść w ciażę zimą, bo jesień będzie spokojna w pracy).
nie umiem kłamać!

kukułka

Nikt Ci nie powie, co masz zrobić. To twoja decyzja. Mnie w całej tej sytuacji najmniej by obchodziło, czy sie ze mnie śmieją, czy nie. I tak nie dogodzisz wszystkim. ja też tuz przed ciążą omawiałam z szefem mnóstwo spraw zwiazanych z planowaniem zawodowym (jakies palny miałam, bo nie wiedziałam, czy zajdziemy od razu, ale o tych palnach mu nie mówiłam). A poza tym jaką masz pewnosc, abeba, ze jak zaplanujesz, to wcelujesz dokłądnie w tej najbardziej optymalny dla twojej pracy miesiąc, a nie miesiąc wcześniej czy później? A potem jak nie wyrobisz normy w odpowiednim miesiącu, to będziesz się stresowac, że musisz w następnym zajść, bo praca i szef krzywo spojrzy? Po co ci taki stres? On staraniom nie sprzyja. Firma się bez Ciebie nie zawali, spokojnie.
No, i istoniejsze od skrzywienia szefa jest to, co twój mąż mysli o planach macierzyńsko-ojcowskich. Jak on to postrzega?

kajanna

kukułka

Może to asertywność typowo forumowa? Yellow_Light_Colorz_PDT_02

Gagusia