..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

Dalia · Wysłany: Wto 10:18, 20 Mar 2007 Temat postu:

Sagitta, mam podobna sytuacje do Twojej: ja jestem wierzaca, a maz nie. Nie chodzi do kosciola i uwaza, ze to troche jak zabobony, jak sredniowiecze. Nie potrafi zrozumiec, co mi daje cotygodniowa msza. Mamy dwoje dzieci, starszy synek ma 3 latka. Narazie chetnie chodzi ze mna do kosciola, zegna sie kazdego wieczora przed spaniem, ale po prostu jeszcze niewiele rozumie, a ja chyba nie wiem, jak z 3-latkiem rozmawiac o Bogu. Wszystko niby jest ok, ale zastanawiam sie jak to bedzie w przyszlosci. Ja pojde do kosciola, a dzieci nie, bo przeciez wygodniej zostac w domu z tata? Moj maz nie przeciwstawia sie, bysmy chodzili do kosciola, ale przeciez to jego postawa, urwane slowo, wypowiedziane niechcacy moze rzutowac na dzieci. Czasem sie zastanawiam, czy dobrze zrobilam, wychodzac za niewierzacego.

pinky · Wysłany: Wto 10:33, 20 Mar 2007 Temat postu:

Dalia · Wysłany: Wto 11:35, 20 Mar 2007 Temat postu:

Wiesz, Pinky, zastanawiam sie tez nad tym, ale ciezki orzech... za ciezki na mnie. Pamietam Ewangelie z naszego slubu, bylo tam cos o przyprowadzeniu cudzoziemca (moj maz nie jest Polakiem), musze poszukac tego w Pismie Sw. Moze ktos kojarzy te slowa?

Dona

ale jestem strasznie dumna..

dzis mój syn bez zjakniecia wyrecytował całe "Aniele Bozy"...

a to mądrala...
zazwyczaj to ja sie modliłam , o on mówił " Do Ciebie Boziu raczki składam, prosze o zdrowko moje, mamusi i tatusia"- taka była jego modlitwa, za to dzis, pierwszy raz wyrecytował pieknie ta modlitwe...
ze słuchu sie nauczył..

Karafka

no to zuch chlopak!!! ja tez umielam najpierw Aniele Bozy Wesoly

do tej pory to moj numer jeden

zawsze nia zaczynam

kukułka

no to super Wesoly

moja pierwsza modlitwa to bylo Ojcze nasz, potem Zdrowas Mario 9ktore mi sie wtedy wydawalo kosmicznie dlugie). nauczylam sie tego jak mialam ...6 lat i juz umialam czytac. tata mi to pokazal w ksiazeczce do nabozenstwa, kazal sie wyuczyc i przepytal

wczesniej nikt nie widzial potrzeby tego mnie uczyc (coz, takie poglady mojej rodzinki). A Aniele...nauczyla mnie babcia duuzo pozniej po Ojcze nasz Confused

darus

temat odświeżony...podzielę się moją rzeczywistością. Sama dopiero dwa lata temu zaczęłam żyć z Bogiem. wychowałam się na wsi, i jak któraś już pisała, to każdy chodził do kościoła, spowiedzi, komunii...no bo ludzie patrzą!moje dzieci przygotowują się do I komunii( mają 8 i 7 lat). gdy miały 3, 4 lata próbowałam uczyć ich modlitw..."klepałam" razem z nimi, ale oświeciło mnie, że to bez sensu. oni tego nie rozumieją! od dwóch lat modlimy się razem swoimi słowami, rozmawiamy o bliskości Boga w naszym życiu, czytamy Biblię- w obrazkach i tą "dorosłą", gdziekolwiek jesteśmy jest dobry czas do rozmawiania o Bogu, tłumaczę, że Bogu miła jest każda modlitwa: i ta "Boże, dziękuję Ci za dzisiejszy dzień" jak i cały różaniec, byleby płynęła prosto z serca. sama nie zawsze chodzę do kościoła, bo nie lubię "zaliczania" mszy. idę, kiedy czuję potrzebę. dzieci chodzą do kościoła z mężem, przekupywane, proszone, straszone, " no bo tak trzeba". dzieci nie chcą chodzić, bo się tam nudzą, nie rozumieją całego obrządku mszy- mąż ich zmusza, no bo pójdą do komunii i jak to będzie...zgadzam się na to z wielkim bólem serca...moim zdaniem Bogu byłoby milsze, gdyby dzieci z radościa i zainteresowaniem czytały biblię, rozmawiały o niej a nie ze strachu starałyby się wytrzymać godzinę w kościele.
teraz uczymy się razem modlitw do zaliczenia do I komunii. traktuję to jako wierszyki, bo chłopcy wielu słów nie rozumieją a co dopiero przesłania modlitw, przykazań.
ufam, że taka mieszanka: moja postawa wobec Boga, czytanie Bibli i chodzenie do kościoła (choć czasem takie trudne) oraz wszechobecny Duch Swięty będą dobrym fundamentem wiary dla naszych dzieci

Dona

Dona

przyznam sie szczerze, nie zabieram synka do koscioła, szczególnie teraz , w zimie, chodzimy wiec z mezem osobno.. Sad

ale jak czytam taki tekst, to juz w zupełnosci odechciewa mi sie przyprowadzania dziecka do kościoła, nawet w lato...

jestem okropnym rodzicem, bo nie potrafie niestety zmusic mojego dziecka, zeby grzecznie wysiedziało godzine w kosciele... Shocked

strzyga

Dona, nie obraź się, ale moim zdaniem ksiądz ma tu wiele racji, patrząc po rodzicach (znanych mi osobiście). Confused

Mi na przykład nie przeszkadza mówiące coś do rodziców, czy kręcące się w okolicy mnie dziecko, natomiast, gdy ono biega, wrzeszczy i piszczy jak najbardziej, bo nie dość, że nie mam szans wtedy usłyszeć ewangelii/ kazania/ czytania itp. to nawet nie słyszę własnych myśli. Confused

A rodzic po zwróceniu uwagi jest jeszcze oburzony, że jak tak można naruszać prawa jego dziecka do wywrzeszczania się (bezstresowe wychowanie) i zdziwony, że nikt się jego dzieckiem nie zachwyca. Wsciekly

channel

Strzyga - widać że nie masz dzieci. Są dzieci z mniejszym temperamentem - może i usiedzą w ławce ( na pewno nie godzinę), a są takie co będą biegały, oglądały, zaglądały księdzu i ministrantom w oczy. Owszem rodzic powinien dopilnować aby dziecko nie zrobiło sobie i innym w kościele kzywdy, ale na pewno nie oczekuje zachwytu nad swoim dzieckiem. Raczej bardzo często jest zawstydzony i zagubiony - nie wiedząc jak ma reagować, aby nie wzbudzać zainteresowania sobą i swoim dzieckiem podczas mszy.
W naszym kosciele dzieci są mile widziane. Wczoraj nawet jedno siedziało w "Szopce" na wielbłądzie.
Nie przesadzajmy. Dziecko uczy się przez naśladownictwo. Będąc na mszy, obserwuje zachowania rodziców i innych ludzi, z czasem zaczyna zachowywać się podobnie. Trzeba dać mu tylko taką szansę.

fiamma75

Channel ma rację. Strzygo, pogadamy, jak Twoje dziecko będzie robić sceny w kościele.
My bierzemy Dobrusię do kościoła, w którym ona często biega (i nie gonimy jej, bo wtedy zwiewa), cieszy się głośno, ostatnio gł. wrzuca pieniązki do aniołka z kiwającą główką.
Staramy się chodzić na msze dla dzieci. Jeżeli komuś dorosłemu się nie podoba, to po co przyszedł na mszę dla dzieci?
Ma takie samo prawo być w kościele jak oburzony dorosły. Nie hałasuje złośliwie.
Nasz zaprzyjaźniony ksiądz, proboszz niestety nienaszej parafii, mówi, że robimy b. dobrze chodząc wszyscy razem, i że choć teraz tego mała nie rozumie, to zaowocuje.
W każdym razie wie już gdzie jest Bozia, pokaże i powie krzyżyk, zrobi głośne "amen" i złoży ręce

strzyga

Fiamma, ja nie chodzę na mszę dla dzieci. Jak tam sobie uważacie, ale po tym, co widzę mam inne zdanie i myślę, że bardzo dużo zależy od rodziców i wychowania.
Channel, nie mówię, żeby dziecko godzinę czasu siedziało w ławce. Bez przesady! Wyżej podałam tylko przeykład zachowania rodzica, obok którego akurat stałam niedawno. I to nie jest jednostkowy przypadek. Do takich rodziców, uważam, jest skierowany tekst tego księdza.

gam

Może to wygląda na chwalenie się ale co mi tam , mam to szczęście , że moje dzieci są naprawdę grzeczne w kościele. Nie miałam i nie mam z nimi większych problemów. Same częśto zwracają uwagę na inne dzieci które źle się zachowują i na swój sposób są oburzone, że można źle zachowywać się podczas mszy świętej.Wielokrotnie byliśmy świadkami jak ksiądz musiał przerwać mszę z powodu zagłuszających go dzieciaków.

To co mnie najbardziej drażni (ale to ewidentna wina rodziców) to urządzanie sobie stołówki w kościele, kanapeczki, chipsy i ich cebulowy smród (daj Boże żeby to był tylko paluszek czy herbatnik),serki danonki, i butle z różnym piciem, rozumiem jeśli to jest upał w lecie jasne dla małego dziecka picie może być ale w innym przypadku, kurcze dzieciak nie umrze z głodu przez godzinę. Moje nie raz nie chciały rano przed wyjściem do kościoła zjeść śniadania, poszły głodne a po powrocie zjadły z większym apetytem i nie popadały.

juka

a moje są różne. dlatego uważam, że w takim wieku - rok, dwa, to głównie kwestia temperamentu dziecka. co z tego, jeśli zatrzymam córkę siłą przy sobie, jeśli ona z tego powodu podniesie wrzask na całą okolicę? z kolei drugiej wystarczy szeptem powiedzieć ciii... i ona jest cichutko i grzeczna. a syn do 5 r. ż. przsypiał calą mszę na rękach Laughing