..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

Iskra

nastolatki wśród których moda to "ateizm" czyli właśnie to plucie na kościół

z kolei patrząc po komentarzach to jest tam dużo osób powyżej 20roku życia z mentalnością nastolatków.

ja znam też ludzi "wszystkich rodzajów" i zagorzałych ateistów i katolików i hipokrytów i tych, którzy nadal poszukują swojej drogi w życiu. Gdyby świat takim nie był to byśmy się zanudzili i tyle Mruga

niestety, nigdy nie znalazłam się w środowisku w pracy czy "szkole" żeby bycie osobą wierzącą i praktykującą było modne - może jeszcze tego w życiu doświadczę Mruga

Hermiona do usług, zawsze chętnie nazwę kogoś porządnym człowiekiem

ewcia87

Iskra - przykro mi. W moim środowisku (a właściwie we wszystkich chyba, w których się obracam) ludzi autentycznych się docenia. Autentycznie wierzących również. Ci ateiści różnej maści też doceniają. No, chyba że ktoś jest katolikiem jedynej słusznej drogi i wykazuje się poczuciem wyższości nad tym motłochem Mruga

albo próbuje siłą nawracać - że tacy wywołują odruch oporu, to chyba nie dziwne. Tolerancja rodzi tolerancję, agresja-agresję. Niestety o to drugie dużo łatwiej (wzbudzić agresję niż ją wygasić).

koszatniczka

[link widoczny dla zalogowanych]

dla chętnych - przejrzałam, wynika z tego, że wciąż ponad 50% ludzi chodzi do kościoła co niedzielę,
Ciekawe trendy. Generalnie coraz mniej ludzi chodzi do kościoła, ale coraz więcej przystępuje do komunii.
Ciekawa jestem jakiś komentarzy na ten temat

brain

koszatniczka

też tak sobie pomyślałam. Ale to nie tylko tak, że procent się zmienia. Po prostu więcej ludzi podchodzi też do komunii Wesoly

emma

Cieszy mnie to. W sobotę byłam na mszy św wieczornej, bo była nasza intencja. I byłam zdumiona ilością ludzi. Fakt, pewnie paru było ze względu na to, że być może w niedzielę nie mogli ale i tak było dużo. Na pewno więcej niż 50 osób, może 80.
I nie same staruszki, ale ludzie w średnim wieku i młodzi.

kukułka

koszatniczka

proszę - krótki komentarz
[link widoczny dla zalogowanych]

może to dobra tendencja...

lisc

tak, jest nas w kościołach mniej, ale co zauważam, to większą... świadomość, gorliwość?
jest jakaś tam prognoza, że pomału będziemy się cofać do chrześcijaństwa jak w pierwszych wiekach, małe i może niemile widziane wspólnoty, ale za to silne wiarą

Tomek

Ktoś chodził do kościoła, bo zawsze się chodziło, wszyscy chodzili, itd. Teraz jednak coraz więcej ludzi dostrzega, że hmm.. że można nie chodzić do kościoła. Pojawia się pytanie (i pokusa) - po co ja chodzę do kościoła?
Jeśli ktoś odpowie sobie, że chodzi, ponieważ wierzy i jest to dla niego ważne, to wzrasta jego zaangażowanie religijne.
Jeśli odpowie sobie, że właściwie to nie wie, że można ... to i owo, że tak właściwie to ..., itd. przestaje chodzić systematycznie, potem chodzi sporadycznie, ostatecznie dociera tylko z okazji świat (albo i wcale).
Może też dojść do wniosku, że chodził, bo musiał, bo go tak zindoktrynowano i rodzi się złość, opór, bunt, chęć zemsty - to częściej w przypadku nastolatków, młodych dorosłych, choć pewnie nie tylko.

Taką sobie teorię na swój użytek spisałem.

Edwarda

Tooooomek, kopę lat Mruga

Mam nadzieję, że zabawisz dłużej Wesoly

Beacia96

Sama rozważam apostazję, bo od kilku lat nie uczęszczam na msze, nie zgadzam się z dogmatyką KK, wiara w Boga też gdzieś uleciała po drodze. Jedyne co mi stoi na przeszkodzie, to że mieszkam na wsi i mogę być wytykana palcami. No i mój kolega wstąpił do seminarium- obawiam się, że odejście od KK spowoduje zerwanie/ osłabienie przyjaźni, bo w ten sposób zaneguję to, czemu on chce poświęcić życie. Mam kilku wierzących przyjaciół (w tym jednego mocno wierzącego), w jego obecności nawet nie podejmuję tego tematu, bo zaraz by na mnie krzywo spojrzał i próbował "nawracać". Bardzo go lubię, ale nie lubię jak w towarzystwie rozważa na tematy religijne. Szkoda, że 21 lat temu rodzice zadecydowali za mnie, jakby urodziła się w rodzinie ateistów byłoby prościej.
Nie rozumiem oburzenia mamy, żeby dziś jak ksiądz będzie chodził po kolędzie go nie wpuszczać. Uparła się, mimo że sama nie praktykuje i jeszcze krytykuje księży za pedofilię/ nadmierne bogactwo. Dla mnie to hipokryzja. Niech sama go przyjmuje jak wierzy, bo ani ojciec ani brat ani ja nie wierzymy (odeszliśmy w podobnym momencie).

hermiona

apostazja to bardzo drastyczna decyzja. wiem, że zabrzmię jak stara prukwa ale widzę po Twoich postach Beaciu, że jesteś dość radykalna mimo naprawdę młodego wieku, a to niebezpieczne.
ja jestem ateistką, i nie przeszkadza mi to mieć mniej lub bardziej wierzących przyjaciół. sama nigdy nie schodzę na takie tematy, bo nie jestem wojująca i nie będę nikogo namawiała do niczego i chcę, żeby mnie też zostawiono w spokoju.
Myślę czasem o apostazji, ale pochodzę z małej wsi i wiem, że moi rodzice by tego nie przeżyli wizerunkowo, że tak powiem. Może jak się proboszcz kiedyś zmieni. Tak czy owak dążę do tego, żebyś jeszcze poczekała z tak poważnymi decyzjami.

Beacia96

Po prostu żadna ze mnie katoliczka. Nie ma czegoś takiego dla mnie jak wierzący i niepraktykujący. Nie chcę się męczyć i zmuszać do czegoś jak np do przyjęcia bierzmowania, które przyjęłam pod presją. Rodzice też nie dawali mi zbyt dobrego przykładu, bo na mszę chodzili tylko 2 razy do roku i ze mną na przygotowania do sakramentów (których nie znosiłam). Teraz w ogóle nie chodzimy i jest nam z tym dobrze. Mama jest wierząca niepraktykująca, reszta domowników nie wierzy. U mnie na wsi apostazja mogłaby być utrudniona, bo proboszcz kocha maoralizować i straszyłby mnie piekłem. Na razie się nie "wykreślę", ale widzę, że uczestnictwo w KK nie daje mi żadnych korzyści. Skoro wiary nie ma, to uczestnictwo na pokaz w całej liturgii byłoby dla mnie fałszywe, źle bym się z tym czuła.

anquelice

Beaciu, bardzo mi przykro, że stoisz przed tak trudną decyzją, że masz dylematy religijne itp. Moim zdaniem ludzie wierzący nie powinni na siłę umoralniac nikogo, bo przyniesie to jeszcze gorsze skutki, a tym bardziej nie powinni się od Ciebie odwracać! Mieszkałam z osobą niewierzaca w akademiku przez rok. Wielu chrześcijan powinno się od niej uczyć, bo była bardzo życzliwą osobą. Nigdy nie umoralnialysmy się nawzajem, nawet poruszalysmy temat religii kilkukrotnie, rozmawialysmy o tym, dlaczego wybrała taką drogę, ale swobodnie, bez nacisku.
W każdym razie przyjacielem nie jest się tylko w tych dobrych chwilach.