..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

okoani

Ależ suso ja to wiem - to Ty wyciągnęłaś błędny wniosek, że ja uważam, że należy być biernym (chociaż prawie w każdym poście piszę, że tego właśnie robić nie można). Pokazałam tylko, że Ty nie ufasz Bogu, że uważasz, że wszystko zawdzięczasz swojemu działaniu. A Ty od razu "odbiłaś" w drugą skrajność Kwadratowy

Nie mydl teraz Nam oczu, bo jakoś tylko Ty źle zrozumiałaś moje słowa

A kto mówi o przebieganiu przez autostradę? To właśnie Ty sytuację, w której przechodzi się na zielonym świetle (czyli stosowanie NPR) mylisz z autostradą (powiedzmy tymi "wielodzietnymi"). Przechodzenie na zielonym świetle (NPR) nie oznacza, że na 100% nikt Cię nie potrąci (chyba aż taka naiwna nie jesteś?). Natomiast Ty przeszłabyś przez jezdnię tylko na zielonym świetle i jeszcze w sytuacji, kiedy w polu widzenia (tak przynajmniej z 1km w oba kierunki) nie ma żadnych samochodów, a najlepiej jakby ta ulica w ogóle w tym momencie była wyłączona z ruchu (czyli abstynencja). Widzisz różnicę? Kwadratowy

Próbujesz się zabezpieczyć na wszystkie możliwe kierunki zapominając, że to nie do Ciebie należy ostateczna decyzja. I tym sposobem tak sobie nieszczęśliwa (bo przecież "godzisz sie na zaspokojenie niecnych zakusów męża") czekasz na tym przejściu na właściwie warunki (pomstując na wszystko i wszystkich), a my spokojnie przejeżdżamy na zielonym (czasem żółtym) świetle i cieszymy się życiem.

żebyś się zaraz nie czepiła - pisząc o zielonym świetle (NPR) miałam na myśli korzystanie nie tylko z III fazy (to tak a propos moich słów, że nie ma 100% pewności, że nikt Cię nie potrąci).

Olenkita

Justek

Skoro lubisz dziecinne porównania to przechodzenie na zielonym świetle przez jezdnię jest jak kochanie się w III fazie, praktycznie 100% bezpieczne, ale zawsze można trafić na kierowcę, który przejedzie na czerwonym albo można pomylić się z kolorami

susa

Justek

Tylko dalej nie napisałaś czy Twój narzeczony jest uświadomiony o takim podejściu?

okoani

No i widzisz suso - to Twoje dosłowne przechodzenie na przejściu jest tylko dowodem na to, że chcesz być sobie "sterem i okrętem". Była też zdaje się w Biblii przypowieść o tym co się dzieje z człowiekiem, który stara się być za bardzo przewidującym i takim właśnie Bogiem dla samego siebie. Bynajmniej Bóg go za to nie chwali

Poszłaś ze swoimi poglądami po prostu w totalną skrajność, którą usprawiedliwiasz drugą skrajnością, a zupełnie nie zwracasz uwagi na to, co jest pośrodku.

buba

Wiecie co, ja coraz bardziej się przekonuję, że małżeństwo Susy to jest zły pomysł.
Ok, nie mnie to oceniać, ale dziewczyny, czy ktoś kto mówi o współżyciu z takim obrzydzeniem, niechęcią, chce to robić tylko by "zaspokoić pożądliwość" przyszłego męża, poświęcić się i zacisnąć zęby, a najlepiej nie robić tego w ogóle, poza poczęciem dziecka "by małżeństwo było ważnie zawarte" jest obiektywnie patrząc nie tyle "stworzony", ale zdolny do Sakramentu Małżeństwa?!
Confused

Dona

Justek

No chyba dziewczyny nie wierzycie, że do niej dotrą te nasze wszystkie argumenty? Ja się zaczynam zastanawiać czy faktycznie takie jest jej stanowisko czy po prostu ma ubaw z tego, że próbujemy ją przekonać.

Zgadzam się z Doną, że mogła to być ciekawa dyskusja, a przerodziło się to w rozmowę głuchego ze ślepym! I nie wiem czy to jest bardziej przerażające, żenujące czy śmieszne!

abeba · Gość

jak kogoś interesuje, to w jeden wieczór wywiązala się dyskusja pod artykułem (komentarze i "starsze komentarze"). Jest sporo argumentów ad personam (a wielodzietni.org są tacy a NPRowcy są owacy), jest sporo odwołań "to jak ktoś ma zakaz ciąży po cc albo lekarz z innego powodu zabronił to co robić przez cale lata" - o tyle imho niesłusznych, że autorka nie jest przeciw NPR w ogóle (na pewno zaleciłaby to parze z problemami zdrowotnymi), tylko przeciw propagowaniu go jako "jedynej slusznej drogi dla katolickiego małzeństwa".
Mi np brakuje świadectw osób, ktore żyły wg zaufania Bogu i nie doczekały się przysłowiowej trzynastki. Rodziny wielodzietne jakie znam to rodziny, gdzie dzieci są rok po roku. Moja teściowa urodziła 3 ze swych dzieci rok po roku (nie karmiła długo piersią i zachodziła w kolejną ciążę po ok. 3 mcach), gdyby nie smierć jednego z niemowląt i w konsekwencji kryzys w rodzinie, w tym samym okresie urodziłaby najprawdopodobniej dzieci min. 6 a nie tylko 4. Znam też wielodzietne mamy pełnoetatowe z zagranicznych forów; po wartości ich kolekcji chust do noszenia wnioskuję, że pieniędzy na życie w ich domach nie brakuje. Ich wybór, fajnie, że spełniają się w macierzyństwie. Jednak gros moich i moich rodziców znajomych to rodziny, w których normą jest, że pracują obydwoje małżonkowie, bo inaczej byłoby tylko na "chleb", nie byłoby na remont lokum czy wykształcenie dzieci (wychowałam się na wsi i większość rodziców musiała finansować dzieciom utrzymanie poza domem na czas studiów a nierzadko już liceum). I tu jest kluczowe pytanie: czy droga otwartości na dzieci bez NPR jest wykonalna dla takich rodzin, gdzie jedna pensja nie wystarczy? Bo tam gdzie jedna wystarczy, np. mąż jest super managerem lub programistą, stykam się nierzadko z trójką dzieci przed 35r.ż. (więc jest szansa i na więcej). Ale moj mąż nie ma dobrego zawodu. To co mam robić?

Argumenty tej pani do mnie po częsci docierają, bo sama np. mam za sobą okres 20mcy bez @ po porodzie. w tym czasie, teraz mam pewność, na bieżąco mogłam mieć jedynie nadzieję, mogliśmy się cieszyć bliskością bez ciaży. Było wiele problemów i chociaż nasze małżeństwo mogło nam pomóc przetrwac. A zamiast tego fundnęliśmy (a raczej ja nam fundnęłam) NPRową nerwicę i niewolę obserwacji śluzu. I zabrałam nam bliskość. Na poziomie rozumowym mialam powody mówić stop. Ale tak teraz myślę, że gdybyśmy zaufali Bogu, że obok bezrobocia, kryzysu finansów prywatnych i światowych oraz depresji, nie zesle nam jeszcze kolejnego dziecka (jesli miałoby być kłopotem), to lepiej byśmy przez to wszystko przeszli, wspierali się, zamiast unikać. a opis małzeństwa wg NPR jako nerwowego staccato jest jak najbardziej trafny w wielu wypadkach.

okoani

no to może któraś z moderatorek przekleiłaby te kilkanaście postów, do któregoś z wątków susy? wtedy byłoby przejrzyście.

edit:

abebo - też chciałabym poznać świadectwa osób ufających Bogu aż do takiego stopnia, a jednocześnie posiadających do czworga dzieci Wesoly

nie to żebym uważała, że Ci co mają 13ścioro byli nieszczęśliwi, patologiczni czy coś w tym stylu, ale chciałabym wiedzieć, czy po prostu Bóg ma taki plan, by takie małżeństwa w ogóle miały wiele dzieci, czy po prostu akurat te konkretne małżeństwa.
Również boję się okresu poporodowego... jak czytam, że niektóre z Was ponad rok czekały na miesiączkę i w tym czasie nie współżyły, to robi mi się tak jakoś... smutno... Chciałabym umieć zaufać Bogu na tyle, by móc pójść w tym czasie "na żywioł", ale jednocześnie boję się, że Bóg może planować dla Nas kolejne dziecko w krótkim odstępie czasu i nie wiem jakbyśmy sobie z tym poradzili (chociaż musielibyśmy sobie poradzić, bo przecież Bóg nie nakłada na nikogo więcej niż ten jest w stanie udźwignąć). I myślę, że właśnie w takich momentach trudno uwierzyć w to, że NPR jest tą "jedyną słuszną drogą".