..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

Smużka

Ja od zawsze wiedziałam, że umiałabym adoptować. Naprawdę.
Już w liceum, czy na studiach wiedziałam, że to nie jest dla mnie problem.
Ale wtedy marzyłam o własnych dzieciach oraz tych adoptowanych -chciałam mieć liczną rodzinę. Tak 4-5 dzieciaków.
Życie to mocno zweryfikowało.
Sroczka83, tu nie ma nic do podziwiania, ja się urodziłam już z chęcią adopcji. Nie ma w tym mojej zasługi żadnej. Zostałam w to wyposażona tak jak w miłość do zwierząt i piwne oczy. Wesoly

strzyga,
Rodzina zastępczą natomiast być bym nie umiała. Bałabym się, że ktoś wyadoptuje moje dzieci, że będę zmuszona je oddać i serce mi pęknie. To za dużo dla mnie.
Ja nawet tymczasowego zwierzaka nie umiem oddać, gdy znajdzie się dla niego dom stały. Za 2 razy mi się udało, ale masa innych została u mnie na zawsze.

sroczka83

a jakie jest zdanie rodziny o adopcji? i pokochaniu przybranych wnuków? wiem ze nie wplynie na wasza decyzje ,tak tylko z ciekawosci pytam.

Smużka

Nigdy o tym z nikim z rodziny nie rozmawiałam.

sroczka83

aha. dlaczego juz przekeslilas szanse na posiadanie wlasnych dzieci?? jestem tu od niedawna wiec nie jestem w temacie do konca-a pewnie juz kiedys o tym pisalas.

Smużka

Nie, ja nie przekreśliłam. Po prostu chcę się pozbyć presji.
A skoro zawsze brałam pod uwagę opcję własnych oraz adoptowanych, to wolę się skupic na adopcji, a może Bóg da też własne.
Tzn. i tak musimy czekać minimum 1,5 roku jeszcze, a pewnie i 3,5 roku.
Przez ten czas wszystko się może wydarzyć.
Mój Wojtek jest raczej otwarty na adopcję, choć woli mieć własne. Wczoraj nawet powiedział, że może ze mną iść do ośrodka, kiedy tylko chcę.
Ale nie wiem, czy teraz jest sens. I tak nas odeślą i każą przyjść za parę lat. Smutny

sroczka83

próba nie strzelba, zawsze można isc i spróbowac Wesoly

Smużka

Chcemy iść w sierpniu. Wesoly

Do tego czasu będziemy przetrawiać tą decyzję.

kukułka

ja zawsz emyslalam, z enie moglabym adoptowac, boby m sie czula w domu jak w pracy
dopiero teraz (majac 2 wlasnych dzieci) mysle, ze moglabym adoptowac bez tego poczucia bycia w pracy
dziwna jestem, wiem

Smużka

Ja chciałam adoptować zanim wiedziałam, na jakie pójdę studia i co będę w życiu robić.
Od zawsze chciałam też wykupić konia z rzeźni. Może kiedyś wykupię, tylko już nie marzę o tym, żeby u mnie potem mieszkał. Mruga

Nana

my z mężem nie mielibyśmy trudności psychicznych żeby zaadoptować dziecko/dzieci, gdybyśmy własnych nie mieli. jedyny problem byłby zapewne w zaakceptowaniu starszego dziecka - tych zazwyczaj nikt już nie chce brać z domów dziecka. Na słodkie niemowlaczki każdy liczy, ale już nastolatka nikt nie weźmie. Ja też nie wiem, czy bym potrafiła.

sroczka83

smużka 3mam kciuki zeby sie wszytsko udalo czy ze swoimi czy adoptowanymi dziecmi. Wesoly

ika

Ja pewnie byłabym w stanie zaadoptowac, nigdy nie mialam z tym problemu, ze to nie ja urodzilam dziecko. Ze strony meza moglby byc problem bo on zawsze mowil ze by nie chcial. Chociaz jak sie staralismy i jz widzial moja rozpacz jak nie wychodzilo to mu serce mieklo i pewnie na adopcje tez by sie zgodzil.

Smużka

Nastolatka też bym raczej nie wzięła.
Boję się, że nie dalibyśmy sobie rady. Już z siostrą Wojtka (16l) jest ciężko, bo przeżywa bunt i naprawdę ręce nam już opadają. Ani ja, ani żadne z mojego rodzeństwa nie odstawiało takich numerów jak ona!

strzyga

Smużko, ale jak będziesz zwykłą, nie zawodową rodziną zastępczą to przecież nikt Ci tego dziecka nie zabierze/ nie adoptuje o ile wiem. Za to Ty po jakimś czasie będziesz mogła potem w każdej chwili adoptować. Różnica wieku musi być min. 18 lat.

Smużka