..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

kajanna

No i jak ja mam się pakowac? Wink

Muszę się przyznać, że w pierwszej chwili stwierdziłam, że to absurd, ale trochę poszperałam w internecie i okazuje się, że zdarzyły się przypadki dzieci urodzonych z ciąży pozamacicznej Uwaga

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
(To linki z wikipedii, więc chyba w miarę wiarygodne).
Ale w poród domowy już żadną miarą nie jestem w stanie uwierzyć.
Jakim cudem kobieta może urodzić dziecko, skoro łożysko jest mocno wrośnięte w jakiś narząd wewnętrzny? No i którędy? Bo przecież nie przez macicę?
Opisane wyżej kobiety miały powazne operacje, straciły wiele krwi.

sagitta

novva

Sagitta, może czasem lepiej nie wiedzieć pewnych rzeczy Mruga

sagitta

Novva, a ja myslę, że lepiej wiedzieć (a w moim przypadku tylko się domyślać). Bo łatwiej o dystans do swoich problemów, jeśli się przypuszcza, że mają jakieś konkretne źródło a nie są"niedoróbkami" Pana Boga, biorącymi się z niczego. Tzn. wolę myśleć, że okoliczności mnie trochę zniekształciły, niż że Bóg stworzył mnie wybrakowaną w sobie wiadomym celu. Tak jest łatwiej.

novva

Może i tak... Pewnie zależy od osoby. Chodzi mo o to, że jak się przeczyta taki tekst, to można mieć (ja czasem mam) silną pokusę przypasowania go do siebie. W efekcie możesz zacząć widzieć u siebie cechy, których nie masz.

juka

novva ma rację. nie przejmujcie się za bardzo, na 3 roku studiów, kiedy mieliśmy psychopoatologię i psychiatrię większość studentów miała wszystkie objawy Yellow_Light_Colorz_PDT_03

. to się nawet nazywa "choroba trzeciego roku"...

novva

Ten trzeci rok to chyba felerny Very Happy

U nas z kolei funkcjonuje coś jak "kryzys trzeciego roku", czyli "nigdy nie skończę tej cholernej pracy, do niczego się nie nadaję, nigdy nieczego nie opublikuję"...
Chociaż w pewnych sytuacjach wiedza się przydaje. Pisałam kiedyś, że mój brat zerwał ze swoją poprzednią dziewczyną - teraz się dowiedziałam, że ona była DDA. Jemu pewne jej cechy i zachowania przeszkadzały i nie umiał zrozumieć (nie wiedział?), że wynikają po prostu z jej doświadczeń życiowych, że trzeba jej pomóc. Ale to dygresja, przepraszam.

Nane

Cera

Zabicie dziecka, które poczęło się w wyniku gwałtu nie jest karą dla zwyrodnialca, ale będzie karą dla matki (tak jego MAMYI !) u której prędzej czy później być może pojawi się syndrom i dla jej dzieciątka, które moim zdaniem było by nagroda za tak wieli trud. Miłość może i nie przychodzi od razu...ale wierzę, że z czasem tak by się stało.

Ja w takich przypadkach zawsze eis pytam gdzie jest sprawiedliwość? po czyjej stronie? Słabego (dziecka) czy silnego (jego matki)?

Karen

Ja jestem przeciwniczką aborcji, również w przypadku gwałtu czy choroby dziecka. Dziecko nie jest winne temu, że spłodził je zwyrodnialec czy że jest chore. Aborcja to pozbycie się problemu, można tłumaczyć się na różne sposoby, ale ZAWSZE jest to wynik egoizmu. Można wciskać innym kit, że usunęłam dziecko dla jego dobra bo musiałoby żyć z chorobą, a tak naprawdę to nie chodzi o to, ze dziecko by się męczyło tylko o to, ze matka byłaby przy nim "uwiązana", dziecko byłoby kulą u nogi. Nikt nie ma prawa być panem życia i śmierci. Życie daje Bóg i tylko on ma prawo je odebrać.

Kropla

Łatwo określić się przeciwnikiem aborcji, kiedy nigdy sie w takiej sytuacji nie było. Nie macie pojęcia jak trudno zaakceptować później dziewczynie, jak z nastolatki zmienia się w kobietę w ciąży, z rozstępami i obwisłym biustem. Nie macie pojęcia jak ciężko wyjść do szkoły czy sklepu, bo gwałtu nie widać, ale brzuch niestety tak. Jak ciężko znosić samej ciążę i poród. Później karmić i pielęgnować dziecko, którego nie do końca się akceptuje. Wyrzuty sumienia, że jest się złą matką, bo nie potrafi się z tym dzieckiem bawić, spędzać z nim czasu, kochać, bo mnie ciągle denerwuje i chodzę rozdrażniona, są jedyną "nagrodą" za tak wielki trud. Bo przecież to dziecko ma tylko mnie, a ja go zawiodłam.
I ciągłe patrzenie zazdrosnym okiem zajętej matki na bezdzietne, wolne koleżanki bawiące się na dyskotekach. Wstydzenie się swojego dziecka przed innymi ludźmi. Obawa, kto zechce pannę z dzieckiem?
A najgorsze dopiero przed nią, bo gdy Bóg postawi na drodze tego właściwego z którym chcę spędzić resztę życia, dojdzie ogromna obawa przed ciążą, która jawi się tylko jako ból, płacz i samotność. I obawa: a co będzie, gdy pokocha się to drugie dziecko? Czy to pierwsze nie poczuje się już całkowicie odrzucone?
Więc ani aborcja ani urodzenie dziecka poczętego w wyniku gwałtu nie jest jedynym dobrym rozwiązaniem, ale powinny być oba dostępne. Chciałam tylko pokazać, ze nie wszystko jest takie proste. I myślę, ze gdyby nie takie dyskusję, w których w kółko wałkuje się jedyne i słuszne TAK dla życia, niektóre osoby miałyby większą wolność wyboru i łatwiej byłoby niektórym wybrać większe zło, ale mniejszy dramat.[/quote]

buba

Takie dziecko można oddać do adopcji.
Są też "okna życia", gdzie można dzieciątko podrzucić, bez konsekwencji i dyskretnie.
I wydaje mi się, że to jest chyba najlepsze wyjście z sytuacji, skoro matka tego dziecka nie chce zaakceptować i pokochać, to niech chociaż pozwoli mu żyć...

kukułka

Kropla, ppogadamy, co bedziesz myslec o aborcji jak ama bedisz w iazy. Moj maz mial identyczne poglady jak Ty - poki sam nie zostal ojcem. Bedac trodzicem po prostu wiesz, ze aborcja to zabojstwo, czujesz to w sobie.

kukułka

walecznaS