..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

fiamma75

Nprowiczom rodziny wielodzietne raczej nie grożą, ale jestem ciekawa, co myślicie na ten temat.

[link widoczny dla zalogowanych]

Mój mąż pochodzi z rodziny wielodzietnej - było ich 8, przeżyło 7 i wcale nie wyglądało i nie wygląda to tak pięknie jak w tym artykule czy w zachętach niektórych ruchów kościelnych (neokatechumenat).

juka

a ja nie widze powodu, żeby wartościować rodziny według mało- czy wielodzietności. jeden i drugi model ma swoje wady i zalety. nie jest powiedziane fiammo, że twoja jedno-dzietna rodzina będzie gorsza lub lepsza niż 8dzietna twojego męża, ani tez odwrotnie.
u nas widzę rzecz nastepująco:
-zalety wielodzietności: zdrowsza struktura rodziny (dzieci tworza podgrupę), łatwiejsza socjalizacja dzieci, spokojniejsi rodzice, bez lęków i nadmiernej koncentracji na dziecku, więcej ludzi do kochania Very Happy

-wady: hałas i chaos, mniej czasu i kasy, fizyczne obciążenie.
to oczywiście z dzisiejszej perspektywy (dzieci mam zaledwie od 10 lat

) , za 20 lat zobaczymy co będę o tym myśleć.

kajanna

Też miałam zalinkować ten artykuł. Smile

Szczerze? Mam mieszane uczucia.
Pierwsze wrażenie - czemu oni na tych zdjęciach sa tak przeraźliwie smutni? (zwłaszcza zdjęcie drugie i ostatnie). No na pełnię szczęścia to nie wygląda.
Ogólne wrażenie - w zasadzie pozytywne, choć wiem, że to nie dla mnie i samej siebie sobie nie wyobrażam w roli matki 10-ciorga. W tej chwili nie ma sensu się zarzekać, bo co ja mogę o tym wiedzieć, ale wydaje mi się, że trójka to szczyt moich możlwości (i bardziej mam na myśli psychikę, choć trudno mi uwierzyć, by tylu porodach, ciążach i karmieniach było się okazem zdrowia - widać nie dla wszystkich jest to istotne). Nigdy nie chciałabym, żeby całe moje życie przez n-lat kręciło się wyłącznie wokół dzieci (przy takiej ilości to jest kilkanaście lat przecież).
No i przede wszystkim nie ma we mnie takiego zaufania wobec Boga/Opatrzności, które u pary drugiej (wylewy, padaczka) jest już wg mnie nieodpowiedzialnością.
Dzieci sprawiają wrażenie zaopiekowanych, ale tak naprawdę chętnie przeczytałabym za kilka lat wywiad właśnie z nimi, jak one wspominaja swoje dzieciństwo. Czy rzeczywiście było tak fajnie...
12 osób na 42 metrach sobie nie wyobrażam. Gdzie te dzieci się uczą, gdzie miejsce na choć odrobinę intymności? I jak tyle osób korzysta z jednej łazienki? Dla mnie to już jest kołchoz...

fiamma75

Juka, podobno trójka dzieci to jeszcze nie wielodzietność, choć w dzisiejszych czasach to faktycznie rzadkość Very Happy

(ale z mojego pokolenia znam dwie takie rodziny - w jednej dzieci lat 7, 3,5 i 2 mies., w drugiej lat 4, 3 i 1)

A ja sama nie wiem czy moja rodzina będzie 1 czy 2-dzietna (powiedzmy, ze dopuszczam możliwość, że za jakiś czas zdecydujemy się na drugie dziecko, jeśli kręgosłup mi pozwoli). W każdym razie moja mama wczoraj była zszokowana negatywnie, że możemy mieć w przyszłości drugie dziecko Uwaga

juka

w dzisiejszych czasach faktycznie podpadam pod patologię z moja trójką Yellow_Light_Colorz_PDT_03

- jakoś będę musiała z tym żyć Yellow_Light_Colorz_PDT_04

ja też szczerze mówiac nie wyobrażam sobie dziesiątki dzieci, ale.....właściwie to nie wyobrażam sobie jeszcze siedmiu ciąż. kiedyś wydawało mi się że powyżej dwójki nie dam rady, że warunki nie takie itd. myliłam się. wszystkie te rzeczy mogą się zmienić błyskawicznie. mówiąc szczerze, coraz bardziej mi się macierzyństwo podoba i jeśli zdarzy się jakiś mieszkaniowo-finansowy cud, który pozwoli mi na zrezygnowanie chociaż z połowy pracy zawodowej, to widzę jakieś nowe dzieci w naszej rodzinie. tyle, ze może nie "własnoręcznie" wykonane

AnnaMaria

kajanna

A my odwiedziliśmy w święta kuzynkę męża, która ma trzech chłopców (6lat, 2 lata i 2 miesiące) i kurczę, fajna taka rodzinka. Very Happy

Ale kuzynka ma świetny układ z rodzicami - mieszka od nich o rzut beretem, codziennie u nich obiadki, jej mama zadowolona, dziadkowie w ogóle by wnuki wzięli do siebie chyba, gdyby mogli, domek z ogrodem, chłopcy się mają gdzie wybawić - żyć nie umierać. Ale nie zawsze jest tak łatwo...

Niania

wiecie co..... ale te kobiety musza mieć zrujnowane organizmy... zęby to im nie wiem jak się trzymają.... 1 poród na rok czy maksymalnie 2....

z punktu widzenia dzieci - fajnie, są grupą, inaczej się wychowują... tak... ale ... dzisiejsze kobiety nie są okazami zdrowia ... to chyba tylko "fach" dla wyjątków...

juka

osobiście znam jedna z tych rodzin - i mama wcale nie jest "zrujnowana"

. zgadzam sie, że duże rodziny nie są dobre dla każdego. ale zastanawiam się, co was tak zniechęca/odstręcza/przeraża w "zajmowaniu się dziećmi przez kilkanaście lat" (rozumiem, ze większą ilością) ?

kajanna

Gagusia

fiamma75

Gagusia to fajnie napisała Very Happy

A ja jeszcze dodam, że zniechęca mnie sama ciaża, poród i połóg. Na samą myśl o tym, żeby przechodzić to jeszcze raz, to robi mi się słabo Uwaga

a co dopiero kilka razy Uwaga

Poza tym jakoś nie jestem przekonana o korzystnym wpływie wielodzietności na rodzinę i same dzieci (nie mam tu na myśli rodzin z 3 czy z 4 dzieci, tylko więcej). Oczywiście dużo zależy od rodziców, ale nie wszyscy tak naprawdę potrafią być rodzicami gromadki.

PS. Mieszkalismy w 4 na 42m i było ciasno, a w 12 to musi być horror - nie mają się czym ci państwo chwalić, oj nie mają.

fiamma75

juka

fiammo, wspierająca mama jak cholera, nie ma co.... Confused

dziękuje za odpowiedzi. pokrywaja się mniej więcej z moimi intuicjami socjologicznymi Yellow_Light_Colorz_PDT_01

emma

Moi sąsiedzi to rodzina wielodzietna. Niech ich policze... chyba 5 dzieci. I cóż, niby fajnie. Idą sobie razem, razem święta itd.
Ale czy ja wiem czy tak cudownie, nikt tak nie wrzeszczy w naszym domu na dzieci jak ich ojciec. A i dzieci sielankowe nie są, bo już kilkarazy w plotkach (nasz dom to stara kamienica, gdzie sie wszystcy znają) słyszałam że z tym lub tamtym mają kłopoty.
A rodzina porzadna, dwujęzyczna, z tradycjami...
Duża rodzina nie zawsze oznacza dobra rodzina.

Z kolei mojej kuzynki mąż ma 11 rodzeństwa. Ale też nie twierdzi, że jest to coś super. Bo mówi, ze nie ma z połową kontaktu. Jak on był mały to wielu braci czy sióstr się już z domu wyprowadzało. Więc trudno było mu nawiązać więzy.
A wydaje mi sie, ze w rodzinie najważniejsze to stworzyć więź. Ja mam tylko siostre, ale tak się kochamy (mimo duzych różnic) że nerkę bez zajakniecia bym oddałą Mruga

.
I sama też chyba chce mieć 2 dzieci, no może później ostatecznie jeszcze kiedyś jedno, jak wytrzyma budrzet i mąż się zgodzi. Bo dzieci trzeba wychować a nie chować, jak prosiaczki. A mnie stac chyba tylko tyle porzadnie wychować.