..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

Dona · Wysłany: Sob 21:39, 24 Mar 2007 Temat postu:

no co ty, kajanno..,
jestescie tacy szczuplutcy..

ja jak zobaczyłam materac to na "dzien dobry" zjechałam meza, ze taki mały kupił....

a po 1 nocy... do razu zmieniłam zdanie..

(nawet mozna spokojnie spac ze soba nie dotykajac sie , co ostatnio praktykowalismy..,

moj chłop do najmniejszych nie nalezy...

no i z Synkiem tez sie fajnie spało
(no chybaze wyłozy sie w poprzek lózka, a my po bokach, to wtedy bywało ciasnawo..... Yellow_Light_Colorz_PDT_06

No ale my zmienilismy 120 na 140.. to dla nas jest teraz " raj"..

ale jak sie przechodzi ze 160 na 140.. to pewnie mozna odczuc dyskomfort... Confused

kajanna · Wysłany: Sob 21:50, 24 Mar 2007 Temat postu:

strzyga

My na wyjazdach raczej śpimy razem, choć potem czasem mam moralniaka rano. Do tego mam pewne nieprzyjemne wspomnienia z tym związane Confused

U mojego M. nigdy nie spałam - także ze względów praktycznych - nie ma gdzie, choć myślę, że jego rodzice w ewentualnej sytuacji nie mieliby nic przeciwko... moja mama - nie ma takiej opcji. Po kilku razach, gdy spał w kuchni (na strasznie skrzypiącym Yellow_Light_Colorz_PDT_07

rozkładanym łóżku z oszołoma), przekonałam ją, żeby M. spał na podłodze u mnie w pokoju. oczywiście zamykałam drzwi, żeby od kuchni nie wiało Yellow_Light_Colorz_PDT_02

i hulaj dusza, piekła nie ma! Yellow_Light_Colorz_PDT_03

Ale teraz M. ma samochód i już nie zostaje na noce... Wsciekly

a do ślubu raczej daleko :sad:

Cera

Ten watek mogła by Susa przeczytać może. A może i nie, sama nie wiem. Ja właśnie się zabieram za czytanie.

Cera

U mnie w domu było zawsze jasno powiedziane: POD TYM DACHEM BEZ ŚLUBU NIE MA SPANIA RAZEM, wspólnego mieszkania (wakacji), ani wspólnego leżenia, obściskiwania...i przebywania po godzinie 22:00. Ja od mojego chłopaka/narzeczonego później miałam odgórny nakaz wracania najpóźniej po 20:00. Koniec, kropka a jak nie to pierwsze był telefon co jest czy oby nie jakaś awaryjna sytuacja jak nie to drastyczny sposób przyjazdu moich rodziców-na szczęście taka sytuacja zdarzyła się tylko raz.
Od zawsze nas to obowiązywało (mnie i moje starsze rodzeństwo) i nie było na tym polu żadnych dyskusji. Wtedy nie było mi do śmiechu, jak mnie to denerwowało bardzo. Trochę się buntowałam, płakałam i tupałam ...ale wiedziałam, że to dla mojego dobra i ich słuchałam.

fiamma75

A ile wtedy miałaś lat, małgorzatko?

Cera

Ja (nieskończone) 16, mąż 22.

fiamma75

silva

miałam takiego samego ojca, byłam dorosła, ba już zaręczona, a i tak nie było takiej opcji
nic się nie zmieniło w poglądach moich rodziców ani po 18tce, ani po zaręczynach
różnica wieku u nas podobna
jak mój obecny mąż wziął mnie pierwszy raz "jako kumpel" na łyżwy jeszcze miałam nieskończone 16 lat, a on prawie 22 Wesoly

Cera

Moim zdaniem w domu rodziców muszę się dostosować do ich wymagań i w tak intymnych sprawach jak wspólne leżakowanie, które ich krępowało nie mogłam postąpić inaczej.. Tego samego będę oczekiwała od swoich dzieci, niezależnie od wieku.

silva, no to mamy ten sam rozstaw wiekowy

Fajnie!

silva

Smużka

Tak sobie czytam i trochę mi dziwnie, że to wszystko mnie ominęło.
Swojego pierwszego, poważniejszego i jedynego faceta poznałam już dawno mieszkając w swoim własnym mieszkaniu. Smutny

Kleo

Mi było dziwnie kiedy pierwszy raz po sylwestrze zanocowałam u chłopaka a moja mama na drugi dzień do mnie sie nie odzywała, bardzo mnie to zabolało, ale pomyślałam: Mama ma zawsze rację i rzeczywiście poczułam ze nie powinnam u niego spać. Jednak gdy rok później mój młodszy o dwa lata brat nocował swoją dziewczynę po sylwestrze nic rodzice nie powiedzieli i to bardzo mnie zabolało. A potem przyszedł mój mały bunt w ktorym mój brat mi nieswiadomie pomóg, ponieważ gdy u niego nocowała dziewczyna, u mnie nocował mój chłopak.

Sama jednak myślę, że moim dzieciom takich sytuacji będę trochę bardziej bronić, bo wiem że nie są one bezpieczne, a bardzo nie chciałabym by musiały zmieniać swoje życie pod wpływem chwilowego zauroczenia.

I mam nadzieje że bedę w tym konsekwentna choć z realizacją postanowionych czynów mam duży problem

Natalka

U mnie w domu spać razem nie było wolno aż do ślubu i kropka. Jak mąż nocował u nas, to spał w osobnym pokoju ( zawsze było na tyle miejsca).
A u niego- sytuacja całkiem odwrotna. Dziewczyna jego brata spędza u nas ( bo teraz mieszkam z teściową) każdy weekend, czasem nawet i dłużej.
Kiedy powiedzieliśmy jej ( teściowej), że bierze częśc odpowiedzialności za to ich spanie razem ( bo jasne jest, że ze sobą współżyją), to się zmartwiła, ale nie miała na tyle siły, żeby im zabronić ( to stało się już normalnym elementem naszego codziennego życia)

ika

Z moim mężem znamy się od dziecka, mieszkaliśmy w klatkach obok siebie, nasi rodzice też się znali. Jako mój chłopak rzadko u nas spał, w końcu miał swój dom pod nosem, ale od czasu do czasu, jak ich nie było czy impreza, on czy ja mogliśmy spać u siebie razem w jednym łóżku. Ja miałam małe łóżko i zawsze było ciasno, ale nie miało to znaczenia:P
Rodzice nie mieli nic przeciwko temu, w dzień i tak nie raz wylegiwaliśmy się w łóżku przed telewizorem, zresztą chyba bardzo nam ufali, chociaż moja mama miała trochę inne podejście ode mnie, co do sexu przed ślubem. Zawsze powtarzała, że "kota w worku się nie kupuje"

Ja kupiłam i narzekam Mruga