..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

Aniąt

fiamma, no to fajnie, że Wam to nie przeszkadzało. Ale znam przypadki, że np. mąż żonie tą przeszłość wypomina, a ona się głupio czuje. Facet to przynajmniej może się nie przyznać. Mruga

Ale oczywiście nikogo nie namawiam do nieuczciwości.
Powtarzam, że mnie osobiście by taka wiedza przszkadzała, innym też może przeszkadzać. Ale na szczęście nie musi wszystkim, jak widać no i dobrze.

juka, o to mi właśnie chodzi. Wesoly

Bez urazy dla myślących co innego.

Niania

Aniąt

Niania, u mnie też tak było. Ale i tak było wiadomo, to była ciężka przeprawa, hmm...

fiamma75

Dla nas wyłączność i wierność jest od dnia naszego poznania.
Gdyby było inaczej, nie miałabym prawa być szczęśliwą w małżeństwie.
Ale skoro Bóg dał mi czystą kartę, to czemu człowiek czyt. mężczyzna miałby się stawiać ponad Niego?

Aniąt

A co do tego, że facet ma się nauczyć czekać: do ślubu czekaliśmy 3 lata. Nie chciałabym teraz tak długiego oczekiwania w małżeństwie, brrrr...

kukułka

Aniąt

Kukułka, OK. Wesoly

Niepotrzebnie się zjeżyłam. Pozdrawiam Cię serdecznie.

kukułka

a w kwestii zaszcepiania dizeciom podejscia do tych spraw zgadzam sie z juka i aniat

Aniąt

darus

czuję się dziwnie...piszą Ci, którzy dochowali czystości przedmałżeńskiej...nie wiem, czy jestem wyjątkiem...ale jak pisałam, nam się to nie udało. Zycie przez wiele lat układało nam się różnie, ale nigdy nie powiedziałabym, że to z tego
powodu.nigdy nie powiedziałabym, że na pewno byłoby inaczej, gdybyśmy oddali się sobie całkowicie dopiero po ślubie! w ogóle nie czuję, że coś wyglądałoby inaczej...kochaliśmy się, kochamy, i będziemy się kochać

a co do decyzji, to nie było spontaniczne, raczej zaplanowane, przemyślane...wtedy nie znalazłam argumentów, dlaczego miałabym dochować czystości. zakładałam, że zawsze będziemy razem i tak się stało

Aniąt

darus, dziękuję Ci bardzo za odpowiedź.

fiamma75

Podoba mi się to, co napisała novva.

Hmm, jestem w dość specyficznej sytuacji, bo z mężem nie współżyliśmy przed ślubem (choć znów aż tak grzeczni nie byliśmy

, bo sobie nie wyobrażaliśmy, ze w ogóle nic a potem od razu wszystko). Jemu na tym zależało, nie mogłam mu złamać serca. Mi aż tak nie zależało, bo przecież wiedzieliśmy, że jesteśmy dla siebie przeznaczeni.
Z drugiej strony nie był moim "pierwszym", co dla niego nie miało najmniejszego znaczenia (wbrew mitom), czego wcale nie żałuję (w sensie grzechu to tak, ale nie w sensie swojej historii życia). Patrząc z perspektywy czasu nawet lepiej, że tak było.

Aniąt

Fajnie, fiamma. Po prostu masz świetnego męża, tak sądzę.

novva

Niania

To znaczy, że nie jestem jedyna taka...