..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

abeba · Gość

oj, juka, wiadomo, że przesada jest szkodliwa...
Ale powiedz szczzerze: ilu pokojowe masz mieszkanie, a sciślej: ile pokoi mają dzieci? czy 10-latka odrabia lekcje w tym samym pokoju, w którym Julka sobie gaworzy?
wynajmowałam kiedyś mieszkanie po rodzinie,w której rodzice (sami mając zacną katolicką sypialnię z łożem 2x2) hodowali 15latka i 11latkę w jednym małym pokoju, zaś 5letni braciszek chyba bawił im sie pod biurkami.
Sama pamiętam, ze w 3-pok. mieszkaniu miałyśmy dla siebie jeden pokój wielkości ok. 9m kw. Siostra do 7-8 r.ż spała w takim łózeczku ze szczebelkami dla 2-3latków - na większe nie było miejsca. Tata potem mówił na nią "składana", bo zwykła spać zgięta w pół. dO tego, ponieważ do mamy cześto przychodzili pacjenci, mnie wyganiała i badała chore dzieci na moim tapczanie. Ogólnie nie było się jak tam ruszyć. Biurko było jedno, i całe szczęście, że jak młoda szła do szkoły już mieszkaliśmy w domu. Po prostu nie chciałabym tego dla swoich dzieci bo wspomninam to jako koszmar i wieczne kłotnie...

novva

abeba · Gość

Bo to powazna operacja - narkoza, skrzepy, blizna itp. Przepraszam, panikara jestem, w lekarskiej rodzinie sie nasłuchałam o operacjach, ale cc jakoś nie wzbudza mojego entuzjazmu.
Poza tym znajomy napisał, że ona potrzebuje pielęgniarskiej opieki całą dobę (choć już jest w domu) - to chyba nie swiadczy o dobrym stanie tej osoby.
Jakoś mi się wydaje, że gdy kobieta musi przejsć taką operację ze względu na coś w czym facet uczestniczył, to powinno mu być choć trochę głupio, że to nie jego cięli. ale najwyraźniej tatusiowie uważają inaczej.

oj, moj mąż będzie miał przechlapane, do końca zycia będę go szachować argumentem "w takim bólu Ci dzieci urodziłam, więc Ty chociaż (zrób to czy tamto)"

Dona

abeba · Gość

Dona, nie chodzi mi o to że powinien sie czuć tego winien (choć w przypadku moich znajomych, wpadki, dziewczyna jest sporo młodsza, mam trochę takie odczucie). Rzeczywiście, taka jest niestety natura.
Chodzi oto że zdawało mi się, że cierpisz, jak Twoja bliska osoba cierpi. Jak moja siostra miała wycięty wyrostek, to wszyscy sie denerwowalismy, było nam przykro patrzeć na nią po operacji, bladziutką. Jej chłopak siedziął u niej godzinami. Jak moj mąż cierpi (nerki), też mi jest przykro. A Ty twierdzisz że kobieta przechodzi cc rodząc wspólne dziecko a jej faceta to nie rusza?? I jeszcze może chodzi i opowiada: "Ale byłem dzielny, byłem na sali operacyjnej i przeciąłem pępowinę mojego dziecka!".
Zdecydowanie wolę coś co znalazłam na jednym z forów:

gam

abeba · Gość

to dla ukazania drugiej skrajności.
A Ty gam jak uważasz? Kobiecie nalezy sie jakiś specjalny szacunek za poród czy też "jest kobietą wiec to ona urodziła i już"? Czy uprawnione jest sformułowanie młodych ojców "urodziliśmy"?

Dona

nie no, moj maz na pewno współczuł mi, jak widział jak mnie wszystko boli...

tak mi sie wydaje.. chyba....

ale chodzi mi o to, ze nie wiem czy mu było głupio z tego powodu ze on sie "przyczynił" do tych cierpien

(faktycznie , troche niefortunnie uzyłam tu słowa winni)

Ale jak płachta na byka działały na mnie teksty" tysiace kobiet urodziło, to ty tez dasz rade"

pamietam, jak tak bardzo bolaly mnie brodawki, chodziłam po szpitalu i trabiłam, ze ja nie dam rady karmic piersia....kazde zblizające sie karmienie napawało mnie takim strachem, odraza...

Tu akurat na wsparcie nie mogłam liczyc,
:sad:

z reszta, dla mojego meza juz od poczatku synek jest wazniejszy niz ja...

juka

juka

fiamma75

Abebo, wg Twojego myślenia, to myśmy w ogóle nie powinni mieć dziecka, bo nasze mieszkanie zaposiada 1 pokój Yellow_Light_Colorz_PDT_01

Spytałam się mojego męża, czy czuje się winny moich mąk porodowych - jego mina to Shocked

Bardzo mi współczuł, widziałam łzy w jego oczach, gdy widział jak mnie boli i ze swojej strony robił wszystko, żeby mi pomóc - gdyby istniała taka możliwość to na pewno by za mnie urodził Yellow_Light_Colorz_PDT_05

A tak poważnie, to bez niego chyba bym nie urodziła, a potem nie dałabym sobie rady z opieką nad małą (choć po porodzie dopóki był w domu, to on się opiekował, ja tylko karmiłam).

kajanna

Oj, dziewczyny, przecież abeba wyraźnie napisała, że nie chodziło jej o poczucie winy, a po prostu szacunek i podziw dla osoby, którą ciąża i poród o wiele więcej kosztowały. O współczucie własnie, jeśli ciąża i poród przebiegały z komplikacjami.
Sformułowanie "urodziliśmy" uważam za komiczne.
Natomiast parę razy spotkałam się ze stwierdzeniem "jesteśmy w ciąży" i to już mnie tak nie razi.

espree

mnie ani "jesteśmy w ciąży", ani "urodziliśmy" nie razi.
też uważam, że kobiecie należy się szacunek za ciążę i poród, ale nie umniejszamy roli mężczyzny.

to tak samo, gdyby stwierdzić, że operacja lub ciężka choroba najbliższej osoby nie robi na nas wrażenia. może nieodczuwamy bólu fizycznie, ale psychicznie możemy odczuwać to też bardzo mocno.