..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

Karafka

oczywiscie, ze latwiej!!

z tym drugim jezykiem to po czasie nie musisz sie zastanawiac tylko mowisz odrazu. poprostu sie przestawiasz na inny jezyk. ale to sa lata i zycie w obcym kraju. nie nauka w szkole!! nie zapomne jak na poczatku tlumaczylam wszystko w myslach Wesoly

teraz to juz nie musze, poprostu sie rozumie. a i niejednokrotnie mysli w obcym jezyku, szczegolnie w pracy/na studiach/robiac cos po niemiecku przy czym nalezy sie skupic.

strzyga

jeszcze jedna uwaga, której tu nie przeczytałam: w domu jest język przewodni, w którym się wydaje główne polecenia.

a z takim problemem idzie się przede wszystkim do logopedy, a nie psychologa Mruga

Karafka

z tymi poleceniami to tak chyba nie do konca, bo jak pogodzic z tym jeden rodzic jeden jezyk? polecenia bedziemy nagle mowic w jednym?

strzyga

Kasik, ja piszę tylko to, co wiem od znajomych - małżeństwa polsko-francuskiego, którzy właśnie porykają się z tym problemem. jeden język dominuje.

anbi

A jak Wam się udaje to w praktyce? Moja corka jeszcze jest malutka ale staram sie do niej mowic tylko po polsku i jakos ciezko mi idzie zaglowanie dwoma jezykami (teraz to jeszcze nie takie wazne ale musze zaczac sie przyzwyczajac). Od szesciu lat mowie praktycznie tylko po francusku (w domu, w pracy, ze znajomymi), nie mam praktycznie zadnego kontaktu z Polakami i czasem zamiast po polsku to juz automatycznie mowie po francusku... a jak tata jest obok to jest jeszcze ciezej... on nie rozumie polskiego (oprocz kilku slow) i musze powtarzac dwa razy jesli chce tez zrozumiec. Troche mnie to przeraza a chcialabym, zeby mogla pozniej z dziadkami po polsku rozmawiac. Czy Wam na poczatku tez bylo ciezko?

Iskra

odkopuję

Karafka

Możliwe ze bedą problemy, ba napewno. Mimo tego korzyści wychodzące z dwujezycznosci przewyższają te wszystkie mozliwe wady. Ja tam nie wyobrażam sobie żeby moje dziecko nie mówiło po polsku i nie mogło sie z dziadkami dogadać. No ale wiem, ze ten polski nie będzie taki perfekcyjny bo mój po latach tez nie jest. A tylko ode mnie sie moze uczyć. Niemiecki jednak będzie stał na pierwszym miejscu. Nie wyobrażam sobie, żeby moje dziecko poszło do przedszkola bez znajomosci niemieckiego.

Iskra

Karafko, jasne Wesoly

sama napisałam, że korzyści jest sporo i podzielam Twoje zdanie.
Napisałam o wadach jako o niebezpieczeństwach - większości z nich da się uniknąć lub zminimalizować jeśli ma się odpowiednie podejście.
Mój mąż cześć tych wymienionych "minusów" dwujęzyczności niestety ma, dlatego uważam, że rodzice dziecka "skazanego (

) na dwujęzyczność" powinni choć trochę orientować się w temacie Wesoly

Karafka

Oczywiście ze powinni, jest zreszta mnóstwo literatury na ten temat Wesoly

koszatniczka

super Iskra, dzięki za tak ciekawe podsumowanie

W sumie powinnam zacząć się w temat wgryzać bardziej, bo moje dziecko nie będzie miało wyjścia - dwa języki na pewno.
Fajnie, że napisałaś o minusach, trzeba będzie zwrócić na to szczególną uwagę

Karafka

Umieć tak od urodzenia dwa języki to musi być super, ech. Na starość już tak nie wchodzą Mruga

Busola

mam w rodzinie dwujęzyczne dzieci - mieszkające w niemczech od urodzenia, ale mówią ładnie po polsku. Rodzice w domu mówią tylko po polsku (choć już ich ojciec jest też praktycznie dwujęzyczny i ma właśnie wady te o których Iskra pisała np. miesza gramatykę trochę). Ale pomimo mówienia w domu tylko po polsku - jezyk niemiecki wyraźnie u nich dominuje. rodzice nigdy nie mówili do dzieci po niemiecku - nawet kiedy dzieci były malutkie, nie mają też w domu telewizora. Uczyły się niemieckiego na ulicy, od sąsiadów, na placu zabaw, a potem w przedszkolu. I na żadnym etapie nie miały problemów z porozumiewaniem się.
Ale tak na marginesie jezyk polski wypowiadany przez te dzieci i ich ojca - brzmi dla mnie koszmarnie

. Jakby mówili w guncie rzeczy po niemiecku

. ale jak przyjechali do nas do pracy ludzie ze śląska to brzmiał dla mnie podobnie - twardo, brzydko i nieprzyjemnie dla ucha. Wyraźna, bardzo duża różnica w porównaniu z brzmieniem polskiego, jakie słyszę na codzień.

Cera

Ludzie ze śląska brzmią super !Gdzie tam twardo ha ha!

Miśka

To ja z perspektywy dziecka dwujęzycznego napiszę, że z wad jakie wymieniła Iskara:
- postrzeganie abstrakcyjne faktycznie było problemem i wymagało u mnie dużej pracy własnej w doroślejszym życiu,
- mieszałam gramatyki gdzieś do 4/5 klasy podstawówki
- żartów słownych nie rozumiem do dziś, ale to może wynikać z mojego poczucia humoru Mruga

Z wad dodałabym jeszcze to, o czym pisała Busola. Mój polski po przeprowadzce do Polski miał fonetykę na zasadzie "jak się uda po polsku to dobrze, a najpewniej się nie uda". Uczyłam się tego dopiero później.
Za to w dorosłym życiu uczyłam się jeszcze dwóch języków. Już całkiem świadomie i muszę powiedzieć, że te języki opanowałam znacznie lepiej. Jasne, trwało kilka lat, zanim dorobiłam się w nich zasobu słownictwa na poziomie polskiego, ale nie miałam żadnych problemów z rozróżnianiem gramatyki i fonetyka uczona świadomie, od początku nauki też była dla mnie łatwiejsza do opanowania.
Dla kontrastu mój starszy brat (także kiedyś dwujęzyczny), dziś posługuje się tylko polskim, norweski jest dla niego mocnym wysiłkiem i zawsze twierdził, że nie ma głowy do języków. Także, różnie z tymi językami bywa.

Ale muszę powiedzieć, choć sama jestem dwujęzyczna, i operuję na co co dzień dwoma językami to nasze dzieci na pewno dwujęzyczne nie będą. nie planujemy tez uczyć dzieci innych języków od "maleńkości". Dla mnie łatwiej i sprawniej było poprawnie nauczyć się języka świadomie od podstaw, niż dzięki dwujęzyczności, z która później miałam więcej problemów w oduczaniu się jakiś naleciałości innego języka.

A propos' dominacji języka, w mojej parze "natywnej" norweski-polski, norweski był dominujący na początku. Dziś już nie. I w parach polski-angielski i polski-niemiecki (czyli tych nauczonych później) też nie mam dominującego. Wniosek (dla mnie): żeby uniknąć dominacji należy uczyć się języka "standardowo" a nie na zasadzie dwujęzyczności. Oczywiście mówię tu o konkretnej nauce,a nie nauce na zasadzie "15 minut dziennie", czy nauce w szkole.

Iskra

Miska, ale nie unikniesz dominacji. Nie ma na swiecie osoby bez dominujaceg języka Wesoly

po prostu dla Ciebie był to norweski a teraz jest polski.
a tego zdania o braku dominacji w jezykach nabytych niestety nie rozumiem. Mozesz wyjasnic?