..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

Kruszynka

Na naukach przedślubnych trąbili, na studiach (kończę pedagogikę) w kółko powtarzali, a i życie pokazuje, że dzieci nie powinno się chować ani dla siebie ani "pod siebie" - pod swoje ambicje i z myślą, że będą takie, jakie chcemy aby były. Ale gdzieś tam to pragnienie posiadania tzw. złotego dziecka, chwalonego za rozsądek i mądrość , w rodzicach jest.
I nie da się ukryć rozczarowania, gdy to wychowanie, poświęcenie skutkuje czymś zupełnie odwrotnym. Gdy nam nastolatka namiętnie jeździ na woodstock, nie chce sie uczyć, nie daj Boże ćpa...
I tylko nie mówcie mi, że dobrze wychowanym dzieciom nie w głowach takie pomysły, bo gotowam zasypać Was dowodami, że gwarancji nie ma. Mruga

Jak to pogodzić - z jednej strony ludzkie, czasem heroiczne poświęcenie serca i głowy dziecku, a z drugiej strony zdrowy przykaz (także Boski) wychowywania nie tyle mojego dziecka, co po prostu człowieka, który nas opuści, aby iść sam w świat i służyć Bogu, tak jak On tego chce, nie jak my chcemy. Wersja dla Pań/Panów niewierzących z forum: człowieka wolnego i odpowiedzialnego.

Niania

co dzień trzeba do tego dorastać i co dzień od nowa uświadamiać sobie, że dzieci to nie nasza własność....
z synkiem z powodu jego choroby zupełnie to do mnie nie docierało (no bo jak?)
w sumie od niedawna dopuściłam ta myśl.... niesamowita sprawa... jego życie nie jest moją własnością, ja mam tylko swoje życie, a jego - jest jego Wesoly

abeba · Gość

Chyba gdzieś między wychowaniem ćpającego nastolatka a wychowaniem "pod siebie", dla zaspokojenia swoich ambicji, jest spora przestrzeń na zwykłe wychowanie człowieka odpowiedzialnego, zdolnego unikać niebezpieczeństw. Obojętnie, czy dziecko wyrośnie na fana rocka i będzie jeździć na Woodstock, czy na muzyka klasycznego i będzie robić karierę w Operze i Teatrze Wielkim, ważne by było rozważne, asertywne, odpowiedzialne itd. W obu tych miejscach mozna odnieśc sukces, spelniać sie i robić wspaniałe rzeczy dla innych, a można - nie trzeba - popaść w nałogi czy patologię (co do drugiego miejsca - vide historia z Moskwy gdzie jakiś tancerz w odwecie za nieprzyznanie jego partnerce balerinie głownej roli zlecił oblanie choreografa kwasem).
a jak to osiągnąć - nie wiem, jestem aktualnie na etapie nadrabiania zaległości niedoboru zabawy w towarzystwie mego synka. niektórzy na forum pewnie wróżą, że jak tak dalej pójdzie, to mój rozpieszczony syn popadnie w narkomanię, a następnie mnie w nią wciągnie.

okoani

mamma

pięknie napisałaś okani Wesoly

ja jako, że dzieci jeszcze nie mam mogę napisać z tej drugiej strony, inaczej to się na pewno ma w stosunku do przedszkolaka, inaczej nastolatka i już dorosłej osoby, dziecko musi dostawać z czasem mieć coraz więcej przestrzeni, samodzielności... moim rodzicom wychodziło całkiem nieźle, zawsze mogłam rozwijać swoje zainteresowania, zawsze nawet mi w tym pomagali i nigdy nie narzucali Wesoly

ze światopoglądem, poglądami to już jednak co innego mi się wydaje, moi rodzice wychowali mnie na chrześcijankę i tak też zamierzam swoje dzieci wychować, podobnie z wieloma innymi poglądami...

no i ostatecznie zaakceptowali mojego męża i to, że mam teraz swoje życie, swoją rodzinę i się nie wtrącają, czego niestety nie mogę powiedzieć o teściach Smutny

tak jeszcze tylko dodam, że mężowi ojciec chciał narzucić zawód, taki jak on ma, zachował dla niego swoje książki i "marzył sobie", jak to będą razem pracować, mąż jednak ostatecznie wybrał inny kierunek i ojciec nie mógł tego na początku zaakceptować, obraził się, do dziś mu wypomina, że nie poszedł na to co on Mruga

choć mąż jest bardzo zadowolony ze swojego zawodu i lubi to co robi Wesoly

Kruszynka

Dobrze, że każda z was się po swojemu stara tak wychować dzieci, że nikt nie napisał "no co ty, przecież po to chowa się dzieciaki, żeby przynajmniej cokolwiek z tego mieć" . I choć nie ma nic złego w oczekiwaniu na pomoc od dzieci na stare lata, to znam i takich rodziców, którzy mieli podzieloną lodówkę - półki dla rodziców to szynka i masło, dla dzieci margaryna i pasztet, bo: "rodzice pracują. Jak dorośniesz smarku, to sobie zarobisz".
Lub przypadki z TV, gdzie rodzice adoptowali dzieci dla kasy głównie - jakiś tam procent kasy od państwa na potrzeby dziecka, reszta na lokatę. No i zbieramy na emeryturę.
okoani - u mnie praktycznie 100% to samo - niewiele samodzielności miałam jako podlotek, później dojrzewałam do życia niż moje koleżanki. Mam kochanych, ale nadopiekuńczych rodziców. Za dobrze dla mnie chcieli Mruga

I też dopiero związek z moim jedynym i potem ślub pozwoliły mi się wyrwać i ha! - dopiero się okazało, że to trzymanie trochę pod kloszem mi niezłe harakiri na psychice zrobiło - muszę się uczyć radzić sobie nagle sama

. No i też mam taki cel jak Ty - NIE ZROBIĆ TEGO SAMEGO MOJEJ MAŁEJ. Mam tylko nadzieję, że nie zadziała psychologiczny mechanizm wielokrotnie składanej kartki...
bebe - dobrze, że mąż poszedł swoją drogą Wesoly

Ja znowu teściów mam niesamowitych- w ogóle się nie wtrącają, a zawsze służą pomocą, gdy się ich potrzebuje. Chciałabym taka być w swoim małżeństwie - na starość bardziej interesować się swoim mężem, a dzieciom dać żyć po swojemu.

Trulek

Kruszynka

Tfu

, zastępcza dostaje pieniądze.Nazwy mi się pomieszały,ale wiem czym się różnią zastępcza i adopcyjna. I wcale nie twierdzę, że wszystkie rodziny zastępcze są skrzywione. Mówię tylko o tych przypadkach, które zasłyszałam.

ika

Racja, wiadomo żeby nie wychowywac pod siebie, bo to dziecko kiedyś ma za zadanie odejśc i stworzyc własną rodzinę. Mnie rodzice uważam, ze wychowali bardzo dobrze, nigdy nie trzymali jakoś bardzo pod kloszem, owszem mama bywała nadopiekuncza, ale tez nie prówali mnie nigdy obronić przed calym złem tego świata i zetknięcie z szara rzeczywistościa nie było bolesne.
Ale co do pomocy rodzicom jak sa juz starzy i schorowani, to wiadomo, że mało kto wychowuje dzieci tak, zeby na starość mieć z tego korzyś, ale dobrze wychowany człowiek tez nie odwróci sę od rodziców w takiej sytuacji a znam nawet w rodzinie przypadki, że kobieta 5 dzieci miała a tylko dwoje z nich się poczuwało w ogóle do zapewnienie jej opieki, jak juz nikogo z rodziny nie poznawała. Więc to może tez nie zawsze kwestia samego wychowania, ale też charakteru i tego jak się zycie potoczyło po opuszczeniu domu rodzinnego, bo przeciez cała piątka była wychowywana pod tym samym dachem.
A jeszcze jeśli chodzi o dzielenie pasji to jednam myslę, że warto w dzieciach zaszczepiac częśc tego co się lubi, ale nie naciskać. Wielu wspaniałych sportowców, którzy kochają to co robią, zapewne nie odnosiłoby sukcesów, gdyby nie rodzice, którzy może i nieraz zmuszali ich w dzieciństwie. Nie mówię oczywiście o przypadkach, gdzie ciecko ma więcej zajeć dodatkowych niż czasu wolnego. Mnie tato zaraził pasja do akwarystyki i tez próbował i mnie i siostre i ze mną mu się udało Mruga

Więc nic na siłę, ale próbować można powoli, malymi kroczkami i czekac jak się dalej rozwinie.

Dona

mi to jeszcze nie przychodzi do głowy, ze dziei sie wychowuje dl innych, nie dla siebie..

jak narazie to wymagaja ode mnie tak duzego poswiecenia, absorbuja cale niemal obecne zycie....

tutaj problem chyba tkwi w tym by własnie w tym poswieceniu nie zapomnic o sobie, swoim zyciu, małzenstwie...

bo dzieci pójda w swiat..

chyba jeszcze mi przyjdzie pare lat poczekac zanim sie na dobre z tym oswoje...

ika

A ja się czesto łapię na tym, że myslę: "żeby w przyszłości był taki czy taki dla swojej żony", np. jak mój mąż coś głupiego robi to go upominam, żeby potem syn nie powielał tego w swoim małżenstwie. Jak ja dbam o swoją przyszłą synową

Jeśli chodzi o wychowanie pod siebie to czasami myslę tylko, żeby wychowac go tak, żebym sma nic nie mogla sobie zarzucić, tak, żebym mogła być dumna i nie usłyszeć, ze jest źle wychowany.

Niania

ika - zakładasz że będzie miał żonę! no no, nie ładnie

ika

A dlaczego miałby nie mieć ?? Mruga

Księdzem jakby został to też się ucieszę Wesoly

Itka