..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

t_a_S

Nie chodzi mi o to, żeby córa bała się każdej napotkanej osoby, ale też żeby nie było jak teraz, że ktoś powie chodź ze mną i ona pójdzie.

Jak delikatnie dziecku wytłumaczyć, żeby nie szła z nieznajomymi, da się wogóle 3 - latce?

Jakoś nie było do tej pory problemu, bo zawsze miał ktoś ją na oku Wesoly

Ale od września idzie do przedszkola i myślę, że opiekunka/opiekunki nie są w stanie każdego upilnować(wiem, wiem, w teorii powinno tak być), tym bardziej, że u niej w grupie będzie 30 dzieci.

kukułka

z moim synem byl podobny problem, nagminnie sie wyrywal i uciekac chcial
maz wymyslil ze jak dzieci uciekaja to ktos moze je porwac i dlatego musza miec na oku mame/tate bo z rodizcami im nic nei grozi.
tlumczenie nic nie dalo, wiec mz cichaczem ugadał się z jednym z przechodniów, ktory zasymulował chęc porwanbia Krzysia i od tamtej pory problem sie skończył, młody sam się nas pilnuje

silva

u nas wystarczyły rozmowy i odgrywane scenki w domu
ćwiczyliśmy różne role na zmianę i reakcje, jakie powinno się wybrać w danych sytuacjach (pokazując również złe reakcje i omawiając je komentarzem, że nie należy tak postępować)
najpierw ja z mężem, a potem ja z dzieckiem, później tata z dzieckiem i raz dziecko było nieznajomym
tak samo z dzwonieniem do domu nieznajomych, którzy mówią, że znają mamę/tatę, nieprzyjmowaniem picia i jedzenia czy drobnych rzeczy od "babci" na placu zabaw itp., a nawet odbieranie telefonu, gdy nie ma rodziców w domu