..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

Misiczka

U nas wczoraj dobrze, spać wprawdzie nie poszedł, ale opowiadał, co robili, i że mu się podobało. Ale dzisiaj rano jak poszliśmy, najpierw wyglądało, ze wszystko fajnie, pkazywał mi gdzie się wczoraj bawił na placu zabaw, pamiętał gdzie ma kapcie, jaki znaczek, gdzie jego sala, sam pobiegł, ale jak przyszło co do czego, że wychodzę, to jednak rozpłakał się... mam nadzieję, ze jednak za jakiś czas będzie dobrze, boję się tylko żeby mu dziadkowie nie zaczęli robic mętliku w głowie. jak wczoraj babcia zaczęła przesłuchanie, to się zupełnie zamknął (a nam sam z siebie opowiadał), a my się szybko pożegnaliśmy...

Misiczka

A teraz siedze i sie denerwuje Smutny

.. dobrze ze za chwile ide na rozprawe to nie bede miala czasu sie zamartwiac...

milunia

dziewczyny, ja troszke nie rozumiem czemu tak bardzo się zamartwiacie

spójrzcie na to racjonalnie, nic się nie może Waszym pociechom stać, są pod fachową opieką

pamiętam mój pierwszy dzień w przedszkolu, jakby to było wczoraj

siedzieliśmy w kręgu, 40ścioro dzieci nas było w grupie, wszystkie w spazmach... i ja i mój kumpel z piaskownicy mający niezły ubaw z tego zamieszania

fiamma75

Olenkita

Gagusia

milunia, będziesz wysyłać swoje pierwsze do przedszkola, to pogadamy

Ja mam nienajlepsze wspomnienia z pierwszego przedszkola, do którego chodziłam, więc to nie pomaga zanadto, to raz. A dwa, znam moje dziecko, wiem jaki ma charakter, wiem co lubi, a czego się boi, i dlatego zdaję sobie sprawę, że początek może być dla niego trudny. A mamowemu sercu bardzo przykro, jak dziecku jest źle, choćby tylko przejściowo...

juka

wiekszość dzieci w tym wieku nie jest dojrzała do wielogodzinnego rozstania z dotychczasowymi opiekunami i to normalne że reaguje lekiem. czasem taka reakcja jest odroczona o kilka tygodni. w ogóle nie mają oporów przed rozstaniem z mamą dzieci albo bardzo dojrzałe albo zaniedbane emocjonalnie - nie martwią się utrata więzi bo więzi nie ma.

milunia

juka

nie widzę jakos żeby się bały za mocno, raczej po prostu przejmują się nową sytuacją, bardziej ze względu na dzieci niż na siebie. nieadekwatny lęk to zupełnie co innego.

powodzenia, mamy i maluchy!

Misiczka

milunia.. nie chodzi o moje rozstanie z dzieckiem, bo już od dawna nie jestem z nim przez cały dzień, jak skończył rok to na dobre pracuję i Staś jest z babcią... po pierwsze sama mam bardzo złe wspomnienia z przedszkola, nie wiem, czy ja się nie nadawałam, czy przedszkole było niedobre, fakt, że w końcu rodzice przestali mnie posyłać, po drugie jest mi źle, gdy widzę, że Staś się boi i zmuszam go do czegoś czego nie chce.. Mam nadzieję, ze to tylko normalne problemy zwiazane z nagla zmiana sytuacji i przejdzie..

walecznaS

Moja córka poszła pierwszy raz do przedszkola w lutym tego roku, całkiem przypadkiem, chodziła z 3-latkami. O przedszkolu marzyła. Obyło się bez płaczu - córki - bo ja się poryczałam po chyba 2 dniach, nie mogłam sie pogodzić z tym, że moja grzeczna córeczka widzi tam różne zachowania, niekoniecznie wzorowe i "przynosi" je do domu... Ale przemyślałam, uspokoiłam się i jak na razie jest dobrze Wesoly

Oby tak dalej, teraz chodzi od nowa z 3-latkami, nadal chetnie. Wesoly

Dona

milunia

chyba dopiero do mnie dotarło, że Wasze dzieci mają po 3 - 4 lata Shocked

teraz bardziej rozumiem Wasz lęk

cały czas porównuje to ze sobą, ale ja miała 6 lat jak szłam do przedszkola, moja mama nie pracowała, tata również często projektował w domu, mieszkałam na osiedlu domeczków jednorodzinnych gdzie było mnóstwo młodych małżeństw i cała gromada dzieciaków, mama zupełnie się o mnie nie martwiła jak poszłam do przedszkola

Gagusia

No, 6 lat to całkiem inna bajka Wesoly

Dona, u nas są dwie wychowawczynie (na zmianę), pomoc nauczyciela i woźna na 15 dzieci, czyli na stałe są przy nich 3 osoby. W każdym razie tak jest w maluchach, bo chyba w starszej grupie jest więcej dzieci.
Jak przychodzę odebrać Młodego, to się melduję domofonem i któraś pani go przyprowadza. Mówią dość oględnie i szczegółów się dowiaduję od synka (mniej lub bardziej dokładnie), ale nie wiem, czy to nie jest po to, żeby za bardzo mnie nie stresować... Tzn. wczoraj pani mi powiedziała, że Staś nie spał ani trochę, ale że płakał to już on mnie doinformował. Dzisiaj jak dostał swoją podusię, to podobno spał aż miło. Za to coś mu było źle na podwórku. Może na planowanym za jakiś czas zebraniu dowiem się więcej, w moim odczuciu to po prostu jest dla wszystkich czas na aklimatyzację.

Dracena

Czyli wspominasz zerówkę, a nie przedszkole. Wesoly

Zupełnie inna bajka. Mruga

Ja tam nawet w zerówce ryczałam i byłam nieszczęśliwa.